پرداخت پاداش مدال‌آوران و قهرمانان ورزشی، بعد از هر رویداد بزرگ آسیایی و
جهانی، یکی از بحث‌های مهمی بوده که همیشه در بین اهالی این حوزه وجود
داشته است، بحثی که بیشتر از آنکه اسباب خوشحالی و رضایت ورزشکاران را
فراهم کند و جنبه تقدیر داشته باشد، نارضایتی آنها را به همراه داشته و
برایشان چالش‌برانگیز بوده است.
نمونه بارز آن تاخیر طولانی‌مدت در پرداخت
جوایز مدال‌آوران سال‌های91و92 است که بخش عمده آن بر عهده مسوولان وزارت
ورزش در دولت قبلی بود اما تازه دوماه پیش توسط حسن روحانی، رییس‌جمهور
فعلی پرداخت شد. کاروان ورزش ایران به‌تازگی از بازی‌های آسیایی2014
اینچئون کره‌جنوبی، بزرگ‌ترین رویداد ورزشی قاره‌کهن، برگشته و ورزشکاران
حالا چشم‌انتظارند تا ببیند چه‌موقع پاداش‌های‌شان را از وزارت
ورزش‌وجوانان و رییس‌جمهور محبوبشان می‌گیرند.
هنوز بازی‌های اینچئون تمام
نشده بود که وزارتی‌ها در اقدامی بی‌سابقه اعلام کردند پاداش مدال‌آوران را
دو هفته بعد از پایان مسابقات پرداخت می‌کنند: 150سکه برای مدال طلا،
70سکه برای نقره و 40سکه برای برنز. درحالی‌که قرار بود روز 29مهر این
سکه‌ها با حضور رییس‌جمهور طی مراسمی به مدال‌آوران داده شود اما مراسم به
دلیل فوت آیت‌الله مهدی‌کنی لغو شد و طبق اعلام وزارت ورزش به دوماه دیگر
بعد از ماه صفر موکول شد.
گفته می‌شود وزارتی‌ها درصددند از این فرصت
به‌دست‌آمده استفاده کنند تا پاداش‌های مدال‌آوران بازی‌های پارآسیایی
(جانبازان و معلولین) را هم که به‌تازگی از این رقابت‌ها برگشته‌اند، تامین
و در یک زمان معین به همه ورزشکاران پرداخت کنند. اما از آنجا که مسوولان
ورزشی ایران کمتر زمانی به وعده خود عمل کرده‌اند و نتوانسته‌اند اعتماد
لازم را در بین ورزشکاران به‌دست آورند، مدال‌آوران دوباره ناراضی شده‌اند و
بر این باورند که با بی‌برنامگی‌های موجود، احتمالش خیلی کم است که حتی در
دوماه آینده هم جوایزشان را دریافت کنند و در این بین، باید فقط به
پاداش‌هایی که فدراسیون‌های مربوطه برای آنها در نظر گرفته‌اند دلخوش
باشند؛ پاداش‌هایی که هیچ ملاک و معیاری ندارد و هر فدراسیونی براساس بضاعت
مالی‌ای که دارد برای ملی‌پوش خود در نظر گرفته است.
بعضی از فدراسیون‌ها
هم که اصلا هیچ برنامه‌ای برای تقدیر و تشکر از مدال‌آوران و قهرمانان خود
ترتیب نداده‌اند.
پیشتازی تیروکمان
از بین 15رشته مدال‌آور ایران در بازی‌های آسیایی2014 اینچئون، فدراسیون
تیروکمان با 200میلیون تومان، بیشترین مبلغ پاداش را برای تنها طلایی خود
در نظر گرفته؛ مبلغی قابل‌توجه که در تمام این سال‌ها هیچ فدراسیونی چنین
اقدامی را انجام نداده است.
