ماه می امسال چهل و هفت سال از اعتراضات دانشجویی-کارگری پاریس موسوم به جنبش دانشجویی فرانسه می‌گذرد.
به گزارش
مجله تاریخ فردید، رویداد های ماه می سال 1968 فرانسه که از تظاهرات دانشجویان دانشگاه پاریس و تصرف ساختمان مرکزی دانشگاه توسط آنان آغاز شد و به سرعت سراسر فرانسه را در برگرفت با نام جنبش دانشجویی- کارگری فرانسه شناخته می‌شود.
دانشجویان معترض فرانسوی نسبت به برنامه های دولت دوگل و محدودیت‌هایی که حکومت برای آنها ایجاد کرده بود به خیابان‌ها آمدند و در عرض یک هفته، جمعیت قابل توجهی از فرانسویان را که شامل اتحادیه‌های کارگری نیز می شد با خود همراه کردند؛ روشنفکران چپ‌گرای فرانسوی همچون ژان پل سارتر و سیمون دووار نیز از جنبش حمایت کردند.
شارل دوگل در پی بحرانی شدن اوضاع پس ازسه هفته اعتصاب و تظاهرات خياباني كارگران و دانشجويان اعلام كرد كه نمي تواند اعتراض چند ده هزار تظاهركننده را نظر اکثریت مردم فرانسه نسبت به برنامه هاي خود بداند و تصميم گرفته است كه براي آگاه شدن از نظر اكثريت مردم، رفراندم برگذار كند. اين رفراندم طبق برنامه انجام شد و اكثريت شركت كنندگان با برنامه هاي اصلاحي دوگل مخالفت كردند. دوگل با مشخص شدن نتیجه رفراندوم از ادامه ریاست جمهوری فرانسه منصرف شد و از قدرت کنار رفت. او تا آخر عمر در دهکده «کولومبه-له-دو-اگلیز» به نوشتن خاطرات خود مشغول بود.
"برونو باربی" عکاس فرانسوی یکی از عکاسانی است که از آغاز اعتراضات خیابانی و اعتصاب کارگران وقایع می 1968 را دنبال و با دوربین خود به ثبت رسانده است. گزیده عس های مجموعه او از این وقایع را در زیر می‌بینید.
خنده داره
چه وضعی هستند؟ به نظر می رسد تحولاتی بزرگ ایجاد شده که دیگر نیازی به اینگونه اعتراضات در این جوامع نمی باشد
راستی استفاده از عکسهای رهبران جنبشهای آزادی بخش آمریکای جنوبی تو تظاهرات فرانسه نیز جای تامل دارد.
اما موندم ، با این همه ادعا و آزادی خواهی،چرا روی در و دیوار عکس چگوارای مارکسیست رو چسبوندند،نه اینکه چگوارا بد باشه،نه،اما برام جالبه.
کسی میداند آیا؟
با سوربن اش با سنگ فرش هایش
با انسان هایش
با دانشجویان و روشنفکرهای آن زمانش
با قبول رفراندوم اش که یک نظامی رای مردم اش را قبول کرد
آیا ما هم ......
من خیلی به مرگ فکر میکنم چیکار کنم داغونم کرد داغون