در آوریل سال 2003، مقاله‌ای از هانس مگنوس انزنبرگر در روزنامۀ فرانکفورتر به چاپ رسید که در آن از سقوط صدام حسین ابراز خرسندی شده بود. انزنبرگر در آن مقاله از لذت "زایدالوصف" و "پیروزمندانه"ای که از شنیدن خبر پایان دیکتاتوری وحشیانه در عراق به او دست داده بود سخن گفته بود. آن مقاله سرشار از سرزنش و استهزای افراد بدبینی بود که نسبت به عواقب تصمیم جرج بوش هشدار داده بودند.
و قطعا آزادی را خود به ما ارزانی داشته (انا هدیناه السبیل اما شاکرا و اما کفورا)
http://www.spiegel.de/international/world/stable-dictatorships-are-not-the-lesser-evil-a-996278.html
پس هـيج چيز بدتر از ديكتاتورى براى يك جامعه نيست
سکوت برای دیکتاتور خطرناکتره!
به نظر بنده هم امنیت و آرامش ارجحیت داره به دموکراسی..
مثال حی اون هم داریم میبینیم تو عراق.
کشور بدون امنیت مثل جنگل میمونه و قانون جنگل هم داره..
دوست عزیز جامعه بر سر دوراهی دیکتاتوری یا هرج و مرج نیست. راههای دیگری هم هست. میتوان به قانون پایبند بود و یک دموکراسی را انتخاب کرد. البته انتخاب دموکراسی و پایبندی به قانون نیازمند آگاهی اجتماعی و مسئولیت پذیری و نظارت همگانی مردم بر ارکان قدرت است که بدون آنها جامعه به تدریج از دموکراسی دور میشود و به یکی از همان دو مسیر دیکتاتوری یا هرج و مرج میرسد.
گذاشتن مخاطب بين دو گزينه كه هر دو نا مطلوبند.
نه ديكتاتوري نه هرج و مرج.
امنيت و آزادي با هم معنا دارند.