فرارو- هر چند مرکز اصلی ایل قشقایی استان فارس است اما به دلیل وسعت اراضی و قلمرو در دیگر استان‌ها نیز ساکن هستند. قشقایی ها در استان‌های کهگیلویه وبویراحمد، چهارمحال و بختیاری، خوزستان، اصفهان، قم، مرکزی، و بوشهر پرا کنده اند و بیشتر قشقایی‌ها ریشه‌ای ترک دارند و تقریباً تمامشان به گویشی از زبان‌های ترکی اغوز غربی صحبت می‌کنند که خود آن را ترکی می‌نامند.
سه گروه عاشیق‌ها، چنگی‌ها و ساربان‌ها در ایل قشقایی موسیقی اجرا می کنند. سرنا (ساز) و کرنا از مهمترین سازهای این قوم است هر چند نواختن کمانچه و ویولن نیز در میان آنها رواج فراوانی دارد.
نام فرود گرگین پور (1324) با موسیقی ایل گره خورده است. او فرزند حبیب الله گرگین پور، یکی از نام دارترین موسیقی دانان ایل است. در کودکی ویولن و آکاردئون را فرا گرفت و موسیقی دستگاهی را در تهران نزد نورعلی برومند آموخت. او از شاگردان محمدرضا لطفی و حبیب الله بدیعی بوده و بدیعی در مورد گرگین پور گفته بود که تنها شاگردی که به او حسادت می کنم فرود است.
همسر هنرمند او افسانه جهانگیری است که اولین بار در فیلم گبه بر روی موسیقی حسین علیزاده آواز قشقایی خواند. در آلبوم مادران زمین علیزاده نیز حضور داشت. او همچنین با حسین حمیدی در آلبوم اوجادغلار همکاری کرده و با او و در کنار خواهرش (نازلی) کنسرت داده است.
گرگین پور در باره همسرش می گوید: «افسانه، همسرم ایلیاتی است. زنِ رشیدِ ایل قشقاییم که مادری میکند برای دِنا و صبا و کاوه. افسانه صدایش، مخملِ تازه رُستة سبزِ بهار است. افسانه صدایش رنج دارد. به زبان ایلیاتیها میخواند و تمام خانه تصویر ایل میشود؛ رفته های دور، کوههای بلندِ پُربرف و تابستانهای داغ که تمام خانه پُر میشود از آوازِ لای لایِ مَشک. با ویولُن و پیانو موسیقی ایل مینوازم.
دستهایم میلغزد روی نرمی ساز. بچه ام، کودکم. نُتهای غنوده بیدار میشوند. یک به یک، گام به گام. افسانه دَم میگیرد به لالاییهای دور. صبا و کاوه سراغ سازهایشان میروند. رسمِ عشق میگیریم به شکوهِ نوا. میزنیم و میزنیم. رنجهایمان در اشکهایمان رها میشود. دلمان شورِ عشق میگیرد. دشتی و همایون و بیات و افشار، سه گاه و چهارگاه. خوشیم با عشق. سودایی دارد این عالم.»
آنچه در ادامه می بینید بخشی از اجرای خواهران جهانگیری با گروه شمشال به سرپرستی حسین حمیدی است: