فرارو- جنگ دوم انگلیس و افغانستان جدا از اهمیتی که در تاریخ معاصر افغانستان و گسترش نفوذ استعمار در این کشور دارد در تاریخ مصور این کشور نیز اهمیت ویژه ای دارد چرا که در جریان این جنگ بود که برای اولین بار عکاسان اروپایی به خاک این کشور آمدند و عکاسی کردند.
به گزارش سرویس عکس و تاریخ فرارو، "جان بورک" عکاس ایرلندی اولین عکاسی است که پای خود را به افغانستان می گذارد و از حمله قوای انگلیس به افغانستان در سال 1879 عکاسی می کند. بورک که از مهندسین استخدام شده قوای سلطنتی انگلیس در هند بود دستیار "ویلیام بیکر" عکاس انگلیسی بود که در مستعمرات انگلیس در هندوستان عکاسی می کرد.
وی اندکی بعد و با آغاز جنگ دوم انگلیس و افغانستان از قوای انگلیسی خواست تا او را به عنوان عکاس ارتش همراه خود ببرند. پس از آنکه این درخواست او از سوی ارتش بریتانیا رد شد تصمیم گرفت با هزینه شخصی به افغانستان برود و از زندگی، مناظر و البته قوای استعماری بریتانیا در افغانستان عکاسی کند.
گفته می شود در این تاریخ بریتانیا به دنبال سیاست های استعماری خود در آسیای میانه به فکر حمله دوباره به افغانستان افتاد و دولت این کشور که در طول نیم قرن توانسته بود در قاره ی هند نفوذ کند سعی در گسترش نفوذ استعماری خود در افغانستان داشت.
استعمار انگلستان در چند دهه باحمایت برخی از سران قبایل تضاد و نزاع بین اقوام و قبایل را در افغانستان دامن زد و تلاش می کرد تا سیاست داخلی و خارجی این کشور را در کنترل خود بگیرد.
امیر شیرعلی پادشاه وقت افغانستان که در نزاع با برادران خود بر سر تاج و تخت مجبور به جلب حمایت انگلیس شده بود پس از آنکه پایه های حکومت خود را استوارتر از پیش دید به فکر اداره مستقل کشور و انجام اصلاحات سیاسی و اجتماعی بر اساس نظریات سیدجمال الدین اسدآبادی افتاد.
امیر شیر علی خان در طول یک دهه حکومت و جنگ و گریز به هیچ یک از اهدافش نرسید و سیدجمال الدین هم افغانستان را ترک کرد و انگلستان به فکر لشکر کشی به افغانستان افتاد و قوای خود را از هند به طرف افغانستان سرازیر کرد.
انگلیس حملات گسترده ای را در21 نوامبر 1878م از سه جهت قندهار، خیبر، و کرم به خاک افغانستان آغاز کرد و امیر شیرعلی که روزهای پایانی عمر خود را سپری می کرد به قوای خود دستور داد مقاومت نکنند و ارتش بریتانیا به آسانی وارد خاک افغانستان شد.
عکس های "بورک" ازا ین لشکرکشی تاریخی که احتمالا اولین عکس ها از کشور افغانستان به شمار می رود در قالب دو مجموعه یکی در موزه بریتانیا و دیگری در موزه کنگره امریکا نگهداری می‌شود. این عکس ها در برگیرنده تصاویری از اردوی نظامیان انگلیسی در خارج از کابل و قندهار، عکس های تکی و دسته جمعی از سربازان و افسران انگلیسی و هندی، مناظر افغانستان و البته تعداد معدودی از مردم، مقامات و سربازان افغانی است.
چندی پیش مجموعه موزه بریتانیا را در بخش تاریخ فرارو مشاهده کردید مجموعه ذیل البوم دیده نشده "بورک" از جنگ افغانستان است که در کتابخانه کنگره امریکا نگهداری می شود.
با تهاجم بریتانیا به جنوب ایران و بحرانی شدن روابط ایران و بریتانیا طی عهدنامه‌ای که در ۱۲۷۳ ه. ق (۱۸۵۷ میلادی و ۱۲۳۶خورشیدی) در پاریس بین نماینده ایران و سفیر بریتانیا امضا شد قرار شد که نیروهای بریتانیا از بنادر و جزایر جنوب ایران خارج شوند و در عوض ایران نیز سپاهیان خود را از هرات فراخواند و استقلال افغانستان را به رسمیت شناخت. پس از جنگ هرات قسمت‌هایی از شرق هریرود به بعد (شامل هرات) به افغانستان پیوست شد.جنگ هرات
نوشتار اصلی: نبردهای ایران و انگلستان
که در اوایل حکومت محمدشاه قاجار رخ داد، سپاهیان ایران هرات را که حاکم آن با پشتیبانی انگلیسی‌ها اعلام استقلال کرده بود محاصره کردند. اما به علت اشغال جزیره خارک به وسیله نیروی دریایی انگلیس و اولتیماتوم آن کشور به ایران، سپاهیان ایران به محاصره هرات پایان دادند و این امر به‌تدریج مقدمات جدایی افغانستان را از ایران فراهم ساخت تا اینکه در سال ۱۲۷۳ هـ.ق از ایران جدا شد.[۱]
تلاش برای الحاق دوباره به ایرانویرایش
پس از مرگ دوست محمد خان و ایجاد هرج و مرج در افغانستان، دولت انگلیس تصمیم گرفت هرات را برای مدت نامعلومی به طور امانی تحت حاکمیت ایران قرار دهد. بدین جهت رونالد تامسون وزیر مختار انگلیس در ایران در اکتبر ۱۸۷۹ (۱۲۵۸ خورشیدی) این پیشنهاد را از طرف دولت متبوعش به دولت ایران ارائه کرد. ناصرالدین شاه و صدراعظم او حسین خان سپهسالار قرارنامه‌ی مزبور را در دولت مطرح و آن را مورد بررسی و مطالعه قرار دادند و با اطرافیان خود در باب آن مشورت کردند. از جمله ایراد عمده ای که به آن گرفته شد ذکر کلمه‌ی «امانت» در قرار نامه بود که می‌گفتند اگر پس از آنکه دولت ایران متحمل زحمت و مرارت شد و مبالغی در این راه هزینه کرد و بعد از مثلاً شش ماه دولت انگلیس تصمیم گرفت هرات را از قلمرو ایران جدا نماید چه خواهد شد؟ مذاکرات با دولت انگلیس در باب حذف این شرط از قرارنامه هم نتیجه نداد. به این جهت با آنکه ناصرالدین شاه در این باره به استخاره هم متوسل شد و استخاره هم «بسیار بسیار خوب» آمد، مدتی سرگردان و حیران بودند و نمی‌توانستند تصمیم بگیرند و بالاخره بهتر آن دیدند که آن را قبول نکنند و به مقامات انگلیس پاسخ رد داده شد.[۲]
به اميد بازگشت افغانستان به ايران...
با قسمت دوم نوشته شما موافقم
به یغما نرفته بلکه با بی عرضگی از دستش دادیم همونطور که گرجستان،آذربایجان،بحرین... رو از دست دادیم
الانم بی عرضگی کنیم بارزانی،کردستان و آذربایجان غربی رو می بلعه
اما از این عکسها پیداست کلا استاندارد ریش در افغانستان +30 سانتی متر میباشد
این انگلیسیا...