صفحه نخست

سیاست

ورزشی

علم و تکنولوژی

عکس

ویدیو

راهنمای بازار

زندگی و سرگرمی

اقتصاد

جامعه

فرهنگ و هنر

جهان

صفحات داخلی

کد خبر: ۲۱۵۳۱۰
مصطفی اقلیما در گفتگو با فرارو تحلیل می‌کند
"شرایط امروز جامعه به گونه‌ای است که افراد آینده‌ای برای خود نمی‌بینند. این بی‌آیندگی در تمام وجوه اجتماعی قابل رویت است. مثلا امروزه افراد، تفاوتی در تحصیل و عدم تحصیل نمی‌بینند. به همین دلیل جوانان تحصیلکرده وقتی شکاف و بی عدالتی در دستمزدها را می‌بیند، از ادامه تحصیل منصرف می‌شوند. شرایط شغلی در جامعه ما به نحوی است که افراد را برای سواد و معلومات به کار مشغول نمی‌کنند. از همه این‌ها گذشته فرد وقتی در یک محیطی مشغول به‌کار می شود، تضمینی بر ادامه اشتغالش نمی‌بیند. همه این عوامل می‌توانند یاس شغلی و در نهایت یاس اجتماعی را تولید کند.
تاریخ انتشار: ۱۵:۴۴ - ۰۸ آذر ۱۳۹۳

فرارو- "شرایط امروز جامعه به گونه‌ای است که افراد آینده‌ای برای خود نمی‌بینند. این بی‌آیندگی در تمام وجوه اجتماعی قابل رویت است. مثلا امروزه افراد، تفاوتی در تحصیل و عدم تحصیل نمی‌بینند. به همین دلیل جوانان تحصیلکرده وقتی شکاف و بی عدالتی در دستمزدها را می‌بیند، از ادامه تحصیل منصرف می‌شوند. شرایط شغلی در جامعه ما به نحوی است که افراد را برای سواد و معلومات به کار مشغول نمی‌کنند. از همه این‌ها گذشته فرد وقتی در یک محیطی مشغول به‌کار می شود، تضمینی بر ادامه اشتغالش نمی‌بیند. همه این عوامل می‌توانند یاس شغلی و در نهایت یاس اجتماعی را تولید کند."

دکتر مصطفی اقلیما رییس انجمن علمی مددکاران اجتماعی ایران با بیان این مطلب در گفتگو با فرارو، گفت: در طی 10 – 15 سال اخیر دانشجوها دچار افسردگی و یاس شده‌اند. بسیاری از دانشجویان درسشان را رها می‌کنند و یا با بی‌انگیزگی ادامه تحصیل می‌دهند. این موضوع صرفا محدود به دانشگاه‌ها نمی‌شود. طبق آماری که از آموزش و پرورش به‌دست رسیده، در حدود 25% دانش‌آموزان دبیرستانی درس‌خواندن را رها می‌کنند.

اقلیما با تاکید بر این‌که افسردگی را دیگر نباید صرفا در میان جوانان جست‌وجو کرد، گفت: در جامعه ما افراد در جایگاهی که باید باشند، نیستند. برای مثال ما فردی با فوق‌لیسانی حسابداری را می‌بینیم که در حوزه مددکاری مشغول به‌کار است. در چنین شرایطی فرد به طور حتم به این نتیجه می‌رسد که درس‌خواندنش بیهوده بوده است.

وی گفت: وقتی انگیزه و هدف از افراد در موقعیت‌های مختلف گرفته شود، قطعا ناامید می‌شوند. این وضعیت، ناامنی و بی‌ثباتی شغلی و روحی را در جامعه ایجاد می‌کند.

نتایج از بین بردن ضوابط اجتماعی
اقلیما در ادامه گفت: ما وظایف خودمان را به اشتباه می‌شناسیم. وقتی رئیس جمهور وزیری را به مجلس پیشنهاد می‌دهد، نمایندگان باید در نظر داشته باشند که این وزیر باید انتخاب شود و اگر مشکلی در کارش بود از او سئوال شود، و نه اینکه از ابتدا نسبت به او موضع گرفته شود. همین مسئله در عرصه سیاسی نیز موجب ناامیدی در کارها می‌شود و می‌توان شخصیت تاثیرگذاری مانند رییس جمهور را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

اقلیما در ادامه اظهار کرد: ما در این سالها ضوابط اجتماعی را از بین برده‌ایم. از بین بردن ضوابط اجتماعی سبب بیهودگی، عدم خلاقیت و بی‌فکری در میان افراد جامعه می‌شود.

