دو سال بعد از ترک پاستور، اعضای «جبهه یکتا» که شهرتش به گردهمایی وزرا و اعضای کابینه احمدی‌نژاد در آن است، هم هوای «بهارستان» دارند و هم در خاطره «پاستور» باقی مانده‌اند.
هم دسته دسته وارد صف رقابت انتخاباتي شده‌اند و هم ژست اجرايي خود را رها نمي‌كنند. آنها ديگر وزير نيستند، اما هنوز براي دولت نسخه مي‌پيچند. وزراي دولت احمدي‌نژاد، مي‌خواهند به دولت روحاني برنامه بدهند. وزراي دولتي كه خود برنامه پنجم توسعه را با ١٠ ماه تاخير تقديم مجلس كرد و هيچگاه تدوين آيين‌نامه‌هاي اجرايي آن را به پايان نبرد، حالا كمر همت بسته‌اند تا قبل از دولت مستقر «برنامه ششم توسعه پيشنهادي» خود را تقديم كنند.
بهانه‌شان تا اينجا نگراني از «تفكر ليبرالي» است. همان تفكري كه ١٠ سال پيش رييس سابق‌شان، احمدي‌نژاد مي‌گفت در برنامه چهارم توسعه موج مي‌زند. چيزي كه بهانه‌اي شد براي شانه خالي كردن از زير بار اجراي آن. آن روزها رييس دولت نهم اين اميد را داشت كه با ماندن در پاستور، خودش برنامه بعدي را بنويسد و اجرا كند. اين روزها اما ياران و مديران او چيز ديگري مي‌خواهند؛ تغيير ريل سياست‌هاي دولت. تغيير به سمت همان مسيري كه بين سال‌هاي ٨٤ تا ٩٢ وجود داشت. خبر تهيه پيش‌نويس برنامه ششم توسعه را لطف‌الله فروزنده اعلام كرده است؛ معاون احمدي‌نژاد در دولت دهم و عضو هيات موسس جبهه يكتا؛ جبهه‌اي كه شهرتش به جمع شدن اعضاي كابينه احمدي‌نژاد در آن است. پيش‌نويس پيشنهادي برنامه ششم در همين مجموعه تهيه شده است. اين اما براي ياران و مديران ديروز احمدي‌نژاد كافي نيست؛ آنها مي‌خواهند اين پيش‌نويس را تقديم مجلس و دولت هم بكنند.
جبهه يكتا اعلام كرده كه مي‌خواهد برنامه ششم توسعه خود را «به‌زودي» منتشر كند. دولت روحاني اما پيش‌تر هم از اين دست پيشنهادات داشت؛ مهم‌ترينش شايد همان «فكت شيت پيشنهادي» منتقدان مذاكرات هسته‌اي در مجلس بود. درست در روزهايي كه خورشيد اميد بر افق مذاكرات هسته‌اي ايران و كشورهاي ١+٥ در وين مي‌تابيد، منتقدان هسته‌اي مجلس متني را ناظر به تفاهم لوزان منتشر كردند كه نام «فكت‌شيت پيشنهادي» بر آن نهاده شده بود. در واقع صورتجلسه‌اي براي مذاكراتي كه در آن حضور نداشتند. همان متن اما چند هفته‌اي بعد تبديل به يكي از استنادات اصلي آنها براي حمله‌هاي گاه‌و‌بي‌گاه به برجام شد. حالا شش ماه بعد از آن «فكت‌شيت پيشنهادي»، «برنامه ششم پيشنهادي» هم از راه مي‌رسد. باز هم توسط منتقدان دولت و باز هم با اعلام نگراني از سياست‌هاي دولت. شباهت‌ها بين اين «پيشنهادات» اما بيش از اينها مي‌تواند باشد؛ شش ماه پيش وقتي «دلواپسان» مجلس «فكت‌شيت پيشنهادي» خود را نوشتند تنها تاكيدشان اين بود كه دولت بايد به همان نتايج مكتوب شده توسط آنها در مذاكرات برسد و هر نتيجه ديگري براي آنها غير قابل قبول است. در عمل هم البته اين را اجرا كردند، هر چند تلاش‌شان راه به جايي نبرد. حالا هم تنظيم «احكام پيشنهادي» براي برنامه ششم توسعه مي‌تواند مانيفستي باشد براي انتقادهاي آينده از آنچه دولت در قالب لايحه تقديم خواهد كرد؛ چه در مرحله تصويب در بهارستان و چه در مرحله اجرا به‌صورت قانون.
سر خود دوا نمودی