فرارو- ایران در حالی که در نمایشی ضعیف دو ست را واگذار کرده و در ست سوم با 5 امتیاز اختلاف عقب افتاده بود، ورق بازی را برگرداند، بازی 2-2 مساوی شد، اما در ست پنجم با اختلافی کم بازی را واگذار کرد. حالا همه چیز به روز آخر بازی‌ها بستگی دارد.
به گزارش فرارو، والیبالیست‌ها در آستانه خلق افسانه بودند، اما از دروازه آخر برگشتند. انگار دریای بی‌پایانی از قصه و روایت، چونان هشتم آذر 1376، ما را انتظار می‌کشید. افسانه از شب شوم بیست و دوم شهریور شروع شد با طلیعه بیست و سوم شهریور ورق برگشت. اما سحر چنان که می‌خواستیم به انجام نرسید.
در دور دوم مسابقات قهرمانی جهان والیبال، ایران برای بقا و رسیدن به دور سوم هم به امتیاز بازی با لهستان نیاز دارد و هم به امتیازات بازی با صربستان. پیش از آن که بازی شروع شود گمانه‌زنی‌ها روی کاغذ میگفت ما بخت خوبی برای پیروزی بر لهستان و صربستان و رسیدن به دور سوم داریم. خاصه آن که صربستان امیدهایش را با شکست در برابر فرانسه به گرو گذاشته بود.
ساعت 22:45 شنبه، بیست و دوم شهریور، استادیوم لودز جای سوزن انداختن ندارد. لهستان میزبان رقابت‌هاست و در بازی میزبانی رقابت‌ها حتی یک صندلی را هم نباخته است. بازی تا وقت استراحت فنی اول پایاپای پیش می‌رود اما لهستان بعد از امتیاز هشتم از جا کنده میشود. سرویس‌های خوب، دریافت‌های بد، لهستان یکی یکی پوئن‌ها را می‌گیرد. ست اول، لهستان 25 بر 17 پیروز میشود. نمایش ملی‌پوشان ایران نومیدکننده است، اما همه امیدوارند ماجرا تغییر کند.
دومین ست آغاز میشود، این بار بدتر از پیش. لهستان در همان وقت استراحت فنی اول کار را یکسره می‌کند، ایران 4 پوئن عقب میافتد. لهستان همین طور از سرویس‌هایش امتیاز می‌گیرد. ما پشت تلویزیون ولو شده ایم، مجریان توپ و تور در استودیو دیالوگ‌های چیزی از ارزش‌های ما کم نشد را آماده میکنند و محتشمیان است که از سرویس‌های خوب لهستانی‌ها به تنگ می‌آید: «یعنی نمی‌خواهند یک سرویس را هم خراب کنند؟» اختلاف امتیازات خیلی بیشتر از آن است که بتوان فکری برای بازگشت کرد. کواچ عصبانی است. مدام تعویض می‌کند. وقت استراحت می‌گیرد، اما واقعیت به صورت ما سیلی می‌زند: ما با 10 امتیاز اختلاف عقبیم. در امتیازهای پایانی کمی وضع بهتر میشود، اما باز هم با 9 اختلاف امتیاز می‌بازیم. ست دوم برای لهستان، 25-16.
لهستان خود را در دور سوم می‌بیند و ما باید به فکر بازی‌های آسیایی اینچئون باشیم. نمی‌توان امید واهی به شکست آمریکا در برابر استرالیا و آرژانتین بست. چه کسی فکر میکرد لهستان هر سه امتیاز را دشت کند و ایران پیش از شب آخر بازی‌های دور دوم امیدش نومید شود؟
ست سوم شروع میشود. اندکی امیدواری از امتیازات پایانی ست قبل به وجود آمده، اما باز این لهستان است که خود را پیش می‌اندازد. لهستان 13-7 جلو افتاده. آن‌ها 12 پوئن دیگر، 12 سرویس دیگر تا خوشبختی فاصله دارند و ما؟ حالا وقت شکار لحظه‌هاست. کارگردان لهستانی از ایرانی‌های مغموم شات می‌گیرد. این آخرین ست است. این آخرین رمق جنگجوهای ایران است.
افسانه‌ها درست در اوج یاس آفریده می‌شوند. ایران یک امتیاز می‌گیرد. 13-8. امیر غفور در خط سرویس قرار می‌گیرد. تاریکی فرصت اسطورگی است. شب به نیمه رسیده. دقایق پایانی بیست و دوم شهریور ماه، عقربه ساعت روی 12. بالاتر از سیاهی رنگی نیست. نه سرویس‌های قائمی ما را به بازی برگرداند، نه سرویس‌های میرزاجانپور. معروف هم فقط یک بار توانست از آن جای خالی‌های معروفش بیاندازد، همان یک باری که به یک سوم تجاوز کرد و امتیاز را تقدیم لهستانی‌ها کرد. لهستانی‌ها چند دقیقه تا خوشبختی فاصله داشتند، اما این سرویس غفور بود که نظم آن‌ها را به هم ریخت. اسطوره از تراژدی محتوم حماسه آفرید.
