جلسهي رسيدگي به اتهامات فريدون وردينژاد و بهروز بهزادي مديران مسوول وقت هفتهنامهي ايران جوان در شعبهي 1083 دادگاه عمومي تهران با حضور هيات منصفهي مطبوعات برگزار شد.
در ابتداي جلسه نمايندهي مدعي العموم به قرائت متن شكايت رييس كل وقت دادگستري استان پرداخت و تصريح كرد: به موجب بند 2 مادهي شش قانون مطبوعات، نشريات موظفند از هرگونه اقدامي كه در جهت اشاعهي فحشا و منكرات است و انتشار عكس و تصاوير و مطالب خلاف عفت عمومي خودداري كنند كه متاسفانه اين مهم مورد توجه مدير هفتهنامهي مذكور واقع نشده و عليرغم تاكيدات قانونگذار در شمارههاي متعدد نشريه مبادرت به درج مطالب و انجام مصاحبههايي كرده كه همگي از مصاديق اشاعهي فساد و منكرات در جامعه بوده و در نتيجه موجب جريحهدار شدن عفت عمومي و اخلاق در جامعهي اسلامي شده است.
وي خاطرنشان كرد: اين پرونده با شكايت نمايندهي مدعي العموم و معاون وقت رييس كل دادگستري استان تهران، دبير ستاد احياي امر به معروف و نهي از منكر، ناحيهي مقاومت بسيج محلات و تعدادي شكات خصوصي تشكيل شده است.
قاضي حسينيان، رييس شعبهي 1083 دادگاه عمومي به دليل عدم حضور شكات ديگر در جلسه از منشي دادگاه خواست متن ساير شكات را قرائت كند و يادآور شد: از شمارهي نخست تا شمارهي 125 فريدون وردينژاد مدير مسوول هفتهنامهي ايران جوان بوده و از آن تاريخ به بعد بهروز بهزادي مديرمسوول هفتهنامه شده است.
رييس شعبهي 1083 دادگاه عمومي اتهامات مطرح شده در پرونده در مورد فريدون وردي نژاد را اشاعهي فحشا و ترويج فرهنگ مبتذل غرب، اشاعهي فساد و جريحهدار كردن عفت عمومي، ترويج ابتذال و اباحهگري، تبليغ گروههاي غيرقانوني، نشر تصاوير خلاف عفت عمومي، نشر اكاذيب و افترا عليه نيروهاي انقلاب از جمله نيروي انتظامي، استفاده ابزاري از تصاوير زن و نشر اكاذيب به قصد تشويش اذهان عمومي عنوان كرد.
فريدون وردينژاد مدير مسوول وقت هفته نامهي ايران جوان با قرار گرفتن در جايگاه در دفاع از خود با اظهار تاسف از اينكه پس از گذشت ده سال بايد در رابطه با مطالبي كه در نشريهاي كه زيرنظر يك موسسهي دولتي منتشر ميشد پاسخ دهد و چنين اتهاماتي براي وي مطرح شده است، اظهار كرد: تصورمان اين بود با توجه به گذشت زمان و عدم حضور شاكيها در جلسهي دادگاه، رسيدگي صورت نگيرد.
وي يادآور شد: يكي از اشكالات عدم وجود لايحهي دفاعيهام در پرونده براي اعضاي هيات منصفه است.
وردينژاد با بيان اينكه هفتهنامهي ايران جوان خدمات بسياري را انجام داده و در آن مقطع ارتباط بسيار خوبي با جوانان برقرار كرده بود، افزود: علاوه بر انتشار مطالب روز براي آشنايي جوانان در مورد مسائل ملي، ديني و ارزشهاي موجود نيز مطالبي منتشر شده است كه بايد اين موارد مورد توجه قرار گيرد.
مدير مسوول وقت هفتهنامهي ايران جوان تصريح كرد: آيا با گذشت اين مدت و توقيف نشريه ديگر مشكلي در جامعه وجود ندارد. ميتوان بررسي كرد كه به عنوان مثال اكنون اتهامات راديو جوان چيست؟ چرا به صورت مرتب از آن اشكال گرفته ميشود و مسوولان آن به دفعات تغيير ميكنند؟ اشكالي ندارد ما حتي بعد از گذشت ده سال محاكمه شويم ولي بررسي كنند كه آيا در اين ده سال كه هفته نامه بسته بود وضعيت جوانان بهتر شده است.
وي در مورد برخي از مطالب منتشره در نشريه كه مورد شكايت واقع شده تصريح كرد: در شمارهي 72 مطلبي با عنوان «دختري مقابل آينه» منتشر شد كه به مسائل دوري پدر و مادر و خانواده از فرزندان پرداخت. همچنين در شمارهي 86 گزارشي با عنوان «ضيافت ابتذال» چاپ شد كه در حقيقت اسم گزارش نشاندهندهي موضع ما در اين مورد است و اين گزارش به اين موضوع پرداخته بود كه چرا پدر و مادرها فرزندان خود را رها كرده و به خارج از كشور ميروند.
