ناصر قادری یک شهروند هشترودی است که از سال 1351 انواع اعلامیه های ترحیم مردم را جمع آوری و در یک مجموعه منظم در خانه خود نگهداری می‌کند.
ناصر قادری 47 سال دارد و کم سواد است. او در مجالس عزاداری چای و حلوا پخش می کند و از این راه پولی که دریافت می کند با همسر خود امرار معاش می نماید.
قادری در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص هدف از جمع آوری اعلامیه های ترحیم می گوید: قصد من یادآوری این نکته به مردم به ویژه جوانان است که مراقب رفتار و حرکات خود باشند زیرا که مرگ همواره به دنبال بشر است.
وی با بیان اینکه به فرموده بزرگان دینی باید هموراه به گونه ای زندگی کرد که گویی فردا از دنیا خواهیم رفت می افزاید: تفکر در مرگ می تواند انسان‌ها را وادار کند که در کارهای درست قدم گذاشته و این همه در فکر مال و منال دنیوی و البته اعمال زشت و نادرست نباشند.
این کلکسیونر هشترودی با بیان اینکه چاووش مرگ روزی همه را صدا خواهد کرد خاطرنشان می‌کند: دیدن اعلامیه ها یادآور این نکته است که همه ما روزی با کاروان مرگ همراه خواهیم شد و عکس و نام ما نیز روزی بر روی این اعلامیه ها نقش خواهد بست.
ناصر قادری طی نزدیک به چهار دهه گذشته بیش از چهار هزار اعلامیه را جمع آوری کرده و هر کدام از آنها را بر اساس سال و تاریخ مرگ،فهرست بندی کرده است.
از او در خصوص برخورد خانواده به ویژه همسرش در مورد جمع آوری اعلامیه ها می پرسیم، می‌گوید: من و همسرم 20 سال است که ازدواج کرده ایم اما صاحب فرزندی نشده‌ایم به همین دلیل نیز اعلامیه ها سرگرمی من نیز محسوب شده و همسرم نیز بدان عادت کرده است.
وی در مورد نحوه جمع آوری اعلامیه های ترحیم می گوید: در مراسم ختم و اولین پنجشنبه فوت شدگان حضور یافته و پس از اتمام مراسم با اطلاع صاحب عزا، نمونه ای از اعلامیه‌ها را از تابلو اعلانات مساجد برمی دارم.
وی همچنین با بیان اینکه اغلب مردم هشترود او را با این کار می شناسند می افزاید: در بعضی از موارد نیز اطرافیان فرد فوت شده خود نسخه ای از اعلامیه متوفی را به من می رسانند.
ناصر قادری در پاسخ به این سئوال که با اعلامیه های جمع آوری شده چه خواهد کرد اظهار می‌دارد: خیلی دلم می خواهد نمایشگاهی از اعلامیه های مجالس ترحیم برپا کنم اما نمی دانم به من مجوز برپایی چنین نمایشگاه نامتعارفی خواهند داد یا نه!
قادری در ادامه سخنان خود به سیر کیفی اعلامیه‌ها اشاره کرده و می گوید: اعلامیه ها در دوران قدیم به صورت سیاه وسفید بوده و بیشتر آنها به دلیل دست نویس بودن اغلب ناخوانا و برخی اوقات با غلط املایی همراه بود.
وی ادامه می دهد: در حال حاضر با پیشرفت تکنولوژی کیفیت کاغذ و نیز نحوه چاپ اعلامیه‌ها بهبود یافته به ویژه آنکه فناوری چاپ دیجیتال با تصاویر رنگی که با ذوق گرافیکی نیز همراه است چهره اعلامیه ها را تغییر داده است.
ناصر قادری در مقایسه اعلامیه های قدیمی با جدید می گوید: در اعلامیه های قدیمی عکس افراد ترسناک و بی کیفیت بود و تصویر اعلامیه در ذهن افراد خشن و ترسناک می شد اما در حال حاضر به دلیل چاپ رنگی، آرایه های گرافیکی و بهبود کیفی چاپ، تصویر افراد متوفی در ذهن مردم همراه با دلسوزی، غم و ناراحتی است.
ناصر قادری در خصوص خاطرات خود از جمع آوری اعلامیه ها می گوید: گاهی اتفاق می افتد که بستگان متوفیان که سال‌ها از مرگ عزیزان خود می گذرد دلتنگ شده و برای دیدن اعلامیه فرد فوت شده به من مراجعه می کنند. برخی نیز پس از سال‌ها یک نسخه از کپی اعلامیه را با خود می برند.
شاید ناصر قادری یکی از غیر عادی ترین مجموعه های جهان را گردآوری می کند اما او به این کار علاقه داشته و همچنان به جمع آوری آنها ادامه می دهد. او می گوید: کاش می شد روزی این مجموعه را به نمایش بگذارم.