هشتم اسفندماه 91، وقتی نخستین نشست دادگاه کهریزک به ناگاه بدون اعلام دلیلی غیرعلنی اعلام شد، حجت‌الاسلام زائری که همراه یکی از اولیای دم به دادگاه آمده بود، پیرو این تصمیم، فرجام خوبی برای دادگاه پیش‌بینی نکرد و گفت: افرادی هستند که اگر تأمین جانی داشته باشند، سخنان مهمی درباره مرتضوی و همدستانش به زبان خواهند آورد اما عزم جدی برای رسیدگی به این موارد وجود ندارد.
به گزارش تابناک، به فاصله یک سال و چند ماه از آن روز، فرصتی دست داد تا با وی در این‌باره به گفت‌وگو بنشینیم و برخی زوایای مغفول پیرامون متهم آن روز را مرور کنیم.
پنج سال پس از وقوع جنایت کهریزک و یک سال و چند ماه پس از آغاز جلسات دادگاه رسیدگی به پرونده تشکیل‌شده به این منظور، آرای عجیب اعلام‌شده برای متهمان پرونده در ایستگاه تجدیدنظر مانده و قطعیت نیافته تا از کسی که معتقد بود عزم جدی برای رسیدگی به این پرونده وجود ندارد، بپرسیم چه شد آن روز آن پیش‌بینی را کرد و اکنون نظرش درباره آرای صادره و فرجام پرونده چیست؟
حجت‌الاسلام دکتر محمدرضا زائری با تأکید بر اینکه هم‌اکنون هم تنها مرتضوی سیبل است و دیگرانی که مانند او باید محاکمه شوند، فتیله را پایین کشیده و مترصدند با افتادن آب‌ها از آسیاب، بار دیگر به میدان بازگردند، می‌گوید: هنوز همه پرونده‌های مطرح درباره این فرد در قیاس با اصل مفاسد و مشکلاتی که پیرامون این فرد وجود داشته، قابل قیاس نیست و اصل کوه یخی آن پایین است. مرتضوی خیلی‌ها را آلوده و جوری دیگران را درگیر کرده که کسی نتواند به عمق ماجرا راه یابد.
وی می‌افزاید: بارها و بارها به سراغم آمدند تا اسنادی در اختیارم قرار دهند که چه بسا رسانه‌های خارجی حاضرند برای در اختیار گرفتنشان هزینه هم بکنند اما چون حوزه فعالیت من سیاسی نیست، نخواستم، چون تنها مسئولیتم زیاد می‌شود و نمی‌توانم کاری انجام دهم. البته فکر می‌کنم وظیفه من هم نیست چون بالاخره مسئولیتی هست که مسئولانی برای آن تعیین شده که ایشان اگر احتمال وجود این سر‌نخ‌ها را بدهند، شرعا، اخلاقا و عرفا وظیفه دارند پیگیری کنند. پرونده‌هایی مطرح است که کاملا آشکارند و مسئولیت آقای مرتضوی و همدستانش در آنها محرز است. اینجاست که مسئولان باید ورود کرده و بررسی کنند.
البته در فاصله آغاز نشست‌های دادگاه کهریزک تا به امروز، مرتضوی با عملکرد خود در دولت و در مقام رئیس تأمین اجتماعی، پرونده‌های دیگری هم برای خود گشوده تا نشان دهد که اتهامات کهریزک و تشکیل پرونده‌ای با ۳۵۰۰ برگ در آن باره، ذره‌ای برایش نگرانی نداشته است.
زائری در این‌باره می‌گوید: افزون بر اینها، گفته‌ها و شنیده‌های فراوانی از مسائل مالی گرفته تا مسائل امنیتی پیرامون این فرد وجود دارد که بسیاری از بزرگان هم درباره آنها سخن گفته‌اند و باید به آنها پرداخته شود ولی از همه مهم‌تر این است که آسیبی که آقای مرتضوی و همدستانش به آبروی جمهوری اسلامی، به همبستگی ملی، به اقتدار انقلاب و نظام وارد کرده‌اند، حتی اگر این موارد آشکار و پنهان هم نمی‌بود، برای محاکمه وی کافی بود.
زائری که از دوران اداره نشریه «خانه»، پیه محاکمه توسط مرتضوی، دادستان وقت تهران به تنش خورده، بر این باور است که بنیان دادستان سابق تهران بر دروغ، فریب و ناراستی بوده است.