وردي نژاد افزود: به عنوان مثال در شمارهي 85 مصاحبهاي با يك خوانندهي رژيم گذشته صورت گرفت كه وي ميگويد من بيشتر از هر چيز عاشق خدا هستم آيا طرح اين مطالب اتهام است؟ همچنين در شمارهي 94 نامهاي به هفتهنامه ارسال شد كه در آن بيان شد كه من مخالف دوستيهاي نامشروع هستم ولي ارتباط منطقي با جنس مخالف را نادرست نميدانم آيا طرح اين موضوع جرم است؟ و من بايد در اينجا محاكمه شوم؟ يا در شمارهي 96 گزارشي در مورد وضعيت منطقهي خاكسفيد منتشر شد كه بر اساس همين گزارش و مطلب يكي ديگر از روزنامهها، پاكسازي در آن منطقه صورت گرفت.
وي با اشاره به مطرح شدن بحث چينش سياسي در مجله از سوي يكي از شكات تاكيد كرد كه مجلهي ايران جوان مجلهي سياسي نبود و به مسائل اجتماعي به ويژه در مورد جوانان ميپرداخت و به گمان من طرح اين موارد برداشت سليقهاي است.
مدير مسوول وقت هفتهنامهي ايران جوان در مورد شكايت ناحيهي مقاومت بسيج محلات خاطرنشان كرد: در متن شكايت آنها نه از بنده و نه از هفتهنامه شكايتي صورت گرفته است بلكه آنان از گويندهي مطالب و افراد مصاحبهشونده شكايت دارند.
وردينژاد با اشاره به گزارشهاي مثبت متعددي كه در هفتهنامه منتشر شده است، گفت: تقاضاي رد موارد اتهامي و تبرئه دارم.
قاضي حسينيان اتهامات بهروز بهزادي را نشر مطالب خلاف عفت عمومي، اشاعه منكرات و تصاوير خلاف عفت عمومي و نشر اكاذيب به قصد تشويش اذهان عمومي عنوان كرد و از وي خواست كه به دفاع از خود بپردازد.
بهزادي مدير مسوول وقت هفتهنامهي ايران جوان با بيان اينكه نشريهي مذكور زير نظر يك موسسه منتشر ميشد كه زير نظر خبرگزاري جمهوري اسلامي ايران بود گفت: تعجب ميكنم كه امروز در اين جلسه بايد در مورد مسائلي پاسخ بدهم كه در حين پذيرفتن اين سمت بارها از سوي آقاي وردينژاد مورد تاكيد قرار گرفته بود و ايشان بيان ميكردند كه با توجه به اينكه كشور ما مملكتي اسلامي است و مورد هجوم فرهنگي قرار دارد اقدامات روزنامه بايد در جهت مقابله با تهاجم فرهنگي باشد.
وي خاطرنشان كرد: هدف ما آشنا كردن جوانان با تهاجم فرهنگي است اما با توجه به تلاشهاي هفته نامه در مقابله با تهاجم فرهنگي امروز محاكمه ميشويم.
بهزادي تاكيد كرد: در بررسي مطالب نشريه و گزارشهاي منتشره كل مساله بايد مورد توجه قرار گيرد و قطعا نتيجهگيري مطلب از ساير قسمتهاي آن تاثيرگذارتر است. بنابراين براي داوري نبايد به بخشهايي از گزارش توجه شود. قطعا در مواردي اختلاف سليقه وجود دارد اما قصد ما جز خدمت به مردم چيز ديگري نبوده است.
فريدون وردينژاد به عنوان آخرين دفاع اظهار كرد: عليرغم ميل باطني براي قرار گرفتن در اين جايگاه ولي خوشحالم كه در نظامي زندگي ميكنيم كه در صورت اختلاف، تفنگ و نيروي نظامي تعيينكننده نيست و اصل، دادگاه و محكمه است.
وي از دادگاه و هيات منصفه تقاضا كرد كه با نگاه جامع پرونده را بررسي و اعلام نظر كنند.
بهروز بهزادي نيز به عنوان آخرين دفاع با بيان اينكه موارد مطرح شده در پرونده را به عنوان اتهام نميپذيرد، گفت: بايد توجه داشت كه در هر كاري امكان خطا وجود دارد و اگر خطايي بوده آن را غيرعمدي ميدانم.
قاضي حسينيان پس از استماع دفاعيات فريدون وردينژاد و بهروز بهزادي ختم جلسهي رسيدگي را اعلام كرد و هيات منصفهي مطبوعات براي اعلام نظر وارد شور شدند.