فرارو- مرتضی واعظ، از میان تصانیفی که از قمرالملوک وزیری بر جای مانده است، یکی تصنیف «موسم گل» است. آهنگ این تصنیف را موسی خان معروفی بر اساس یک نغمه مازندرانی در آواز دشتی ساخته و شعر آن را نیز حسن وحید دستگردی سروده است.
تصنیف را 35 سال بعد محمدرضا لطفی در سال 1356 با صدای هنگامه اخوان در بزرگداشت قمر بازسازی کرد. در تابستان سال 68 ایرج بسطامی آن را بار دیگر با همراهی یک ارکستر سمفونیک تهران و با تنظیم محمدرضا درویشی در آلبومی به همین نام اجرا کرد.
قمر و هنگامه اخوان در میانه تصنیف یک رباعی از خیام را در گوشه عشاق به آواز می خواندند، بخشی که در اجرای بسطامی شنیده نمی شود اما تنظیم محمدرضا درویشی ویژگی هایی دارد که این بازسازی را حائز اهمیت می کند.
محمدرضا درویشی جدای از گرایش به تحقیق و پژوهش موسیقی نواحی که عمری را بر سر آن نهاده است و بازسازی مجموعه ای از قطعات عبدالقادر مراغی موسیقی دان قرن هشتم هجری، گرایشی منحصر به فرد در تنظیم و هارمونی دارد.
بیش از 50 سال است که بحث تلفیق موسیقی ایرانی و غربی در میان موسیقی دانان ما وجود دارد، تلاش های متعددی در طی این مدت صورت گرفته است. از این میان مرتضی حنانه با شعار «ملودی های ایرانی را با هارمونی غرب نمی توان هارمونیزه کرد» نوعی از هارمونی متناسب با موسیقی ایرانی به نام زوج پیشنهاد کرد.
محمدرضا درویشی نیز راه استادش را ادامه داده است و اما در این باره می گوید: «امروز آهنگ‌سازی من هم در نوع هارمونی ها هم شیوه‌ی جمله بندی و بسط و گسترش موتیفی و هم در سبک ارکسترنویسی نه شباهت به مرحوم حنانه دارد نه پژمان نه شباهت به هیچ آهنگ‌ساز دیگری، یعنی امضای شخصی خودم را دارد، ضمن این که خودم را مرهون همه‌ی این بزرگان می‌دانم.»