وی گفت: نگاهی به مباحثی که مطرح می‌شود بکنید؛ هیچ‌کس حرف کارشناسان و متخصصان را نمی‌خواند. این موضوع خود باعث یاس در کارشناسان می‌شود. اگر این تعامل و توجه بین حوزه اجرایی و کارشناسی وجود داشت، مشکلات راحت‌تر می‌توانست حل شود و به مسئله‌ای به این مهمی (یعنی یاس اجتماعی) توجه و رسیدگی لازم می‌شد.

اقلیما گفت: سالانه 100 الی 120 هزار نفر از ایران برای ادامه تحصیل به کشورهای دیگر دنیا می‌روند. این در حالی است که ما هزینه هنگفتی برای تحصیل اینها اختصاص داده‌ایم. چرا ما باید شرایط شغلی و اجتماعی و فرهنگی‌ای ایجاد بکنیم که افرادی که می‌توانند در جایگاه مناسب مفید واقع شوند، از کشور خارج شوند؟

این مددکار اجتماعی با بیان این که رهبر انقلاب بارها به دو امرِ شایسته‌سالاری و پاسخ‌گویی توسط مسئولان و جامعه تاکید کرده‌اند؛ گفت: اما آیا ما توجهی به این موضوع کرده‌ایم؟ خیر. در جامعه ما هیچ چیز جای خودش نیست. در وهله اول ما باید افراد را براساس شایستگی‌هایشان در جایگاه‌های خود قرار دهیم و سپس باید بتوانیم در برابر مسائل و مشکلات پاسخ‌گو باشیم.

رییس انجمن مددکاری ایران گفت: اگر ما فقط بشنویم و پاسخی ندهیم و از آن بدتر دستمان را جلوی گوشمان برده و نشنویم؛ آسیب‌ها چندبرابر می‌شوند و به تبع یاس و نا امیدی اجتماعی بیشتر.