البته فدراسیون تیروکمان این 200میلیون را توسط اسپانسری که جذب کرده،
قولش را داده و قرار است به زودی به اسماعیل عبادی بدهد. این در حالی است
که تیم سه‌نفره کامپوند در این بازی‌ها صاحب مدال برنز شد اما هنوز پاداشی
برای این تیم در نظر گرفته نشده است. فدراسیون تکواندو اما در کنار تجلیل
از مدال‌آورانش دست به کار جالبی زده و با حمایت اسپانسر از خانواده‌های
ورزشکاران نیز در تهران تقدیر کرده است.
دارندگان مدال طلا، نقره و برنز
تکواندو بازی‌های آسیایی به‌ترتیب 25، 15و10سکه طلا گرفتند و به
خانواده‌های آنها نیز به ترتیب 10،7 و 3 سکه‌تمام تعلق گرفت.
دوچرخه‌سواری و ووشو جزو فدراسیون‌هایی بودند که روسای آنها درهمان
اینچئون، زودتر از سایر فدراسیون‌ها پاداش‌های مدال‌آوران خود را دادند تا
آنها را راضی نگه دارند.
دوچرخه‌سواری به تنها‌طلایی خود 5200دلار و به دارندگان مدال نقره و برنز به‌ترتیب 1500و 1000دلار داد.
مهدی علی‌نژاد، رییس موفق فدراسیون ووشو که هیچ وقت فدراسیونش را بی‌پول
نگذاشته به نفرات اول تا سوم هم به‌ترتیب 5000، 2300و1200دلار هدیه داد.
دومیدانی‌کاران نیز به‌محض بازگشت از مسابقات نقدا جوایزشان را گرفتند. به
احسان حدادی، قهرمان پرتاب دیسک این بازی‌ها 20میلیون‌تومان و لیلا رجبی،
نایب‌قهرمان پرتاب وزنه بانوان 10میلیون‌تومان پاداش داده شده است.
بی‌بضاعت مثل کبدی
فدراسیون شمشیربازی نیز به هر یک از ملی‌پوشان تیم اسلحه سابر که با کسب
مدال نقره، نتیجه‌ای تاریخی برای شمشیربازی ایران در بازی‌های آسیایی ثبت
کردند 10میلیون تومان پرداخت کرد. احمد ناطق‌نوری، رییس فدراسیون بوکس پیش
از اعزام به این بازی‌ها جوایز مدال‌آوران طلا، نقره و برنز را به‌ترتیب
10، هفت و پنج‌میلیون‌تومان تعیین کرده بود که طبق گفته بوکسورها هنوز
نتوانسته اعتبارات لازم را برای پرداخت این جوایز تامین کند. این در حالی
است که گفته می‌شود ناطق‌نوری رییس بدقولی نیست و هرطور شده جوایز
ملی‌پوشان را مهیا می‌کند.
پاداش‌های کاراته‌کاران در این بازی‌ها اما گفتنی نیست. تیمی که سه‌مدال
طلا و دو برنز در اینچئون گرفت. محسن آشوری، دبیر فدراسیون کاراته در
گفت‌وگو با «شرق» می‌گوید: «ما یک پاداش دلاری اندکی را در حین مسابقات به
بچه‌ها دادیم که مبلغش قابل گفتن نیست. اگر وضعیت مالی‌مان بهتر شود
انشاءالله در آینده جبران می‌کنیم و پاداش مضاعفی به آنها
می‌دهیم.»
کبدی‌کاران هم با کاراته‌کاران همدرد هستند و در حد بضاعت
فدراسیونشان پاداش گرفتند. تیم‌های کبدی بانوان و آقایان ایران در حالی
هردو در بازی‌های آسیایی 2014 روی سکوی دومی قرار گرفتند که سهم هر ملی‌پوش
300 دلار بیشتر نبود. مقصودلو می‌گوید: «بضاعت ما همین بود و برحسب بودجه
فدراسیون توانستیم این مبلغ را به ملی‌پوشان بدهیم».
