دست‌کم ۱۲۶ کشور جهان با مالکیت یا اجاره زمین‌هایی در بازار صادرات و واردات زمین قابل کشت حضور دارند. برخی از آنها خریدار یا مستاجر زمین کشاورزی در کشورهای دیگر هستند و برخی مزارعی را برای کشت در اختیار کشورهای خارجی قرار داده‌اند.
نتیجه یک مطالعه پژوهشگران دانشگاه لوند در سوئد نشان می‌دهد بسیاری از کشورهای توسعه‌‌یافته زمین‌های کشورهای فقیر را تصاحب می‌کنند و این زمین‌ها را برای کشت فراسرزمینی به کار می‌برند.
بر اساس نتایج این مطالعه در سال ۲۰۱۲ از ۱۹۵ کشور جهان ۱۲۶ کشور در بازار معامله زمین قابل کشت شریک بوده‌اند.
این گزارش می‌گوید دست‌کم ۴۷۱ مورد واگذاری زمین میان کشورهای مختلف انجام شده است.
چین، بریتانیا و ایالات متحده بزرگ‌ترین تصاحب‌کنندگان زمین در خاک کشورهای دیگر هستند و اتیوپی کشوری است که بیش از دیگر کشورها، زمین‌هایش به تصاحب کشورهای مختلف درآمده است.
جی دابلیو سیکوئیست، اما یوهانسون و کیمبرلی نیکولاس پژوهشگران دو دانشگاه سوئدی که در مورد توسعه پایدار پژوهش می‌کنند در گزارش خود نوشته‌اند که مشتری‌های زمین عمدتا کشورهای ثروتمند آمریکایی، اروپایی، صادرکنندگان نفت در خاورمیانه هستند و کشورهایی که زمین‌هایشان برای کشت فراسرزمینی تصاحب می‌شود از فقیرترین کشورهای جهان‌اند.
روزنامه واشنگتن پست با اشاره به آمار زمین‌های تصاحب شده در سراسر جهان می‌نویسد که چین در مزرعه‌های موسوم به "مزرعه‌های دوستی" در آفریقا در خاک جمهوری کنگو کلم می‌کارد، در آنگولا ماهی پرورش می‌دهد و در موازامبیک کنجد، بادام زمینی و بادام هندی به عمل می‌آورد.
یک مزرعه آبکشت (بدون خاک) در آلمان
چین به تنهایی از ۳۳ کشور دیگر زمین خریده یا اجاره کرده اما تنها به سه کشور زمین کشاورزی واگذار کرده است.
ایالات متحده از ۲۸ کشور زمین گرفته و تنها به دو کشور زمین واگذار کرده است.
بریتانیا هم از ۳۰ کشور زمین خریده است.
برزیل، استرالیا و اتیوپی بیشتر از سایر کشورها زمین‌هایشان را واگذار کرده‌اند.
آرژانتین، فیلیپین، سودان، ماداگاسکار، موزامبیک، تانزانیا و روسیه بیشتر از اینکه زمین بخرند، زمین فروخته‌اند.
عربستان سعودی و امارات متحده عربی هم در شمار کشورهایی هستند که زمین‌هایی را از ۱۵ کشور دیگر از جمله اتیوپی، قزاقستان و سودان برای کشت فراسرزمینی تصاحب کرده‌اند.
این گزارش می‌گوید افزایش قیمت نفت و افزایش ناگهانی بهای مواد خوراکی در سال ۲۰۰۸ باعث شد کشورهای بیشتری به طرف خرید و اجاره زمین در کشورهای دیگر بروند.
به نوشته این پژوهشگران سوئدی، کشت فراسرزمینی می‌تواند مزایای زیادی داشته باشد و با این شیوه کشورهایی با وسعت بیشتر می‌توانند محصولات متنوع‌تری تولید کنند اما همزمان این خطر وجود دارد که کشورهای توسعه یافته منابع کشورهای فقیری را که برای توسعه خود به آن نیاز دارند تصاحب کنند.