یادداشت زیر را آقای محمد محتاطی با عنوان «شور و نشاط جوانی؛ گمشده در برنامه‌ی مدیران» ارسال نموده‌اند
جوان با نشاط، خشنود، سازگار با اهداف جامعه و نظام و متمایل به حفظ هویت ملّی و اجتماعی که حاضر است بعضاً از وظایف فردی و اجتماعی خود فراتر رود و در وقت لزوم ایثار و حماسه پدید آورد عامل بسیار مهمی در نیل به توسعه همه جانبه از حیث نیروی انسانی است.
ون پراگ و همکارانش نشاط اجتماعی یا شادمانی را به عنوان یک پیامد مهم در احساس رضایت شغلی و خوشبختی انسان مطرح نموده‌اند بطوریکه نه تنها زندگی شخصی، بلکه جنبه‌های اجتماعی حیات ما؛ یعنی کنش‌ها و ارتباطاتی را که با دیگران برقرار می‌کنیم، تحت تأثیر خود قرار می دهد.
نظر به اهمیت توجه به نشاط اجتماعی جوانان به عنوان یکی از ارکان اساسی جامعه در توسعه همه جانبه کشورمان متاسفانه این مهم در برنامه‌های اصلی مدیران استان و شهرستان جایگاهی نداشته و توجه خاصی به این حوزه نمی‌شود.
عدم وجود نشاط اجتماعی در میان جوانان، افسردگی و سرخوردگی را به همراه دارد. برای شاد بودن بایستی مولفه امید به زندگی را افزایش داد. چرا که امید به زندگی وشاد بودن باعث پایین آمدن آسیب‌های اجتماعی از جمله اعتیاد، خودکشی و... می شود. پس برای افزایش امید به زندگی بایستی به دوران جوانی ونوجوانی و دغدغه‌های این نسل بها و ارزش دهیم .
شادی و امید طبیعت زندگی هستند با وجود این، غم و ناامیدی به سراغ موجود زنده میﺁیند. جوان به مثابه گروه تاثیرگذار جامعه حق و حقوقی دارد و با توجه به اینكه 65 درصد از جمعیت کشور ما را جوانان زیر سن 30 سال تشکیل می‌دهند، اما به دلیل فقدان شادی و نشاط اجتماعی که به علت کشمکش‌های سیاسی درکشور رخ داده است، 25 درصد از این افراد در افسردگی به سر می‌برند.
ناامیدی نسبت به آینده و مبهم بودن آینده حتی در نزد جوانان تحصیلکرده و بیکاری و همچنین وجود پدیده‌ای به نام کنکور، هر چند معیار درستی برای تشخیص سواد در بین جوانان نیست، اما موجب توقف بسیاری از جوانان مستعد کشور می‌شود و همچنین تشنجاتی که به واسطه مسائل اقتصادی در میان بسیاری از خانواده‌های کشور وجود کلامی و رفتاری دارد همگی موجب عدم دستیابی جوانان به ایده‌ها وآمال و آرزوهای خود شده و باعث تعمیق و افسردگی در بین جوانان کشور می‌شود.
نقش وجایگاه جوان در جامعه با ایفای مسئولیت مشخص می‌گردد. یک جوان با یک هویت مشخص و نقش معین بایستی منزلت خود را دریابد وآن را شکوفا سازد. در قبال جایگاه جوان در جامعه، جامعه می‌بایست ادبیات منزلت یک جوان را تعریف و مستندسازی کنند و هنجارها آن را مشخص کنند و مسیرهای درست را نشان دهد تا جوان خود را بشناسد. جامعه می‌بایستی راههای شادبودن و شاد زیستن را در بطن خود حکفرما سازد و اهرم‌ها، کنترل شاد زیستن را به خوبی اعمال کنند. جوان متناسب با چگونگی ارتباط و طرز برخورد اعضای خود با یکدیگر در یک جامعه با سایر نهادها قرار دارد و کنش می‌کنند.
