غلامحسین مظلومی تنگستانی مشهور به ستاره سرطلایی فوتبال ایران، سرپرست اسبق شاهین بوشهر و مرد محجوب سال‌های دور استقلال از بزرگان فوتبال کشور است که این روزها با بیماری سرطان دست و پنجه نرم می‌کند.
غلامحسین مظلومی تنگستانی در سال 1328 در شهر آبادان متولد شد؛ همانگونه که از فامیلی او مشخص است، مظلومی اصالتا اهل استان بوشهر و شهرستان تنگستان است و پس از پایان دوران فوتبال خود، بازگشتی به بوشهر هم داشت و مدتی سرپرست تیم شاهین بوشهر بود.
مظلومی افتخارات بسیار زیادی را به همراه تیم ملی ایران کسب کرد. او به همراه تیم ملی جوانان در بازی‌های ۱۹۶۹ تایلند لقب آقای گلی را با به ثمر رساندن 6 گل به خود اختصاص داد و همچنین دو سال بعد بار دیگر در بازی‌های جوانان آسیا این بار در فیلیپین با زدن ۵ گل عنوان آقای گلی را به دست آورد.
او در بازی های آسیایی تهران بازدن ۵ گل لقب بهترین مهاجم آسیا در سال ۱۹۷۴ را به دست آورد و در المپیک مونترال کانادا به همراه تیم ملی فوتبال ایران حضور داشت و تنها گل ایران در مقابل تیم ملی فوتبال کوبا را به ثمر رساند. او در تیم ملی با زدن ۳۷ گل در ۴۸ بازی برای سال‌های متمادی عنوان بهترین گلزن رده ملی را در اختیار داشت.
ستاره سرطلایی فوتبال ایران در سال ۱۳۴۷ و زمانی که در حال گذراندن دوران تحصیلی بود به تیم تاج پیوست و مجموعاً ۹ سال برای تاج بازی کرد و در سال ۱۹۷۱ در حالیکه تاج اولین قهرمانی در جام باشگاه‌های آسیا را کسب کرد، با زدن ۵ گل بهترین گلزن مسابقات شد.
مظلومی در این مدت در تیم تاج و شهباز با به‌ثمر رساندن ۶۵ گل در جام تخت جمشید و جام باشگاه‌های ایران و سه دوره کسب عنوان گلزن برتر لیگ تخت جمشید (دوره اول ۱۵ گل دوره دوم ۱۰ گل و دوره چهارم ۱۹ گل) رکورد دار است.
همچنین در سه دوره شرکت تاج در جام میلز با زدن ۲۶ گل آقای گل مسابقات میلز بود. در سال ۱۳۵۶ پس از جدایی از شهباز به الوصل امارات پیوست و با درخشش وی، الوصل، قهرمان جام حذفی امارات و مظلومی با زدن ۹ گل بهترین گلزن مسابقات شد.
در ۲۹ سالگی در بازی با ذوب آهن مینیسک پای او دچار آسیب شدید شد و با اینکه آن زمان جراحی مینیسک به سادگی مقدور نبود ولی بازگشت موفقیت آمیزی به فوتبال داشت و مجدداً برای تیم ملی انتخاب شد. ولی پس از چند ماه در بازی با تیم سابق خود نفت آبادان دچار آسیب دیدگی مجدد شد و در سن ۳۰ سالگی در حالیکه در اوج دوران بازیگری بود مجبور به خداحافظی از فوتبال شد.
بازگشت مظلومی به بوشهر و سرپرستی تیم فوتبال شاهین
مظلومی در سال 90 به بوشهر آمد و سرپرستی باشگاه شاهین بوشهر را که آن روزها در لیگ برتر حضور داشت را بر عهده گرفت و هر چند می‌توانست به همراه شاهین بوشهر به مقام قهرمانی جام حذفی کشور دست یابد، ولی نتیجه را در ضربات پنالتی به استقلال واگذار کردند.
تقریبا سه سال پیش بود که وی به همراه شاهین بوشهر به شیراز قدم گذاشت تا تیمش در مقابل تیم پرطرفدار استقلال فینال جام حذفی را با قهرمانی به پایان برساند اما جام حذفی پس از تلاش پایاپای هر دو تیم به تهران برده شد.
در آن زمان وحید طالب لو، محسن ایران نژاد، علی انصاریان، عباس پورخسروانی وبسیاری از بازیکنان نام آشنای فوتبال ایران تیم را همراهی می کردند؛ شاهین با مربیگری حمید درخشان و سرپرستی غلامحسین مظلومی آمده بود تا نتایج درخشانش در جام حذفی را با قهرمانی و رفتن به آسیا تکمیل کند.
غلامحسین مظلومی آن زمان از تعصب بازیکنان در آن شرایط بد شاهین صحبت می کرد و می گفت خیلی دوست داشتم الان پا به توپ می شدم و مانند گذشته ها بازی می کردم.
شاهین آن سال به لیگ دسته یک سقوط کرد و تنها نتیجه خوبش رسیدن به فینال جام حذفی و صف آرایی مقابل پرافتخارترین تیم قهرمان جام حذفی بود. مشکلات از آنجا بود که برای شاهین شروع شد.
مظلومی این روزها با بیماری سرطان مقابله می‌کند
اما این روزها غلامحسین مظلومی سرپرست اسبق شاهین بوشهر و مرد محجوب سال های دور استقلال با بیماری سرطان دست و پنجه نرم می کند.
وقتی به بیمارستان بهمن تهران رسیدم دلم گرفت؛ وارد اتاق مظلومی شدم، خیلی سعی کرد از جایش بلند شود اما نتوانست و به سختی نفس می کشید اما روحیه عجیبی داشت. می‌گفت که اگر من ضعیف شوم سرطان بر من غلبه می کند؛ خیلی خوشحال بود از بوشهر به ملاقاتش رفته بودم و وقتی خودم را معرفی کردم خاطرات آن زمان شاهین به یادش آمد و گفت: سلام من را به مردم بوشهر برسان و از آنها تشکر کن.
فقط دردش را مسکن تسکین می‌داد و ماساژهایی که پسرش امید به پاهای او می‌داد. گفت بر سرطان غلبه خواهم کرد و دوباره به مستطیل سبز برخواهم گشت.
پسرش اما از دوران حضور پدرش در شاهین دلش پر بود و معتقد بود که غلامحسین آن زمان بسیار غصه شاهین را خورد و خیلی اذیت شد..و بیماری اش از 2 یا 3 ماه بعد آن جریانات بروز کرد.
روحیه مظلومی بالا است/ مظلومی به فوتبال برمی‌گردد
دوست داشتم بیشتر با مظلومی صحبت کنم اما شرایط مهیا نبود. دستانی که نشان از بیماری اش داشت را بالا آورد و با بوسه ای بر دستانش گفت این را به مردم بوشهر تقدیم می کنم و از آنها خواست برایش دعا کنند.
گل های زمان بازیگری اش را با هم مرور کردیم و کلیپ های شادی بعد از گل هایش را دیدیم و خندیدیم.
با مظلومی خداحافظی کرده و از بیمارستان خارج شدم؛ روحیه خوب مظلومی به سلامتی او در آینده نزدیک امیدوارم کرد.