زمانی در جنوب عراق 12 هزار مترمربع تالاب وجود داشت که از برخورد دو رودخانه دجله و فرات تشکیل شده بود؛ به این منطقه به شکلی افسانه وار «بهشت عدن» گفته می‌شود.
به گزارش
فرادید به نقل از "امریکن فتومگ"، به مردم بهشت عدن «مادان» گفته می‌شود و از نظر زبانی و فرهنگی به سومری‌ها نزدیک هستند. زندگی آن‌ها با نی، آب و حیات‌وحش تالاب گره خورده است. مادانی‌ها شیعه هستند و بسیاری از آن‌ها زمان جنگ ایران و عراق از ارتش صدام جدا شدند و از تالاب به عنوان محل اختفا خود استفاده می‌کردند.
سال 1991 (1370)، صدام ارتش خود را به این منطقه فرستاد و ده‌ها هزار مادانی را کشت. روستاهای آن‌ها را بمباران و با خاک یکسان کرد. صدام نقشه‌ای که در سر داشت را سرانجام پیاده کرد. او تالاب را زه‌کشی کرد و کناره دجله و فرات را خاکریزی کرد تا آب وارد این تالاب‌ها نشود. سازمان ملل از این اتفاق با عنوان بزرگترین فاجعه زیستی قرن بیستم یاد کرد. مردم مادان از این مناطق به حاشیه شهرها مهاجرت کردند.
پس از دستگیری صدام در سال 2003، مادانی‌ها به مناطق قبلی برگشتند. امروز 40 تا 50 درصد این تالاب‌ها آبگیری شده‌اند. اکثر مردم مایل‌اند که همان شکل قدیمی زندگی خود را دوباره پیش بگیرند: ساختن خانه از نی، پرورش بوفالو، ماهیگیری و شکار در تالاب.
"کارولین دارک" عکاس و مستند ساز از سوی نشنال جئوگرافیک و با کمک سازمان غیردولتی Nature Iraq پس از برقرای امنیت در این منطقه به آنجا رفته و از زندگی مادانی ها عکاسی کرده است.