فرارو- دل پر درد مرد کهنه کاری چون حاتم عسگری که در عرصه موسیقی مذهبی کشورمان مرجع محسوب می شود و گلایه هایش از وضعیت امروز موسیقی مذهبی نشان می دهد که این عرصه با چالش هایی جدی روبرو است.
به گزارش خبرنگار پایگاه استاد حاتم عسگری در همین ارتباط در یادداشتی برای سایت اطلاع رسانی موسیقی ایران، نوشته که در ادامه می آید؛ عسگری در این یادداشت آورده است:
موسیقی ایرانی امروز جایگاه واقعی خود را از دست داده است و در این چند سال اخیر نیز تنها هنری که کمتر به آن توجه و عنایت شده این هنر والا است و به خصوص در مورد موسیقی مذهبی که به طور مرتب با روح و روان آدمی سر و کار دارد و می تواند مردم را از مذهب بری نموده و یا به آن جلب نماید، مثلا همین اذان را در نظر بگیرید که با موسیقی مخصوص به خود همراه است و اگر این آهنگ مناسبتی با آن نداشته باشد هر چند با صدای خوشی گفته شود آیا آنچنان که باید در ضمیر مردم موثر خواهد بود؟
در زمان ناصرالدین شاه 24 استاد موسیقی را فراخواندند که موسیقی مذهبی را سر و سامان بدهند که در حد آن روزگار باشد، حال که جمعیت اینچنین افزوده شده و روابط با سایر کشورها به واسطه وسایل گوناگون ارتباط جمعی بسیار توسعه یافته، کوچکترین حرکت سازنده ای در این مقام صورت نگرفته ، و این سئوال مطرح خواهد بود که آیا این موسیقی چند هزار ساله ما است؟
همچنین علی رغم اینکه، نزدیک به 35 سال از تاسیس جمهوری اسلامی در ایران می گذرد هنوز در موسیقی مذهبی یک موسیقیدان شایسته پیدا نمی شود؛ چرا؟ زیرا مرکزی وجود ندارد که موسیقیدان پرورش دهد، همه کلاس اولند. خوانندگان مذهبی ما هم نه به شعر دقت می کنند و نه آهنگ را می شناسند، چه کاری ارائه شده که قابل بررسی باشد؟ صدای خدا دادای داشته اند و با الهام از ترانه های تولیدی در غرب با تغییر نامطلوبی در لحن و کلام آن را دوباره آن را خوانده اند.
از روزی که رادیو و تلویزیون موسیقی ارائه داده تا کنون یک استاد موسیقی سرپرست موسیقی را بر عهده نداشته و به همین دلیل است که موسیقی به این روز افتاده است. در سایر مراکز دیگر موسیقی نیز وضع به همین ترتیب بوده و این را شما بهتر می دانید. لذا از ادامه کلام می گذریم که مثنوی هفتاد من کاغذ می گردد. تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
والسلام
حاتم عسگری فراهانی