روزنامه جوان نوشت:
مخاطبان رسانه ملی در یک سال اخیر شاهد افزایش این قبیل تبلیغات در رسانه ملی بوده‌اند؛ بسیاری از مردم این تبلیغات نامتعارف را حاصل مشکل بی‌پولی می‌دانند که باعث شد صدا و سیما در مواجهه با آن به سیم آخر بزند؛ با این حال هنوز که هنوز است، کمتر بیننده‌ای این سطح از تبلیغات را در حد و اندازه رسانه‌ای محترم بر می‌شمارد که متعلق به عموم مردم ایران است؛ به خصوص آنکه این آگهی‌ها گاهی حد خود را به عنوان یک گونه تبلیغاتی میان برنامه‌ای زیر پا می‌گذارند و در محتوای برنامه‌هایی مثل برنامه‌های آشپزی سرک می‌کشند و حتی در برنامه‌هایی مانند برنامه زنده «عمو پورنگ» تبدیل به یکی از بخش‌های مستقل و اصلی می‌شوند.
در مواردی حتی مخاطبان شاهد آن بوده‌اند که برنامه‌های رسانه ملی برای پخش تبلیغ کلینیک‌های تخصصی یا چای‌های لاغری و غیره قطع شده است. مطابق قانون اساسی، پخش برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی به صورت انحصاری در اختیار صدا و سیما است و حتی نمونه‌هایی مانند «شبکه ایرانیان» و برخی شبکه‌های رادیویی نیز که در سال‌های اخیر راه‌اندازی شدند، با مخالفت صداوسیما به تعطیلی کشیده شدند اما امروز با وجود تبلیغاتی که هیچ کس از آنها راضی نیست، صداوسیما خود را به یکی از همان رسانه‌های خصوصی تبدیل کرده که خودش سال‌ها با راه‌اندازی آنها مخالفت کرده است؛ این موضوع فلسفه انحصارگرایی رسانه ملی را زیر سؤال می‌برد.