فرارو- جنجال بر سر نمایش «عاشقانه‌های ناآرام» که تجربه اول کارگردان آن و با بازی چند ستاره سینما در تالار وحدت به روی صحنه رفته است دیروز با بیانیه‌ای انتقادی سوی کانون کارگردانان خانه تئاتر به اوج خود رسید.
به گزارش فرارو، نمایش «عاشقانه های ناآرام» اولین تجربه کارگردانی مریم جلالیان به شمار می‌رود که با حضور بازیگران و ستارگانی چون محمدرضا فروتن، فریبرز عرب نیا، نیکی کریمی و یکتا ناصر، پانته‌آ بهرام و سیامک صفری است که توانست با وجود مخالفت ها مجوز اجرا در تالار وحدت را بگیرد. مخالفت ها با مجوز اجرای این نمایش به تجربه اول بودن کارگردان و نیز سطح کیفی آن بر می‌گشت.
در همین حال روز گذشته و چند روز پس از شروع اجرای «عاشقانه‌های ناآرام» که با فروش بلیت‌های 40 هزار تا 100 هزار تومانی به صحنه رفت کانون کارگردانان خانه تئاتر در بیانیه‌ای شدیدالحن نسبت به اجرای این نمایش اعتراض کرد.
در این بیانیه ضمن «فاجعه بار» دانستن این نمایش به شدت از مدیریت فرهنگی در حوزه تئاتر انتقاد شده است. در بخش‌هایی از این بیانیه آمده است: مدیریت ناکارآمد، غیر کارشناسانه و گمراه کننده‌ی فرهنگی در حوزه‌ی تئاتر و غفلت چند ساله‌ی خانه‌ی تئاتر در تعریف و ایجاد جایگاه واقعی هنر تئاتر و ضرورت‌های واقعی آن پرده از روی این خلاء دهشتناک کنار زد و فاجعه‌ای به بار نشست که نامش عاشقانه‌های ناآرام است.
در بیانیه کانون کارگردانان تئاتر پیامد اجرای این نمایش «بازشدن پای افرادی به تئاتر است که جز پول و سرمایه هیچ چیز دیگری ندارند» عنوان شده است. این در حالی است که مریم جلالیان در تازه ترین اظهارات خود استقبال مخاطبان از این نمایش را اتفاقی خوشایند دانسته و از تماشاگران خواسته است «با رویکرد منصفانه و نه مغرضانه» به تماشای این تئاتر بنشینند. عکس های زیر از رئوف شهبازی عکاس شبستان و مسعود میرمیری عکاس هنرآنلاین صحنه هایی از نمایش جنجالی «عاشقانه های ناآرام» را نشان می‌دهد.
انگار از این محصولاتی که تو ماهواره تبلیغ میکنه خریدم !
دوستان پیشنهاد میدم از دیدن این نمایش صرف نظر کنید
نقی ه ه!
حتما مث خودت!
خاک وچوک...
ازاینا که زیادن
تئاتر که میدان تره بار نیست که فقط در انحصار یکسری باشد مردم تماشا می کنند و خودشان سره را از ناسره تشخیص می دهند.
این نمایش که قرار بود سکانس های برتر مهم عاشقانه های سینمای ایران و جهان باشد، من رو به هیچ فیلم عاشقانه نوستالژیکی که که مهم باشد، نبرد.
نمایشی پر از دیالوگ ها و کشمکشهای خسته کننده و نه عاشقانه.
نمایشی که به دنبال تقلید از آثار بسیار تحسین بر انگیز محمد رحمانیان بود.
نمایشی که مثلاً می خواست ما رو به فیلم های عاشقانه نوستالژیک ببره که اصلاً نتونست اینکارو انجام بده.
نمایشی که با تلفیق تئاتر و موسیقی (دقیقاً مثل آثار محمد رحمانیان) می خواست با ما خاطر بازی کند که در اینکار به هیچ وجه موفق نبود. نمایشی که نتوست و نمی تواند مثل ترانه های قدیمی و در روزهای آخر اسفند محمد رحمانیان تلفیق نمایش و موسیقی رو دربیاورد. در آثار محمد رحمانیان تلفیق نمایش و موسیقی با چنان تبحری ارائه شده که شما از دیدن آن حس نوستالژیک و خاطره بازی رو با تمام وجود درک می کنید.
و اما حیف که کار گروه موسیقی یعنی امیر میلاد نیک زاد و یاشار خسروی که هر دو در کار خود تبحر لازم را دارند و مخصوصاً یاشار خسروی که این روزها با نوای ساکسیفونش هوش از سر بسیاری برده است، با این نمایش سنخیتی نداشت و ارزش کاری این دو را پایین آورد.
این تنظرون؟
این تذهبون؟
اینا به علت داشتن رسانه ،توجه عوام و ثروت ول کن تئاتر نخواند بود و بچه های تحصیل کرده این رشته و زحمت کشان گمنام تئاتر خانه نشین خواهند شد....
فیلم بود تا تیاتر
بسیار ضعیف و بی محتوا و تقلیدی از کارهای کارگردان مشهور تیاتر ایران جناب رحمانیان