یک نماینده اصولگرای مجلس نسبت به چگونگی برگزاری روز دانشجو از سوی دولت و اظهارات رئیس‌جمهور در دانشگاه واکنش نشان داد.
به گزارش ایسنا، حمید رسایی در تذکری شفاهی در جلسه علنی روز یکشنبه مجلس با بیان این ادعا که «امروز نیز همچون سال گذشته مراسم روز دانشجو به دلیل تنگ نظری بدون حضور تشکل‌های دانشجویی برگزار شده و فرصتی برای نقطه نظرات این تشکل‌ها اختصاص داده نشد» نسبت به موارد مطرح شده در سخنرانی رییس‌جمهور واکنش نشان داد.
وی در عین حال یادآور شد که در زمان بازگشایی دانشگاه‌ها نیز «آقای روحانی نسبت به چگونگی برنامه‌ریزی این جلسات و ندادن وقت به تشکل‌های دانشجویی ابراز تاسف کرده بود.»
افزود: آقای روحانی در پیام همایش اعتدال خود می‌گوید که پیام اصلی اعتدال این است که بگذاریم افراد حرف خود را بزنند.
وی با بیان اینکه سخنرانی تعدادی از افراد در مراسم روز دانشجو لغو شده است، گفت که رییس‌جمهور باید دلیل واقعی اقلیتی را که خوشحال نیستند پیدا کند.
این نماینده مجلس هم‌چنین با اشاره به 30 شاخصی که از سوی سریع‌القلم برای جامعه زنده معرفی شده، این موارد را نشانه «خودباختگی و غرب‌زدگی» دانست.
وی معتقد است: آنچه به اسم اعتدال مطرح می‌شود تنها کاریکاتور اعتدال است.
1. که در عرصه های اقتصاد، هنر، علم، سیاست، میان شهروندان رقابت قاعده مند وجود داشته باشد
2. که آموزش اخلاق و مسئولیت اجتماعی در دوره دبستان تمام شده باشد
3. که تعداد رسانه های غیر دولتی حداقل دو برابر دولتی باشد
4. که در جاده های آن در هر صدکیلومتر برای شهروندان، استراحتگاه ساخته شده باشد
5. که شهروندان آن به وفور به هم اعتماد کنند
6. که حداکثر هزینه های غذا و مسکن، 35 درصد درآمد شهروندان باشد
7. که در فرودگاه های آن، حداقل از 70 ملیت و 70 شرکت هواپیمایی خارجی تردد کنند
8. که شهروندان آن وقتی به چهار راهها می رسند، اتومبیل خود را کاملاً متوقف کنند
9. که نرخ تورم در آن یک رقمی باشد
10. که اساتید دانشگاه آن به کار دانشگاهی صرفاً به عنوان شغل نگاه نکنند بلکه برای خود، مسؤولیت و رسالت اجتماعی قایل باشند
11. که شهروندان آن به انجام کارهای صحیح و منظم توام با سلامتی مالی عادت کرده باشند
12. که تکمیل پیچیده ترین طرح های “عمرانی” در آن، حداکثر 3 سال به طول انجامد
13. که دانمارک از شهروندان آن برای سفر، درخواست ویزا نکند
14. که مجموعه جامعه و سیستم از مرحله امنیت و بقا عبور کرده باشد
15. که شهروندان آن پس از تصادف رانندگی که پیش می آید، حتی یک واژه ناپسند نسبت به طرف مقابل استفاده نکنند
16. که مدیریت آن جامعه مبتنی بر سعی و خطا نباشد
17. که شهروندان نظافت محیط عمومی، خیابان ها، جاده ها و سواحل را با نظافت محل سکونت و اتومبیل خود مساوی بدانند
18. که حداقل سه و نیم درصد نرخ رشد اقتصادی داشته باشد
19. که شهروندان آن نگران آینده خود نباشند
20. که دستگاه های اجرایی آن با fact تحلیل کنند و نه با تخیل
21. که در آن فرهنگ مکتوب بر فرهنگ شفاهی غالب باشد
22. که شهروندان آن از اخلاقی بودن و رعایت حریم های اجتماعی ، لذت ببرند
23. که شان و احترام و منزلت تولیدکننده از صاحب سمت بالاتر باشد
24. واژه های “ببخشید “، “عذر می خواهم” و “اشتباه کردم” به وفور در میان شهروندان رواج داشته باشد
25. که شهروندان آن، دندان های سالم داشته باشند
26. که انتقاد از اندیشه ها و سیاست گذاریها در آن، پی آمدی نداشته باشد
27. که سیاست مداران آن با هم قطاران خود در محیط بین المللی مرتب در تعامل باشند
28. که وقتی پلیس راهنمایی، اتومبیلی را به خاطر تخلف رانندگی متوقف می کند، پلیس سراغ راننده برود نه بالعکس
29. که حفظ تعالی، شکوفایی وطن و کشور بر هر امر دیگری اولویت داشته باشد
30. که در آن شهروندان علاقه ای به داشتن سمت دولتی نداشته باشند بلکه با فکر ، همت و توانایی های خود زندگی کنند.
