عضو هیات علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری گفت: به، طبیعتی معتدل دارد و خوردن آن افسردگی و وسواس را از بین می‌برد و نشاط آور است.
محمد اکبرزاده در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: از برگ، میوه و دانه "به" می‌توان به صورت خام، پخته ، شربت، مربا ،ژله، کمپوت و جوشانده استفاده کرد که برای تقویت قلب و اعصاب موثر است.
وی افزود: مصرف "به" به صورت خام مضر است زیرا "به" خام رگهای بدن را مسدود می‌سازد و چون گرم است برای کسانیکه گرم مزاجند خوب نیست.
اکبرزاده با اشاره به خواص دارویی به خاطرنشان کرد: به، میوه‌ای سرشار از تانن است که در معالجه اسهال و ورم روده بزرگ خیلی موثر است، به این منظور می‌توان 40 تا 50 گرم به را خرد کرده و به مدت 15 دقیقه در یک لیتر آب جوشانده و مصرف کرد. لعابی که از خیس کردن چهار گرم "به دانه "بدست می‌آید علاوه بر معالجه گلو درد در تسکین سرفه موثر است.
وی ادامه داد: به برای تقویت معده مفید است و اختلاط خونی، خونریزی‌های بواسیری و رحمی را معالجه می‌کند.
"به " با نام علمی Cydonia oblonga از میوه‌های دانه دار متعلق به تیره (Rosaceae) است.درخت به، درخت کوچکی به ارتفاع حداکثر پنج متر شبیه درخت سیب است، میوه‌اش به رنگ زرد، آبدار و درشت تر از سیب است و در فصل پائیز می‌رسد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم‌کشاورزی ساری افزود: به دارای بویی مطبوع و طعمی گوارا است. تخم میوهء به را به‌دانه می‌گویند که دارای مادهء لعابی است که اثر درمانی دارد. بهترین به ایران در اصفهان پرورش می‌یابد.
اکبرزاده بیان کرد: "به دانه" برای درمان سرفه، خشونت خلق، رفع عطش، حرارت معده، رفع سوزش دهان و زبان و رفع گرفتگی صدا مفید است. برای این منظور باید 30 گرم به‌دانه را در نیم لیتر آب جوشاند و صبح و ظهر وشب یک استکان میل کرد وبرای رفع سوزش زبان مدتی آن را در دهان نگهداشت.
وی به خواص برگ و شاخه‌های به اشاره کرد و افزود: جوشانده و ضماد برگ درخت به ورم چشم را مداوا می کند و قابض است.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم کشاورزی ساری خاطرنشان کرد: هضم کرک یا پرزی که روی به است، سنگین است و برای حلق و صدا بسیار مضر است، لذا باید قبل از خوردن به، پرزهای روی آن را پاک کرد.