وی گفت: ما باید شرایط و ضوابط اجتماعی به به‌نحوی اصلاح کنیم که هرکس سرجای خودش قرار گیرد و از جانب خودش سخن بگوید تا آشفتگی و ناامیدی به جامعه سرایت نکند.
ارسال نظرات
حسين زاده
۱۱:۰۱ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۹
جرا اينقدر ناسپاس هستيد مگر مسئولين ما جكار كردند كه اينگونه اظهار نااميدي ميكنيد اين همه تلاش كار فداكار من مسئول ميشناسم تا ساعت 10 شب بنده خدا كار ميكند اينطوري كلي قضاوت كردن صحيح نيست
ناشناس
۱۱:۰۱ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۹
عجب رویی دارین شماها.چرا افسردن؟!! از شکم سیری افسردن
ناشناس
۱۰:۴۷ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۹
نقل قول از یک جامعه شناس:جامعه ایران دچار یاس و ترس شده است
ناشناس
۱۰:۴۶ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۹
من مهندس مکانیک هستم ، اونقدر وضعیت صنعت خرابه که الان دارم یه کار بازاریابی غیر مرتبط انجام میدم ، یکی از فامیلهای رییس که دیپلم رو به زور گرفته و جایی که قبلا کار میکرده ، نظافتچی بوده ، الان چند ماهه اومده سر کار اینجا ، از من با 9 سال سابقه کار درآمدش بیشتره و کارش کمتر ، تمام مسئولیت با منه و اون دائم در حال فرار از کار، به نظرت چرا من نباید افسرده باشم!؟!؟!؟!
ناشناس
۱۰:۴۵ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۹
آخه دلمون به چی خوش باشه؟؟کم بدبختی داریم؟؟نا امیدی که هیچی الان دیگه ما توهم و ترس کل وجودمونو گرفته!اسیدپاشی...دزدی...
ناشناس
۱۰:۴۰ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۹
من دوسال دیگه برای همیشه از ایران میرم..ایران دیگه جای زندگی نیست..
فرشاد
۱۰:۰۴ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۹
متولدین قبل از دهه 60 با درس خوندن به یه جاهایی رسیدند متولدین 70 به بعد هم فهمیدن با درس خوندن به جایی نمی رسند و رفتن سراغ شغل آزاد یا خدماتی که بهترین کار رو کردند، این وسط متولدین دهه 60 مثل بنده افتادیم رو دور درس خوندن این مقطع تموم شد یا علی از تو مدد می ریم سراغ مقطع بعدی.کارشناسی ارشد نشد ولی دکترا از ایران می روم. اونوقت توو فرارو کامنت می ذارم پرچم سویس اون بالا نقش می بنده.
ناشناس
۰۹:۵۱ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۹
رتبه شاخص رفاه = 107 = افسردگی
ناشناس
۰۹:۴۲ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۹
افسردگی و بی انگیزگی فقط مختص جوانان نیست، من 43 ساله ام و همواره درگیر این دو حس. هیچ امیدی ندارم که اگر بیشتر تلاش کنم نتیجه بهتری می گیرم. شایسته سالاری در جامعه ما به افسانه بیشتر شبیه است. در همه سطوح چنین است از کار اداری و اجرایی تا کار علمی و پژوهشی. گویی معیارها و سنجه ها دیگرگون شده یا قوه تشخیص و تمیز مدیران و مسئولان چندان تنزل یافته که به کودکی می مانند. همانند کودکان که هر چی را در پیش چشمشان بیارایی بیشتر و بهتر می پسندند و از ارزیابی کیفیت و سطح کار بازمی مانند، مدیران و مسئولان ادارات و مراکز پژوهشی نیز چنین شده اند. جای بسی تاسف است.
ناشناس
۰۹:۳۶ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۹
فقط مرگم از خدا خواستم.
ناشناس
۱۶:۳۶ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۹
متاسفانه اما من نیز در فردا چیزی فراتر از امروز نمی بینم و گاه به مرگ مرگ خودخواسته می اندیشم
ناشناس
۰۹:۱۹ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۹
اگه اداره حکومت و مملکت در کشور ما به شیوه حضرت علی علیه السلام بود اگه افراد شایسته بر سر کار بودند اگر چاپلوسان و متملقین در اطراف حاکمان جایی نداشتند و اگر ....
مملکت ما الان بهشت بود
ناشناس
۰۶:۱۲ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۹
نا امیدی مطلق. برای اینست که روشنایی قابل رویت نیست. وقتی نوار زمان زندگیمان را نگاه می کنیم و از گذشته به حال بازمیگردیم چیزی جز نارضایتی از خوشبینی های دروغین و انتظار کشیدن های بیهوده بخاطر نمی آ وریم. چگونه از اینهمه الگوی ناکام گذشته برای آینده امیدی بسازیم ؟ آیا این خود خوشبینی دروغین نیست ؟
ناشناس
۲۰:۱۹ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۸
میگم فرارو هم کلا خبرنگاران کم حرفی داره ها
هر گفتگویی با هر کسی دارند چند دقیقه بیشتر طول نمیکشه جالب اینه که تو گفتگوی حاضر فرارو هم چیزی نپرسیده و دکتر متکلم وحده بوده
هومن
۱۹:۵۷ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۸
دوستان و آشنایان من همه مهاجرت کردند. تنها شدم. به خاطر چرخاندن چرخهای صنعتی کشورم ماندم و همینجا در صنعت نفت و گاز خدمت میکردم. دوستانم در همین صنعت ولی در اروپا و کانادا مشغول هستند، من کجا و اونها کجا! افسوس نه مهاجرت کردم نه به خاطر تحریم ها پروژه نفتی جدیدی وجود دارد و بنابرین پیشرفت شغلی هم وجود ندارد، و دو سالی هست بیکارم! در سن ۳۸ سالگی امکان مهاجرت و کار هم ندارم. کلاً همه چی آرومه من چقدر خوشحالم.
ناشناس
۱۸:۲۸ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۸
از ما كه گذشت.
هر كي ميتونه تو اين مملكت تغيير ايجاد كنه،بمونه وگرنه هر چي زودتر بره به نفعشه.
يغما
۱۶:۵۶ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۸
واقعا مى گى چرا ؟ : چون تو قرن ٢١ مثل قرون وسطى داريم زندگى مى كنيم … اينه دليل اين همه ياس و ...


حالا بزار فرارو هـى سانسور كنه !
ناشناس
۰۹:۴۸ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۹
خود سانسور و فیلترینگ یکی از علل افسردگی است.
ناشناس
۱۶:۵۵ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۸
گذشت!!! از ما گذشت!
طرف تو 35 سالگی! از سر ناچاری رفته با زن و بچه امریکا دکتری بخونه! الان انقدر راضیه میگه هم درس میخونم و هم با فاندی که دادند راحتر از ایران دارم زندگی میکنم.توجه کردید تازه با زن و بچه داره راحت تر از ایران زندگی میکنه اگه مجرد بود چه میکرد!
ناشناس
۰۹:۱۰ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۹
همچين ميگه 35 سالگي انگار 65 سالگيه!!!!
ناشناس
۱۶:۴۳ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۸
فوقالعاده بود
ناشناس
۱۶:۴۰ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۸
مايوس هستيم چون اميدي براي زندگي نداريم.
فر
۱۰:۴۱ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۹
جوان ایرانی مایوس نیست. خسته اس می فهمی خسته
الف
۱۱:۰۱ - ۱۳۹۳/۰۹/۰۹
چون اخبار سایت هایی مثل فرارو را می خوانند!