هوشنگ سیحون، یکی از مهمترین
معماران ایرانی، امروز 5 خردادماه در ونکوور کانادا درگذشت. از او به عنوان
بنیانگذار معماری پست مدرنیسم ایران یاد میکنند و شاگرداناش جزء بهترین
معماران ایران بودند.
به گزارش خبرگزاری میراث فرهنگی هوشنگ سیحون، خالق بناهای ارزشمند بسیاری است. از آن جمله میتوان به
آرامگاه بزرگانی چون خیام، کمال الملک، بوعلی سینا، نادرشاه افشار، کلنل
محمدتقی خان پسیان و 10ها مقبره و آرامگاه دیگر و نیز طراحی بنای «موزه
توس» در سال 1347 و همچنین ساختمان بانک سپه در میدان امامخمینی تهران
اشاره کرد.
وی
همچنین طراحی ساختمانهای سازمان نقشه برداری کل کشور، کارخانه نخ ریسی
کوروس اخوان، کارخانه آرد مرشدی، مجتمع آموزشی یاغچی آباد، سینما آسیا،
سینما سانترال، کارخانه کانادادرای (زمزم فعلی) در تهران و اهواز، کارخانه
یخ سازی کورس اخوان و حدود 150 پروژه مسکونی خصوصی را بر عهده داشته است.
گفته میشود که سیحون طرح آرامگاه حکیم عمر خیام را مبتنی بر اصول ریاضی و مثلثاتی خیام، پایهگذاری و طراحی کرده است.
سیحون
در خانوادهای آشنا با موسیقی به دنیا آمد. پدربزرگ او میرزا عبدالله
فراهانی از پیشگامان موسیقی سنتی و معروف به پدر موسیقی سنتی ایران بود.
مادر وی، مولود خانم، از نوازندگان تار و سه تار، و نیز دایی او مرحوم احمد
عبادی، استاد بزرگ سه تار بود.
او
پس از پایان تحصیل معماری در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، به دعوت
آندره گدار (رئیس اداره باستانشناسی وقت ایران) برای ادامه تحصیل راهی
پاریس میشود و در دانشسرای عالی ملی هنرهای زیبای پاریس (بوزار) طی حدود 3
سال تحت تعلیم اوتلو زاوارونی به تکمیل دانش معماری خود میپردازد و در
سال 1949 به درجه دکترای هنر میرسد.
او در بازگشت به ایران در سن 23 سالگی نخستین اثر معماری خود که بنای یادبودی بر آرامگاه بوعلی سینا بوده است را طراحی میکند.
سیحون
در طول سالهای فعالیت خود عضو شورای ملی باستانشناسی، شورای عالی
شهرسازی، شورای مرکزی تمام دانشگاههای ایران و کمیته بینالمللی ایکوموس (Icomos، وابسته به یونسکو در پیش از انقلاب) بوده و به مدت 15 سال مسؤولیت مرمت بناهای تاریخی ایران را برعهده داشته است.
هوشنگ سیحون بیش از دو دهه است که در ونکوور کانادا زندگی میکرد. وی شهروند افتخاری فرانسه هم بود.
کثر الله امثالهم.
نامی بزرگ در هنر معماری روز ایران و شاید بزرگترین معمار زنده ایرانی و مایه افتخار بودند
نکته ای که برایم جالبه این است که بسیاری از معماران و مهندسان سالهای دور ما که طراحی به یاد ماندیترین ساختمانها و حتی نمادها نظیر نماد هما را طراحی کرده اند زیر 30 سال سن داشتند.
و بنظرم بایستی همه اینها مطالعه بشه که چگونه توانستند اینها خودی نشان بدهند و اینقدر نوآوری داشته باشند.
بزرگ مرد معماری ایران
آرامگاه بزرگانی چون خیام، کمال الملک، بوعلی سینا، نادرشاه افشار، کلنل محمدتقی خان پسیان ...