فرارو- نیمه تیرماه سال 86 وقتی مردم از فضای باز کاخ نیاوران، جایی که محمدرضا لطفی پس از 25 سال در آنجا کنسرت داده بود، خارج می شدند با پخش سی دی های رایگانی مواجه شدند که جوانی در آن نوعی از موسیقی ایرانی را ارائه می کرد که اشعار خیام وارش پس از سه دهه از انقلاب بی سابقه بود؛ «پرواز همای».
پخش گسترده با هزینه دو میلیون تومانی این سی دی ها (در سال 86) که حاوی مضامینی در مدح شراب بود خیلی زود نام سعید جعفرزاده احمد سرگورابی (همای) را بر سر زبانها انداخت:
همای خیلی زود با این اشعار به عنوان مجری «موسیقی سنتی» مشهور شد و این در حالی بود که آثار او به لحاظ محتوا و قدرت آهنگسازی به هیچ وجه در حد و اندازه شهرت او نبود. در این مدت اما هیچ نقدی بر آثار او در رسانه ها منتشر نشد. این موضوع یکی از دلایل اصلی گستردگی شهرت او بود.
اما یک سال بعد اجراهای او در ایران با محدودیت مواجه شد. بنابراین او برای اولین اجرا در خارج از کشور به کانادا رفت. اما پیش از اجرا در «روی تامسون هال»، که از مجهزترین و بزرگترین سالن‌های کنسرت آمریکای شمالی است او در مصاحبه ای از محدودیت های خود در ایران گفت.
این موضوع باعث شد تا مخاطبان او فکر کنند که او برای همیشه از ایران رفته است. همای با استفاده از فضای به وجود آمده در سال 2010 اپرت موسی و شبان را به رهبری شهرداد روحانی برای اولین بار در سالن کنسرت والت دیزنی شهر لس آنجلس به روی صحنه برد. پس از آن در سال 2011 به همراه ارکستر سمفونیک لولندز اوپرت عشق و عقل و آدمی را در شهر دوسلدورف را به روی صحنه برد.
حالا او پس از هشت سال توانسته است دوباره برای اجرا در ایران مجوز بگیرد. تمامی ۶۵۰۰ بلیت این کنسرت در کمتر از شش ساعت به فروش رفته است. شاید این موضوع بهانه خوبی باشد تا کار او و سلیقه مخاطبانش مورد نقد منصفانه کارشناسان قرار بگیرد.