سرویس‌های پیاپی غفور ایران را به دو امتیازی لهستان می‌رساند. ماراتن تا امتیاز 17 ادامه می‌یابد و در این امتیاز است که ایران به لهستان می‌رسد. در امتیاز 20 از لهستان پیش می‌افتیم، بازی دوباره مساوی میشود و لهستان 3 امتیاز پیاپی می‌گیرد. چرتمان پاره میشود! رویای شیرین ما چند امتیاز به طول انجامید؟ 24-22 برای لهستان. تابلوی امتیازات می‌نویسد مچ‌پوینت. این یعنی ما فقط یک پایان باشکوه برای شکست 3 بر صفر داشته ایم؟ حالا نوبت کواچ است، آرمین تشکری به بازی می‌آید. ریسک جواب می‌دهد، یکی، یکی امتیازات را می‌گیریم و لهستانی‌ها که جشن پیروزی را برپا کرده بودند با ناباوری به تابلو می‌نگرند: 26-24 برای ایران. ست تمام شده، حالا ما دوباره یک تیم شده ایم. حالا ما به جای یک اسطوره 6 اسطوره در زمین داریم. وینیارسکی فشارش میافتد. لهستانی موثر از زمین خارج شده است.
ست چهارم که شروع میشود امتیاز اول را با یک آبشار بی‌نظیر و تحقیرکننده می‌گیریم. این یعنی ست قبلی اتفاق نبود. ایران در وقت فنی اول با سه امتیاز اختلاف پیش افتاده. این سه امتیاز اختلاف تا به پوئن بیست برسیم به نفع ایران پابرجاست. این یعنی برتری مطلق. از بیست که می‌گذریم دوباره فاصله را زیاد میکنیم. بیست و سوم شهریور برای ایران خوش‌یمن است. ست دوم را هم 25-19 می‌بریم. حالا امتیازات را در جدول تقسیم کرده‌ایم. لهستان 13 امتیازی شده، ایران 12 امتیازی. لهستان باید در برابر فرانسه صدرنشین بازی کند و ما باید از صربستان حذف‌شده امتیاز بگیریم.
بازی به ست پنجم کشیده میشود، برای یک امتیاز تعیین‌کننده در جدول. لهستان سرویس اول خود را به تور می‌زند. آن‌ها در جهنم لودز روحیه‌شان را باخته اند. ورزشگاهِ مالامال از جمعیت، آتشی بود که برای ایران گلستان شد و حالا جهنمی شده برای خود لهستانی‌ها. ایران دو امتیاز پیش میافتد، اما در امتیاز هفت همه چیز برابر میشود. آیا باید نگران شویم؟ تا چشم به هم بگذاریم ایران امتیاز نهم را گرفته. تا پوئن یازدهم این اختلاف دو امتیازی پابرجاست. لهستان اما سه امتیاز پیاپی می‌گیرد. حالا نوبت کواچ است، وقت استراحت می‌گیرد و موسوی بازی را در امتیاز 12 مساوی می‌کند. یک دریافت بی‌نظیر و این پوئن سیزدهم ایران است. لهستان دوباره به ما می‌رسد. محتشمیان می‌گوید: ست پنجم، همه چیز مساوی. این عادل غلامی است که پرواز می‌کند و ما را در آستانه پیروزی قرار می‌دهد. لهستان وقت استراحت می‌گیرد، این آخرین تیر ترکش لهستان است. تیری که شوربختانه بر چشم اسفندیار می‌نشیند، لهستان با کسب سه امتیاز پیاپی ایران را می‌برد. اما حالا بر خلاف یک ساعت و نیم قبل امید همچنان باقی است. همه چیز در آخرین روز و آخرین بازی‌ها مشخص میشود.
حالا در جدول لهستان 14 امتیازی و ایران 12 امتیازی است. صعود ایران در گرو پیروزی سه امتیازی فرانسه بر لهستان و پیروزی سه امتیازی ما بر صربستان خواهد بود.
کاش time out بعد از امتیاز 14 یا 15 لهستا ن می گرفت
بد نیست آدم یه وقتایی برگرده به پشتش (گذشتش) نگاه کنه.
ممنون
البته نه اینکه بخواهیم کلا این جوون با استعداد و دوست داشتنی رو بکوبیم ولی
خوب هر بازیکنی روز بد داره ...
آیا بهتر نبود حمزه زرینی رو به این مسابقات میاوردیم؟
دم همه شون گرم!
درود و آفرین بر بازیکنان با غیرت والیبال
ولی آفرین به غیرتشون
در ضمن بهتر است بجای «پوئن» از «امتیاز» استفاده کنید
بچه ها مچکریم.
بسیار شیوا نوشتید. با تشکر
حالا اگر ما صربستان رو ببریم. 3 امتیازی. و ارژانتین 2 ست از امریکا ببره. ما می ریم بالا یا آمریکا؟؟؟
من دیگه حرفی ندارم
ست اول با 8 امتیاز اختلاف و ست دوم 9 امتیاز اختلاف باختن!
دو تا ست با اینهمه اختلاف!!
اونهم در جام جهانی!!!
مگه مالدیوه؟!!!
حذف بشن سنگین ترن
این مسابقات اسمش قهرمانی جهانِ، دوست عزیز جام جهانی همیشه سال قبل از المپیک شروع میشه
ما که تو خونه نشسته بودیم از جو ورزشگاه عصبی شدیم! چه برسه به اونا
همین که یک امتیاز گرفتن دنیایی ارزش داشت!
حتما از بازیکنان فوتبال هستی
زنده باد تك تك اجزاى واليبال ايران ...
و به اميد صعود شير مردان واليبال اين سرزمين
حالا با یک امتیاز ارزشمندی که گرفتیم همچنان امیدواریم و اگر امیدمان هم ناامید شود اما به بچه ها می بالیم چرا که تا لحظه آخر جنگیده اند
من دنبال تماشای مسابقه والیبال بودم که الحمدلله بچه ها عالی بازی کردند
یعنی شما در حین اون بازی پرهیجان ، تو تصاویر دنبال چیز دیـگه ای بودی!!؟ (به جز بازی قشنگ ایران)
بین اون همه لهستانی اینجوری بازی کنی خیلیه !
حیف شد واقعا