یک شهروند مدنی کسی است که؛
۱ ـ به شهروندان عادی بیشتر احترام بگذارد تا کسانی که پست و مقام دارند؛
۲ ـ بتواند سی صفحه در مورد خود، روحیات و افکار خود بدون حتی یک جمله تکراری بنویسد؛
۳ ـ برای خود به وسعت جهان، احترام قائل باشد؛
۴ ـ در روز حداقل پانزده دقیقه برای شناخت خود وقت بگذارد؛
۵ ـ از کسی سؤال خصوصی نپرسد؛
۶ ـ برای هر سؤالی، چندین پاسخ متفاوت قائل باشد؛
۷ ـ اختلاف خود با دیگران را با گفت‌و‌گو حل کند؛
۸ ـ مبنای قضاوت در مورد انسان‌ها: ۹۵ درصد باطن و عمل آن‌ها، ۵ درصد.، ظاهرشان؛
۹ ـ انتظارات خود را از دیگران به حداقل برساند. با توانایی‌های خود زندگی کند؛
۱۰ ـ راستگویی و درستکاری را نه صرفاً یک فضیلت فردی بلکه استوانه آفرینش بداند؛
۱۱ ـ برای کل جامعه و آینده آن تلاش کند و نه صرفا در گروه و اطرافیان خود؛
۱۲ ـ در روز پانزده دقیقه با گُل و گیاه وقت بگذراند و رنگ‌ها را تقدیر کند تا بلکه قدری از قدرت، سیاست، پول و خودنمایی فاصله گیرد؛
۱۳ ـ در صف خود‌پرداز بانک، یک متر از کسی که مشغول کار بانکی است فاصله بگیرد؛
۱۴ ـ با عذرخواهی، فضای تنش‌ها را تخفیف دهد؛
۱۵ ـ از نیاز به نمایش، عبور کرده باشد؛
۱۶ ـ اگر می‌خواهد ثروتمند شود، نهاد‌های دولتی و حکومتی را ترک کند؛
۱۷ ـ بر کسانی که با او تفاوت فکری و سلیقه‌ای دارند، القاب نگذارد؛
۱۸ ـ در زندگی اجتماعی و سیاسی: ۹۵ درصد فکر و مطالعه و استدلال، ۵ درصد حس، شایعات و فضا‌ها؛
۱۹ ـ تا بتواند در رانندگی بوق نزند؛
۲۰ ـ به گونه‌ای رفتار کند که صاحبان قدرت سراغ او بیایند و نه بالعکس؛
۲۱ ـ بخش مهمی از زندگی خود را برای به جای گذاشتن میراثی ارزشمند برای جامعه، طراحی کند؛
۲۲ ـ هنگام به کار انداختن برف‌پاک‌کن‌ها برای شستشوی شیشه‌ها، اتوموبیل‌های اطراف را کثیف نکند؛
۲۳ ـ برای هر انسانی، مستقل از اینکه چه فکری دارد و به کدام گروه تعلق دارد، ارزش انسانی قائل باشد؛
۲۴ ـ از دوستی‌ها و به خصوص حلقه اول دوستان خود، مانند گُل مراقبت کند؛
۲۵ ـ حداقل در دو کار گروهی به طور دائمی، برای فرو نشاندن منیت‌های خود، مشارکت کند؛
۲۶ ـ اعتبار فکری افراد را در متون قابل اتکایی که تولید کرده‌اند، بداند؛
۲۷ ـ وارد شبکه ذهنی منتقدین خود شود تا جهان آن‌ها را بهتر درک کند؛
۲۸ ـ در رفتار اجتماعی و اخلاق فردی، قابل پیش‌بینی باشد؛
۲۹ ـ به هیچ فرد، گروه و ملتی دشنام ندهد. با مخالفین خود، حقوقی رفتار کند؛
۳۰ ـ و شأن و منزلت خود را به مراتب بالاتر از کسانی بداند که پست و مقام و منصب دارند.
http://www.sariolghalam.com/?p=246