فرارو- قدمت قوم تالش در کرانه های غربی دریاچه خزر و در رشته کوه تالش بین دو رود سپیدرود در گیلان تا رود کورا در جمهوری آذربایجان به هزاران سال می رسد. بر این اساس در ایران مناطق و شهرهایی مانند امامزاده ابراهیم، قلعه رودخان، ماسوله، ماسال، شاندرمن، رضوانشهر، پره سر، تالش(هشتپر)، آستارا و... در منطقه قومی تالش قرار دارند.
همجواری این منطقه با فرهنگ گیلان تاثیرات خود را بر موسیقی و سازهای این منطقه گذاشته است با این حال موسیقی گیلکی و گالشی شرق گیلان بیشتر مایگی مشابه دشتی را تثبیت می کند، اما موسیقی تالشی ضمن داشتن ملودی هایی با مایگی مشابه دشتی و شوشتری آوازهایی دارد که به مایگی ابوعطا شباهت دارد و همچنین فرودهای عجبیب آوازهای اسالمی مایگی سه گاه را یادآور می شود.
صدای قسمت خانی ( 1392- 1323) نماد موسیقی این منطقه است و اول بار پس از انقلاب توسط جهانگیر نصر اشرفی پژوهشگر موسیقی اقوام و از سوی انجمن موسیقی به مخاطبان غیر بوی معرفی شد. همکاری او با آرمین فریدی پژوهشگر جوان موجب شد تا او در سال 1383 در جمع 36 استاد برتر موسیقی نواحی در جشنواره موسیقی نواحی کرمان قرار بگیرد.
او در جشنواره موسیقی فجر(1385)، جشنواره « آواهای روحانی زمین » فرانسه ( 1386) حضور داشت و در جشنواره موسیقی محلی سراج خراسان ( 1387) مقام اول را کسب کرد. همچنین قسمت خانی به همراه آرمین فریدی در جشنواره بزرگ فرهنگ ایران - بلاروس (1390 ) نیز حضور داشته است.
آرمین فریدی از شاگردان محمدرضا درویشی پژوهشگر نامی موسیقی نواحی ایران و فارغ التحصیل رشته موسیقی از دانشگاه هنر تهران است. او در مدت 16 سال اخیر به پژوهش در موسیقی شمال ایران خصوصا موسیقی تالشی پرداخته و تا کنون بیش از بیست سی دی پژوهشی و چند کتاب و کتابچه از ضبط های میدانی و پژوهش هایش منتشر کرده است.
تلاش های او در زمینه پژهش منجر به بازسازی و احیا یکی ساز قدیمی منسوخ در منطقه تالش شد. تمبوره تالش از خانواده بزرگ تمبورهای ایران و جهان است که با شکل خاص خود از دیر باز در منطقه ی تالش رواج داشت و حدود نیم قرن بود که تحت تاثیر عوامل مختلف از یادها رفته بود.
فریدی در مصاحبه ای در این باره گفته است: «بنده پس از دیدن عکسی در کتاب تالش ها کیستند -اثر دکتر علی عبدلی- و اشاره ایشان به منسوخ شدن این ساز، به دنبال تمبوره ی تالش به روستاها و کوه های تالش سفر کردم. خوشبختانه موفق شدم تعدادی تمبوره با قدمت بیش از صد سال و چند نوازنده کهنسال که بین 90 تا 125 سال سن داشتند، پیدا کنم. خوشبختانه پس از چند سال پژوهش، این ساز پیدا و بازسازی و احیا شد.
آنچه در ادامه می بینید اجرای ترانه سیا ریحون توسط آرمین فریدی (تنبوره) و قسمت خانی (آواز) است: