هرازگاهی صدای «آلارم» (هشدار) گوشی‌ها درمی‌آید. در یک محیط کاری بیست‌وچندنفره، هفت، هشت نفری هستند که این «آلارم» به آنها گوشزد می‌کند که جایی مسوولیتی را پذیرفته‌اند و بهتر است حواسشان باشد؛ گوشزد می‌کند که «بو» (boo) گرسنه است، کثیف است، حوصله‌اش سر رفته، خوابش می‌آید و چیزهایی از این دست. بعد، این دیگر کاربر گوشی تلفن همراه است که تصمیم می‌گیرد گوشزدکردن «بو» را جدی بگیرد یا نه.