فرارو- حمام «باغ لَلِه» در کرمان مربوط به دوره قاجار است و به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است با قدمت ۲۰۰ ساله به دلیل عدم نگهداری مناسب، در حال تخریب کامل می‌باشد.
حمام تاریخی باغ لله که هم اکنون به جای آن که به محلی برای بازدید گردشگران تبدیل شود، به یک مخروبه و محلی برای تجمع معتادان و انباشت زباله تبدیل شده، هر چند وضعیت آن بارها و بارها از طریق رسانه ها به گوش مسئولین رسانده شده اما تاکنون هیچ اقدامی در خصوص مرمت و ساماندهی این بنای 200 ساله صورت نگرفته است.
به گواه تاریخ "خواجه اتابک بزقوش"، از عرفا و سیاستمداران کرمان در زمان قاجار بوده که 200 سال پیش دستور ساخت این گرمابه را داده است.
حمام باغ لله کرمان در منطقه ای مسکونی و تجاری به همین نام واقع شده است. در محله "ته باغ لله" شهر کرمان به جز این حمام، مسجد تاریخی هم وجود دارد که خوشبختانه این مسجد توانسته از گزند تخریب در امان بماند.
اما از حمام، امروز چیزی جز یک مخروبه باقی نمانده است. آبهای زیر زیرزمینی کرمان که سالهای سال بدون وجود شبکه فاضلاب شهری زیر پوست این شهر 800 هزار نفری جا خوش کرده بودند، چند سالی است که به سطح زمین آمده و امروز معضلی به نام "بالا آمدن سطح آبهای زیرزمینی" این کلانشهر را تهدید می کند. سطح آبهای زیرزمینی در این محدوده به شدت بالا آمده و همین مسئله درکنار عدم انجام اقدامات لازم برای مرمت بنا و بلا استفاده بودن این مکان تاریخی باعث شده که حمام فرو بریزد.
این مخروبه با این شرایطی که دارد محل امنی برای تجمع معتادان و افراد ولگرد بوده و از طرفی حشرات موذی و حیوانات مختلف هم در این مخروبه زیاد شده اند.
به گفته ساکنان محله باغ لله شهرداری برای حل مشکل این بنای تاریخی اعلام آمادگی کرده است اما محسن موحدی، معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کرمان، اعلام کرده است که حمام باغ لله دارای مالکیت خصوصی بوده و به جز مالکان دیگر، سهمی از مالکیت این بنا متعلق به شهرداری است.
عکس های زیر را رحیم بنی اسدی آزاد عکاس ایسنا از وضعیت فعلی این حمام تاریخی عکاسی کرده است.
این اثر اگر مثلا در انگلیس کافر یا مثلا در زبانم لال آمریکای جنایتکار بود؛ والله طوری تمیز نگاه می داشتند که انگار کسی هر روز تک تک آجرها و کاشه های آن را لیس زده است.
کاشی های آن را شماره گذاری می کردند و برای هر شماره آن یک صفحه توضیح می نوشتند و برای هر توریستی چنان توضیح می دادند که تا از تمام مکانهای آن عکس و فیلم نمی گرفت خارج از آن نمی شد.
تمامی اهالی اطراف این اثر تاریخی به اینکه در نزدیکی این اثر زندگی می کنند افتخار می کردند و صفحه وبلاگ شخصی آنان در اینترنت تمی از عکسهای این اثر می بود.
من و شما هر کس دیگری آرزو می کرد که روزی بتواند از این اثر بازدید کند و برای رسیدن به این آرزو برنامه ریزی میکرد.
دانشگاه های و دانشجوهای معماری، عمران و باستانشناسی هر شهر و کشوری با سفر علمی به آنجا تورهای علمی برگزار می کردند و مقالات متعدد از این سفرها چاپ می شد.
با امضای انواع تفاهم نامه ها این اثر خواهر زاده و عمو زاده های متعددی در کشورهای دیگر می یافت.
بازم بگم؟
فرارو جان حداقل تو چاپ کن.
آیندگان به ما چی میگن...!
انچه خود داشت بیقوله و ویرانش کرد