در این میان حلقه مفقوده ای نیز وجود دارد. چون برخی از این جوانان در توجیه رفتار خود به کمبود فضاها و فرصتهای شادی کردن اشاره می‌کنند. در این راستا، خانواده‌ها و نهادهای مرتبط با جوانان مانند ورزش و جوانان، شهرداریها، فرهنگ ارشاد اسلامی، آموزش و پرورش و سایر دستگاه‌های فرهنگی باید با برنامه‌ریزی‌های کارآمد زمینه تخلیه انرژی نهفته جوانان را فراهم کنند. زیرا اگر زمینه‌های صحیح این تخلیه توسط خانواده و جامعه فراهم نشود، جوانان به عنوان یک نیاز غریزی و خطرناک دست به تخلیه و برآوردن نیاز خود با هر ابزاری که امکان استفاده از آن را داشته باشند، خواهند زد. فرهنگ هر جامعه در ترسیم ساختارها و نظام ارزشی حاکم بر آن جامعه نقش موثری دارد.
کارگزاران حکومتی و فرهنگی در حوزه قانون‌گذاری و اجرا چه نقشی در این زمینه به عهده دارد؟ زیرا جوانان از فقدان سیاست‌های راهبردی در بخش مسائل مربوط به خود سخن می‌گویند و از عدم وجود عزم و اراده جدی نزد متولیان امر گلایه دارند.
متأسفانه در کشور ما شادی گران و جرم ارزان است. یعنی، جوانان ما میتوانند با پرداخت هزینه‌ای اندک مواد مخدر و یا به موارد دیگری برای ایجاد چند لحظه شادی در خود دست یابند، در حالیکه هزینه استفاده صحیح و ایجاد شادی‌های معقول نظیر استفاده ازامکانات ورزشی، تفریحی و هنری برای سطوح کم در آمد جامعه سنگین است.
بنابراین، دولت به عنوان متولی اصلی جامعه موظف به ایجاد امکانات تخلیه انرژی جوانان است. دولت باید به این نکته توجه داشته باشد که قشر بسیار بالایی از جامعه كم در آمد هستند وتنها عده خاصی امکان استفاده از تفریحات هزینه‌بر را دارا هستند.
به عنوان نمونه در شهرستانی که حداقل‌های سرمایه فرهنگی وجود ندارد و از امکانات تفریحی بی‌بهره است، جوانان چاره ای جز روی آوردن به طرق غیر صحیح برای ایجاد شادی در خود ندارند. بنابراین، انحراف به این ترتیب خود به خود به جوانان ما تحمیل می‌شود.
دولت باید به همان دلیلی که کودکان را در مقابل بیماری‌ها واکسینه میکند، در مقابل فساد و انحراف، با در اختیار قرار دادن سرمایه فرهنگی برای عمده اقشار جامعه به واکسیناسیون جامعه، به ویژه جوانان بپردازد. امید است در آستانه فرا رسیدن هفته جوان ، دغدغه ها و خواسته های این قشر پویا و عظیم همواره در برنامه ریزی مدیران شهری و استان مورد توجه قرار گیرد و فراموش نكنیم كه همه ی روزها روز جوان است و جوان ایرانی سرمایه و نسل فردا پرداز ایران اسلامی است.
محمد محتاطی
پول داری منزلت اجتماعی داری خوشحالی و تفریح داری و همه بهت احترام می گذارند. پول که نداری غمگین و ناامید و خسته ای و مدام توو قهوه خونه ها به نی قیلون لب می دوزی.
اما آیا در اروپا هم این چنین است؟؟؟آیا در اروپا هم تفریحات ثروتمندان و طبقه متوسط و پایین این اندازه با هم تفاوت دارند؟؟؟
من که به هیچ وجه دلم نمی یاد فرزندانم در این جامعه رشد کنند.
ساعت٧:٤٢ صبح
صبح به خير