در گذشته، پست يک بازيکن تعيين‌کننده‌ي شماره‌اي بود که بر پشتش درج مي‌شد. مدافعان 2 تا 6 بودند، بال‌ها 7 تا 11 و مهاجمان 9 يا 10.
به گزارش ورزش3، این موضوع در دهه‌های اخیر کاملاً عوض شده است. دروازه‌بان‌هایی با شماره ۹، هافبک‌هایی با شماره ۱و حتی جمع‌های ریاضی بر پشت پیراهن بازیکنان دیده شده‌اند. حال که بالوتلی پس از انتقال به لیورپول پیراهن شماره ۴۵ را بر تن می‌کند، نگاهی به برخی دیگر از شماره‌های عجیب و غریب و دلایل عنوان‌شده برای آنها می‌اندازیم:
ایوان زامورانو
مهاجم شیلی زمانی که در اروپا بازی می‌کرد موفقیت قابل‌توجهی به‌دست آورد، به‌خصوص در ترکیب رئال مادرید، جایی که ۷۷ گل در ۱۳۷ مسابقه به ثمر رساند اما هنگامی که به اینتر میلان منتقل شد، پیراهن شماره ۹ در اختیار رونالدو برزیلی قرار داشت. انتخاب دوم او، شماره ۱۰ نیز بر تن روبرتو باجو بود. به همین خاطر بازیکن سابق سویا مجبور شد چاره‌ای بیاندیشد. زامورانو به سراغ شماره ۱۸ رفت اما یک علامت به اضافه کوچک بین دو رقم قرار داد تا جمع آنها ۹ بشود.
اوسی آردیلس
در جام جهانی ۱۹۸۲ اسپانیا، سزار لوئیس منوتی سرمربی آرژانتین تصمیم گرفت شماره پیراهن بازیکنانش را بر اساس حروف الفبا مرتب کند. نتیجه این تصمیم برای آردیلس این بود که او بدل به یکی از معدود بازیکنان بیرون از دروازه شد که پیراهن شماره یک را بر تن کرده‌اند. تنها عضوی از تیم که این قاعده برای او اعمال نشد دیگو مارادونا بود که همان شماره ۱۰ محبوب خود را پوشید. در غیر این صورت شماره ۱۲ به او می‌رسید.
ماریو بالوتلی
بازیکن جدید لیورپول در اینترمیلان، منچسترسیتی، آث‌میلان و حالا در لیورپول پیراهن شماره ۴۵ را می‌پوشیده است. همیشه شایع بوده که این مهاجم ایتالیایی ۴۵ را انتخاب می‌کند چون جمع ارقام آن ۹ می‌شود اما سوپر ماریو تاکید می‌کند که این عدد برای او شانس می‌آورد. او می‌گوید: «زمانی که سه یا چهار بازی برای جوانان اینتر انجام داده بودم، شماره ۴۵ را داشتم زیرا شماره بازیکنان جوان بین ۳۶ تا ۵۰ بود. من به شوخی می‌گفتم چهار به علاوه پنج می‌شود 9 و من در هر چهار بازی گلزنی کردم. این شماره برای من شانس آورد و برای همین همیشه نگهش داشتم.»
دیوید بکام
کسی که برای بیشتر دوره بازی خود در منچستر یونایتد صاحب شماره ۷ اسطوره‌ای این باشگاه بود نتوانست شماره دلخواهش را در انتقال به رئال مادرید در سال 2003 به دست بیاورد. این شماره در اختیار مهاجم افسانه‌ای رئال، رائول بود. پس بکام شماره ۲۳ را انتخاب کرد و ادعا می‌کرد دلیل آن این بوده که مایکل جردن همین شماره را در شیکاگو بولز می‌پوشیده و او همیشه یکی از طرفداران این ستاره دنیای بسکتبال بوده است.
سه‌گانه‌ی آث‌میلان
در سال ۲۰۰۸ میلان با شوچنکو، رونالدینیو و فلامینی قرارداد بست در حالی که شماره‌های مد نظر همه این بازیکنان اشغال شده بود. آنها به ترتیب شماره‌های ۷۶، ۸۰ و ۸۴ را به نشانه سال تولدشان برداشتند.
خورخه کامپوس
دروازه‌بان مکزیک که ۱۳۰ بازی برای کشورش انجام داد، شماره ۹ را انتخاب می‌کرد. کامپوس در جوانی مهاجم بود و علی‌رغم موفقیت در درون دروازه هیچ گاه میل به بازی در سوی دیگر میدان را از دست نداد.
روجریو سنی
دروازه‌بان سائوپائولو که بیش از ۱۰۰ گل برای باشگاه برزیلی به ثمر رساند. اگرچه معمولاً شماره یک را می‌پوشید اما گاهی گزینه‌های کمی غیرمعمول را امتحان می‌کرد. در سال ۲۰۰۵ در بازی برابر اتلتیکو مینیه‌رو او رکورد حضور در ترکیب تیمش را شکست و پیراهن شماره‌ی ۶۱۸ به تعداد بازی‌هایی که انجام داده بود را بر تن کرد.
بیسنته لیزارازو
مدافع کناری تیم فرانسه برای دور دوم به باشگاه سابقش بایرن‌مونیخ بازگشت و تصمیم گرفت شماره جدیدی را پشت پیراهنش داشته باشد و سرانجام شماره‌ی ۶۹ را انتخاب کرد چون در سال ۱۹۶۹ به دنیا آمده بود و بلندی قد او نیز ۱۶۹ سانتی‌متر بود.