بانک سپه، حمایت‌کننده
مالی تیم‌ملی بسکتبال در چندسال اخیر نیز جایزه 30هزاردلاری برای عنوان
نایب‌قهرمانی این تیم در نظر گرفته است. رضا مشحون، مدیر تیم‌های ملی
بسکتبال می‌گوید: «خوشبختانه بانک سپه حمایت خوبی از ما می‌کند. پیش از این
هم که قهرمان کاپ آسیا شدیم 50هزاردلار به تیم داد. ما این جوایز را
به‌طور کل بین همه اعضای تیم از ورزشکار، مربی، پزشک و ... تقسیم می‌کنیم
تا خدای نکرده زحمات دیگران نادیده گرفته نشود. چون اگر کادر فنی نباشد
ورزشکاری وجود ندارد.»
صفر مثل والیبال
قایقرانی، تیراندازی، وزنه برداری، کشتی و والیبال پنج رشته‌ای هستند که
با وجود افتخارآفرینی‌شان در این بازی‌ها هیچ پاداشی از فدراسیون‌هایشان
دریافت نکردند. غلامرضا امینی، رییس فدراسیون قایقرانی اظهارنظر جالبی
درخصوص پرداخت پاداش قایقرانانی که در این بازی‌ها یک مدال طلا، دو نقره و
شش برنز کسب کردند، دارد: «هنوز در این‌باره تصمیمی نگرفته‌ایم. باید با
حضور اعضای هیات‌رییسه درباره‌اش حرف بزنیم. ولی قطعا یک تصمیمی
می‌گیریم.»
تیم‌ملی تیراندازی که در این دوره با درخشش بانوان صاحب یک مدال
طلای تاریخی و دو نقره شد نیز باید منتظر بماند تا ببیند تکلیف رییس
فدراسیون چه می‌شود و آن‌وقت از خزانه خالی فدراسیون فکری برای آنها کنند.
مهدی هاشمی که او نیز جزو روسای موفق بوده و فدراسیون پرهزینه تیراندازی را
با مشکلات مالی اداره کرده و بهترین نتایج تاریخ این رشته را گرفته، ریاست
چهارساله‌اش تمام شده و فعلا در سرپرستی به‌سر می‌برد. انتخابات مجدد این
فدراسیون بیست‌وششم ماه جاری برگزار می‌شود.
وزنه‌برداری هم با وجود اینکه رییسی چون حسین رضازاده دارد که از اعضای
شورای شهر تهران است و به‌واسطه نفوذش در این سازمان می‌تواند راحت‌تر از
سایر روسا برای فدراسیونش اعتبار بیاورد، حرکتی نکرده و حسابش خالی است.
طوری که گفته می‌شود حقوق کارمندان فدراسیون را هم به سختی پرداخت می‌کند.
کشتی هم شرایطش برای همه معلوم است؛ ورزشی که در میدان‌های آسیایی و جهانی
آبرودار ایران بوده؛ سرتاسر سال نالیده و حقوق ملی‌پوشان را نداشته بدهد؛
چه برسد به پاداش‌های آنها.
بدتر از همه فدراسیون والیبال است که با وجود عظمتی که بلندقامتان ایران
در آسیا و جهان از خود بروز دادند آه ندارد که با ناله سودا کند. امیر
خوش‌خبر، سرپرست تیم‌ملی در پاسخ به این سوال که ملی‌پوشان بعد از اولین
قهرمانی خود در بازی‌های آسیایی چقدر پاداش گرفتند، به «شرق» گفت:
«فدراسیون همینکه بتواند خودش را اداره کند کافی است. بچه‌ها حتی پیش از
این هم برای کسب عنوان چهارمی در لیگ جهانی و ششمی مسابقات قهرمانی جهان
هیچ پاداشی نگرفتند. خیلی بد است که یک فدراسیون بودجه نداشته باشد تا از
قهرمانی چنین تیمی تقدیر کند. بچه‌ها واقعا از این اتفاق دلگیر هستند.»