فرارو- وضعیت آلودگی هوای تهران به قدری بحرانی شده است که مدارس پایتخت برای دومین روز متوالی در همه مقاطع تحصیلی تعطیل اعلام شد.
روز گذشته نیز کمیته اضطراری آلودگی هوای تهران تصمیم گرفت فروش طرح ترافیک روزانه را متوقف کرد. فعالیت برخی معادن حومه تهران نیز متوقف شد.
در همین حال مدارس کرج به عنوان بزرگترین شهر نزدیک به تهران هم امروز و فردا تعطیل شدند. شهرهای اصفهان و اراک نیز با وضعیت بحرانی دست و پنجه نرم می کنند.
با این وجود هنوز چشم اندازی برای کاهش آلودگی هوا وجود ندارد، گویی همه منتظر هستند که تحولات جوی به این بحران خاتمه دهد. انتقادات از دولت شدت گرفته است، اما راهکار فوری و مشخصی نیز مطرح نمی شود.
بسیاری از کارشناسان معتقدند دولت تنها می تواند به اقداماتی همچون تعطیلی مدارس، تشدید محدودیت های ترافیکی و تعطیلی موقت برخی کارخانه های آلاینده دست بزند.
کارشناسان می گویند مقابله با آلودگی هوا در چند روز امکان پذیر نیست و نیازمند برنامه های کوتاه مدت و بلند مدت است. اما هیچ برنامه کوتاه مدت و بلند مدتی هم تاکنون ارائه نشده است.
حسین آخانی می‌گوید اگر اراده وجود داشته باشد با یک برنامه منظم و عملی و با هماهنگی می‌توان شهر تهران را در عرض یک سال از شرِ آلودگی نجات داد.
این کارشناس محیط زیست و استاد زیست‌شناسی دانشگاه تهران در گفتگو با فرارو اظهار کرد: تعطیلی مدارس و محدود کردن خودروها راه‌حل نیست؛ که اگر نخواهیم بگوییم بی‌فایده است دست‌ِکم باید بگویم حکم یک مسکن را دارد.
دکتر آخانی با انتقاد از اینکه اراده‌ای برای کاهش آلودگی هوای شهر وجود نداشته و ندارد تصریح کرد: متاسفانه در تمام ارگانهای ما از دولت تا مجلس و... اراده‌ای دیده نمیشود.
این استاد دانشگاه همچنین اظهار کرد: بهترین راه‌حل در کوتاه و بلندمدت گسترش حمل و نقل عمومی است. البته به نظر می‌رسد که نمایندگان و دولتمردان ما خودشان با حملونقل عمومی میانه و سرکاری ندارند. آنها بین مردم نیستند تا بتوانند مشکل را درک کنند. همچنین متاسفانه بخش زیادی از مسئولین ما فرصت این را نداشته‌اند تا در شهرهایی که زندگیِ سبز در آنها جاری است زندگی کنند و ببینند کشورهایی مانند آلمان و سوئد چگونه با گسترش حملونقل عمومی آلودگی هوا را کنترل کرده‌اند. شاید اگر مسئولین ما چنین شناخت و تجربه‌هایی داشتند نگاهشان متفاوت بود.
این کارشناس محیط‌زیست گسترش حملونقل عمومی در زمان اندک را کوتاه‌مدت‌ترین راه‌حل حل مشکل آلودگی هوا دانست. وی در این‌باره گفت: ما باید بیاییم و بخشی از افزایش قیمت بنزین را به مالیات حمل و نقل عمومی اختصاص دهیم و پولی که از این‌راه جمع‌آوری خواهد شد را در اختیار بخص خصوصی یا عمومی بگذاریم تا حملونقل عمومی در قالب مترو و اتوبوس افزایش پیدا کند.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: در نظر بگیریم که روزانه 11 میلیون لیتر بنزین در تهران مصرف میشود. هزینه بخش کوچکی از این میزان مصرف می‌تواند تحولی در حملونقل عمومی آن‌هم در زمان اندک ایجاد کند. من فکر می‌کنم اگر این اتفاق بیفتد خود مردم نیز با علاقه مالیات بنزین را پرداخت کنند چرا که می‌فهمند این‌کار به نفع همه خواهد بود.
حسین آخانی همچنین اظهار کرد: از نظر من با سرمایه‌گذاری بر روی این پول می‌تواند در یک‌سال اتوبوس‌ها و در دو سال متروها را در حد قابل قبولی گسترش داد.
این کارشناس محیط زیست ضمن انتقاد از وجود بزرگراه و اتوبان و غیره به جای خطوط مترو و حملونقل عمومی تصریح کرد: در سالهای اخیر تا جایی که امکان داشت پل، زیرگذر، بزرگراه و... ساخته شد که اتفاقا باعث شد که افراد زیادی تمایل پیدا کنند تا خودروهای شخصی‌اشان را به خیابان بیاورند و افراد دیگری تشویق شدند خودرو بخرند.
وی تصریح کرد: با این شرایط باید پرسید آیا حالا که مسئولین نسبت به آلودگی هوا ابراز نگرانی می‌کنند واقعا تمایلی دارند که خیابانها خلوت شوند؟ به نظر می‌رسد در این بی‌اراده‌گی همگان و مسئولان از هر دوجناح سهیمند.
دکتر حسین آخانی در انتها گفت: راه‌حل‌های موقتی که حکم مسکن را دارند اتفاقا می‌توانند علاوه بر بی‌فایده‌بودن مضر نیز باشند. چرا که اگر مدارس تعطیل شود فرزندان نیازمند مراقبت از جانب والدینشان هستند و همین می‌تواند هزینه‌های بیشتری را تولید کند. در نتیجه باید به یک راه‌حل کوتاه‌مدتِ عملی‌تر که همان تقویت و گسترش ناوگان حملونقل عمومی است پرداخت.
در این سالهای اخیر ارگانهای نظامی به کمک شهرداری با برج های بسیار بلند مثل دیوار برلین راه باد غرب را بستند. دیگر کاری نمیشود کرد
به نظر بنده دولت هیچ کاری نمی تونه بکنه. دلیلش:
1- دولتی که به خاطر جیب خودش و چند خودروساز هر ماشین بی کیفیت را به هر قیمتی که دلش بخواهد به مردم قالب کند در جایگاهی نیست که آلودگی را کنترل کند.
2- دولتی که حتی قدرت کنترل مسئولین خدوم !!!! خود را ندارد که فرهنگ حمل و نقل عمومی را به آنها بفهماند عمراً بتواند به عموم مردم فرهنگ جلوگیری از کاهش آلودگی را آموزش دهد.
و . . .