بر اساس آمار واردات ساختمان‌های پیش‌ساخته به ایران از سال 84 تا 94، بیشترین سهم از واردات ساختمان‌های پیش‌ساخته به ایران را کشورهای چین، ایتالیا، امارات متحده عربی و ترکیه به خود اختصاص داده‌اند.
به گزارش اقتصاد نیوز، بر اساس آمارهای رسمی واردات، میزان واردات ساختمان‌های پیش‌ساخته در هفت ماه ابتدایی امسال، حدود 587 تن بوده، اما در سال گذشته میزان واردات هزار و 610 تن بود. با توجه به اینکه کمتر از نیمی از سال باقی مانده است و با فرض اینکه میزان این واردات تا پایان سال حدود دو برابر شود، میزان واردات فرضی با حفظ همان روند نیمه نخست امسال تا پایان سال حدود هزار و 200 تن می‌شود و این نشان‌دهنده کاهش واردات ساختمان‌های پیش‌ساخته شده در مقایسه با سال گذشته است.
با مشاهده این آمار، واردات ساختمان‌های پیش‌ساخته در امسال از کشورهای امارات متحده عربی، ترکیه، چین، هند و ایتالیا صورت گرفته که از سال 84 تاکنون در اسامی کشورهایی که واردات ساختمان‌های پیش‌ساخته از آنها انجام می‌شود، نام کشورهای چین، ایتالیا، امارات متحده عربی و ترکیه بیش از همه دیده می‌شود.
بررسی‌ها نشان می‌دهد بعد از واردات پنج هزار و 851تنی این ساختمان‌ها در سال 84، میزان واردات در سال 85 بسیار کاهش یافت و به 707 تن رسید، اما باز هم در سال بعد به هزار و 819 تن رسید و به همین صورت در سالهای بعدی کم و زیاد شد و این نشان‌دهنده آن است که واردات این ساختمان‌ها روند پرنوسانی را طی کرده است.
اما با این حال سال 84 با پنج هزار و 851 تن به ارزش 13 میلیون و 846 هزار و 585 دلار بیشترین واردات ساختمان‌های پیش‌ساخته را به خود اختصاص داده است.
ولی بعدا که بیشتر در آن جوامع زندگی کردم و در همین رشته اقتصاد و مدیریت تحصیل کردم، متوجه شدم دلیل آن را.....جواب... رستوران داری علمی و مدیریت صنعتی!... فقط تصور کنید ما کارکنان همین رستوران که حدود ۳۰ نفر بودیم، متوجه میشدیم که اگر غذا ی رستوران کمتر فروش برود و بیشتر بماند، ما در پایان کار رستوران ، شانس بیشتری برای بردن غذا ی بهتر و مجانی به خانه خواهیم داشت.... همین باعث میشد ناا خود آگاه، به دنبال پایین آوردن سرویس و میل مشتری به سفارش غذا باشیم که در نهیات منجر به کاهش فروش همین رستوران و در واقع از دست دادن کار خود ما میشد!!!... می‌بینید.... تفکر علمی و صنعتی با تفکر سنتی... کدام به صلاح نزدیکتر است؟!... البته ناا گفته نامند که همین رستوران حالا هم از پر فروش‌ترین رستورانهی دنیا است ولی رستوران‌های سنتی در اینجا مانند ایران که غذا را برای چند روز گرم نگاه میدارند و میفروشند و به اصطلاح دور نمیریزند، هرگز بیشتر از چند سال شانس ادامه فعالیت ندارند و هرگز در تولید ملی ، اشتغال، بهبود فضای کسب و کار، و رشد کشور، کارایی لازم را ندارند