او در این‌باره می‌گوید: این شنیده نیست که خللی بر آن وارد باشد بلکه خود شاهد آن بوده‌ام. ایشان در دادگاه به من می‌گفت یک کاغذ بنویس «من را گول زدند» تا مشکل پرونده‌ات را حل کنم! این عین عبارت ایشان بود. این مدل پرونده‌سازی خودش خیانت است به جمهوری اسلامی که شما اسرائیل، آمریکا و استکبار جهانی را تا این حد تنزل بدهید که من به دروغ بنویسم عوامل ایشان با من مرتبط بوده‌اند و فریبم داده‌اند و ... . البته مثل روز برایم روشن بود که اگر به ذلت این دروغ گفتن هم بیفتم، ایشان به عهد خود هرگز وفا نخواهند کرد.
وی می‌افزاید: تا دلتان بخواهد تخلفات قانونی و غیرقانونی از آن دوران وجود دارد. آن زمان پرونده ما گم شده بود و هر چه پیگیری می‌کردیم یافت نمی‌شد تا اینکه یکی از مسئولان که اسم نمی‌برم، خبر داد که پرونده ما و چند پرونده مهم دیگر را آقای مرتضوی به منزل برده و در گاوصندوق شخصی نگهداری می‌کند. پرسیدم شما که می‌دانید چرا کاری نمی‌کنید و پاسخ داد «همه می‌دانند این کار غیرقانونی است اما کاری از دستمان بر نمی‌آید!» جالب است بدانید که آن پرونده هنوز هم بسته نشده است چون مدل کاری مرتضوی آن بود که استخوان لای زخم نگه می‌داشت.
جالب اینکه همه این برخورد‌ها با زائری در حالی رخ داده که نخستین برخورد وی با دادستان وقت رخ می‌داده؛ یعنی در اولین برخورد از او خواسته شده کاغذی به دروغ بنویسد تا پرونده‌اش بسته شود و ایادی استکبار محکوم شوند!
اما تأثیر این قبیل رسیدگی‌ها، تأثیر فرجام نیافتن امثال پرونده کهریزک پس از پنج سال و موارد مشابه در جامعه چه خواهد بود؟ آیا نمی‌توان بخشی از مشکلاتی را که اخلاق عمومی به آن مبتلا شده، برگرفته از این مسائل دانست؟
زائری در پاسخ به این پرسش می‌گوید: به نظر من، مسئولیت قوه قضائیه مسئولیت بزرگ و سنگینی است. به همان میزان که اگر درست عمل کند، می‌تواند به تنهایی جامعه را اصلاح کرده، نجات دهد و مشکلات را در درازمدت حل کند. اگر خدای ناکرده در ادای مسئولیت خود سستی کند، می‌تواند همه چیز را نابود کند؛ درست مثل مسئولیتی که من روحانی دارم و هم می‌توانم دین مردم را نجات دهم و به بهشت برسانمشان و هم می‌توانم به جهنم رهنمونشان کنم!
وی می‌افزاید: همه مفاسد اجتماعی از اعتیاد به مواد مخدر تا فساد و فحشا تا سقط جنین غیر قانونی که روزانه 700 مورد در کشورمان رخ می‌دهد، تا وضعیت حجاب در جامعه که آقایان فکر می‌کنند با تذکر اخلاقی یا برخورد انتظامی قابل حل است و ... همه‌شان با عملکرد درست قوه قضائیه حل‌شدنی است. این حرف، اعتقادی است که با آیه و حدیث به آن رسیده‌ام. به اعتقاد من ریشه همه مفاسد در برخورد نامناسب قضایی با فساد، در سستی و مماشات است و به همان نسبت، عملکرد مناسب دستگاه قضا در برخورد با این مشکلات و مفاسد، می‌تواند جامعه را اصلاح کند.
وی می‌افزاید: اگر امیر‌المؤمنین (ع) آن قاطعیت‌ها را در مبارزه با فساد داشت، دلیلش آن بود که می‌دانست با جلوگیری از آن فساد‌ها، جامعه سالم خواهد بود. این تعبیر خطبه فاطمیه (س)، تعبیر بسیار تکان دهنده‌ای است که می‌گوید سنت الهی این است که «ترک السرقه إیجابا للعفه»؛ یعنی جلوگیری از سرقت و دزدی، عفت و حیا و امنیت اخلاقی در جامعه را به دنبال خواهد آورد. وقتی دزدی باب و روان شود و رواج بیابد، دیدن فساد و فحشا در خیابان، پدیده دختران خیابانی، پایین آمدن سن فحشا و مفاسد و مسائلی از این دست، طبیعی است. بنابراین، بر این باورم که خطر امثال مرتضوی برای جمهوری اسلامی خطری است که با هیچ چیز دیگر مقایسه نمی‌شود ولی متأسفانه برخی دوستان ما متوجه این آسیب‌ها نیستند.