فرارو- ساز عود در صد سال اخیر کمتر نوازنده به قدرت «منیر بشیر» به خود دیده است. تلاقی مذهب و موسیقی در ساز او لحنی به نواخته هایش داده که پبش از او سابقه نداشته است.
پدرش مبلغ کلیسای آشوری موصل بود و آشنایی اولیه او با مذهب و پس از آن موسیقی باعث کشف ریشه مشترک از سوی منیر بشیر در این دو حوزه شد. او خود معتقد است که ریشه های مذهبی باعث ارتقاء هنرش شده و این ریشه ها را در موسیقی عربی یافته است.
او مقدمات موسیقی را از پدرش که نجار فقیری بود و عود را به زیبایی می نواخت و مقامهای موسیقی سنتی خاور میانه را به صورت سینه به سینه فرا گرفته بود. پدرش آموزش او را در سن ۵ سالگی آغاز نمود و در سن ۶ سالگی توانست به کنسرواتوار بغداد که توسط شریف محی الدین حیدر (۱۸۹۲-۱۹۶۷) تئوریسین بزرگ موسیقی شرقی در قرن بیستم در سال ۱۹۳۴ تاسیس شده بود وارد شود.
در دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی به دلیل اوضاع سیاسی کشورش مجبور بود در بیرون از کشورش کار کند. در سال ۱۹۵۷ چندین تور در کشور های اروپایی اجرا کرد. وجود مشکلات و سختی کار او را مجبور به ترک کشورش کرد و پس از اسکان موقت در بیروت در ابتدای دهه ۱۹۶۰ بطور دائم در بوداپست مقیم شد و محلی را برای زندگی برگزید که تا آخر عمر در آنجا زندگی کرد. منیر بشیر در سال ۱۹۹۷ در حالیکه قصد انجام یک تور در مکزیک را داشت بر اثر نارسایی قلبی در سن ۶۸ سالگی در بوداپست درگذشت.
بیشتر ضبط کارهای او در اروپا انجام شد. در سالهای آخر قصد داشت پسرش عمر بشیر را بعنوان جانشین موسیقایی خود قرار دهد و در سال ۱۹۹۴ یک ضبط دو نفره با پسرش انجام داد که اجرایی سنتی با تکنیک استادانه ابتکاری بود. آنچه که در ادامه می بینید اجرای مشترک او با پسرش است.