مطلب دریافتی- سید محمدصادق محمدی وفایی؛ سالها انتظار به پایان رسید و بالاخره از آزمونی برای جذب مربیان پیش دبستانی نامی به میان آورده شد.
به سابقه ی 16ساله مربی بودنم نگاه می کردم ، به همان شانزده سالی که با قرآن بودم و نونهالانی که دست چپ و راست خویش را تشخیص نمی دادند قرآن خوان کردم.
آن همه زحمت می کشیدم ولی ماهی 20هزارتومان می‌گرفتم تا این که در سال شانزدهم به ماهی 250هزارتومان رسید و از این مبلغ دویست و پنجاه هزار، هم صد هزارتومان نصیب بیمه می‌شد!
چون پیامبر اسلام (ص) در مورد امید داشتن فرموده اند اگر امید را از مادر شیردهی هم بگیرید، به نوزادش، شیر نمی‌دهد. همه نامهری‌ها و سختی‌های کار، را به امید رسمی شدن تحمل می‌کردم. در پرتو همین امید هم در مقطع لیسانس در دانشگاه مشغول تحصیل شدم .
اما اکنون که اطلاعیه‌ی جذب را مطالعه کردم امید جذب شدنم پژمرده شد؛ زیرا متوجه شدم از پنج هزار نفری که جذب خواهند شد 1300نفر سهمیه (به حق)خانواده شهدا و ایثارگران است و3700نفرالباقی را از افراد لیسانس به بالا جذب خواهند کرد.
آیا 16سال سابقه کاری یک مربی با آن همه امتحانات کاربردی(در ضمن خدمت) ارزشی نداشت؟!
پرسش بنده از عالی‌جنابان وزارت آموزش و پرورش این است این آزمون شما چه دردی را از مربیان پیش دبستانی درمان می کند؟!
اگر از اول چنین آزمونی با چنین کیفیتی را در برنامه داشتید چرا از مربیان پیش دبستانی سخن گفتید؟!
با این آزمون شما چند درصد از این همه مربی با تجربه و زجر کشیده جذب می‌شوند؟
ای کاش و هزاران کاش بسیاری از این مربیان مکتب‌القرانی و پیش دبستانی از خانواده‌های وزیر و یا برخی از نمایندگان محترم مجلس بودند تا از نزدیک مشکلات و گرفتاری‌های آنها را لمس می‌کردند و فکری اساسی و اختصاصی به حالشان می‌کردند.