کودکان انزوا طلب کودکانی هستند که بر حسب احتیاجات درونی خود رفتار می کنند و نسبت به مسائلی که غیر از خواب و خیال و رؤیاهای شخصی آنها باشد بی اعتنا هستند.
علی سلیمانی در گفت و گو با ایسنا، اظهارکرد: کودکان انزواطلب معمولاً در خود فرو می روند و در ایجاد سازگاری با واقعیت‌های دنیای خارج بیشتر متمایل به انزوا طلبی هستند، در رؤیاهای خود راه مبالغه را طی می‌کند.
وی افزود: این بی اعتنایی را نباید خیلی هم عمیق تصور کنیم، زیرا در اکثر موارد این قبیل کودکان هیجان پذیری شدیدی نشان می دهند و علت گوشه گیری آنان ترس از برخورد با واقعیات است.
این روانشناس عنوان کرد: تعدادی از روان شناسان رفتار کودکان منزوی را یک رفتار عادی برای دوران کودکی تلقی می کنند و حتی این قبیل کودکان به عنوان سرمشق و الگو برای سایر کودکان معرفی می شوند.
وی تصریح کرد: امکان دارد این کودکان به سبب ناراحتی ناشی از احساس نا امنی و بی کفایتی در خود یکی از ناشادترین کودکان مدرسه و خانواده باشند و به تدریج به دنیای درون خویش پناه ببرند، تا حدی که اگر در مورد رفتار غیر اجتماعی آنان چاره‌ای اندیشیده نشود، احتمالاً مساعدترین وضع را برای ابتلاء به اسکیزوفرنی خواهند داشت.
سلیمانی در رابطه با علت این رفتار در کودکان، ذکر کرد: گرچه کودکان منزوی از لحاظ عاطفی و بیان حالات هیجانی مواجه با مشکلاتی می باشند ولی این حالت نامتعادل عاطفی را می توان نتیجه ارتباط با دیگران دانست.
وی ادامه داد: کودک گوشه گیر از لحاظ عاطفی و بیان حالات هیجانی مواجه با مشکلاتی می باشند ولی این حالت نامتعادل عاطفی را می توان به نتیجه ارتباط با دیگران دانست.
این کارشناس ارشد روانشناسی با اشاره به اینکه کودک گوشه گیر از لحاظ هیجانی و عاطفی احساس کم و بیش مشابه با کودکان عادی را دارد، عنوان کرد: کودک چون نمی‌تواند با محیط اجتماعی خود ارتباط لازم را برقرار سازد، بیان حالت هیجانی و درکی را که دارد برایش مشکل می شود.
وی اعلام کرد: علت اینکه این قبیل کودکان خشمگین می شوند آن است که اطرافیان اصرار دارند که آنها را از حالت انزوایی که دارند، بیرون آورند.
سلیمانی، در رابطه با نشانه‌های انزواطلبی کودکان ذکر کرد: از لحاظ خصوصیات عاطفی و هیجانی، معمولاً این قبیل کودکان حالت قهر آشتی ناپذیری دارند، گاهی اوقات این حالت قهر تا حدی عمیق می شود که به هیچ وجه حاضر به قبول دیگران و یا حتی یکی شدن با گروه‌ها نیستند.
وی با اشاره به اینکه درجه و شدت ناسازگاری کودکان با هم متفاوت است، ذکر کرد: این قبیل افراد معمولاً در فعالیتهای جمعی مواجه با شکست می شوند ولی در کارهای انفرادی یا حتی دروس مشکل، پیشرفت‌های قابل توجهی دارند و در مورد انتخاب شغل بیشتر مشاغلی را که جنبه کار فردی دارد، انتخاب می‌کنند.
این روانشناس در رابطه با راه‌های درمان گوشه گیری و انزوا، ذکر کرد: توجه به این واقعیت که عده‌ای از کودکان گوشه گیر به بزرگسالان ناشاد و بی لیاقت از نظر اجتماعی تبدیل خواهند شد، به تنهایی دلیل کافی برای توجه به این مشکل است.
سلیمانی، در رابطه با درمان این عارضه ذکر کرد: بعضی افراد نمایش فیلم‌های تهیه شده از مدل‌ها به کودک منزوی را مؤثر می دانند.
وی افزود: در این روشها گرچه تلاش از طرف بزرگسالان اعمال می شود ولی برای انتخاب مدل از کمک همسالان کودک بهره گیری می شود.
این روانشناس عنوان کرد: یک معلم دلسوز و آگاه باید سعی کند کودکان منزوی را هر چه بیشتر به فعالیتهای اجتماعی در مدرسه بکشاند و برای این کار باید در آنها ایجاد رغبت و انگیزش نماید و برای این کار باید به هر وسیله ممکن از انزوا و گوشه گیری آنها جلوگیری کند.
سلیمانی ادامه داد: این عمل را باید در دادن یک مسئولیت ساده با توجه به توانایی‌های کودک یا یک تجربه موفقیت آمیز در یک فعالیت گروهی آغاز بسیار خوبی است و کودک نیاز دارد احساس کند که عضو با ارزش یک یا چند گروه است.
وی خاطرنشان کرد: موفقیت در یک عمل مخصوصاً در حضور جمع در کودک اعتماد به نفس ایجاد می‌کند و در نگرش‌های کودکان دیگر نسبت به او تغییراتی حاصل خواهد شد.
سلیمانی در پایان یادآور شد: در مراحل عمیق تر از درمان دارویی استفاده می‌کنند، درمان با انسولین مؤثر است و تعدادی نیز از شوک الکتریکی استفاده کرده‌اند.