.مطلب زیر را آقای ستوده از دانشجویان دانشگاه علامه برای فرارو ارسال کرده اند
مدیریت ۸ ساله صدرالدین شریعتی در دانشگاه علامه برای استادان و دانشجویان یادآور برخوردهای تحقیرآمیزی است که بخش مهمی از آن‌ها همانند کوه یخ از نظرها پنهان است و زمانی بلند برای شرح این قصه‌ی پرآب چشم باید بگذرد.
طی این دوران تاریک، بی‌احترامی به استادان باسابقه‌ی مستقل رویه‌ای جاری در دانشگاه علامه و به تبع آن در دانشکده‌های این دانشگاه بوده است. جعفر هزارجریبی رئیس دانشکده علوم اجتماعی از این جهت پیشرو محسوب می‌شود. فشار به دانشجویان و استادان این دانشکده از سوی ایشان برای هر کسی از دور و نزدیک قابل لمس بوده است.
در آخرین اقدام، وی دستور داده است اتاق دکتر پیران از استادان به نام جامعه‌شناسی و مطالعات شهری تخلیه شود. تخلیه‌ی اتاق ایشان بدون اطلاع وی بوده و حاصل ۳۰ سال تلاش و تحقیق وی در دانشگاه در حیاط پشت آبدارخانه‌ی دانشکده تلنبار شده است.
دکتر پیران در این مورد می‌گوید: بنده با روالی که بر کسی پوشیده نیست بازنشسته شدم. اما از آن‌جا که راهنمایی رساله تعدادی از دانشجویان دکتری را به عهده داشتم، قرار شد که بتوانم به دانشکده تردد نمایم! و در اتاقم با دانشجویان ملاقات کنم.
وی می‌افزاید: اما طی تابستان امسال که دانشکده تعطیل بوده و نیاز مبرمی به این اتاق وجود نداشته است، کتاب‌ها و حاصل سال‌ها تلاش و تحقیق من و دانشجویانم –بدون اطلاع بنده- به حیاط آبدارخانه ریخته شده است. بخش عمده‌ای از فیش‌های تحقیقاتی اینجانب که حاصل زحمات دانشجویان نیز بوده ناپدید شده است.
آیا چنین برخوردی شایسته‌ی استادی است که لااقل ۳۰ سال از عمر خود را صرف تدریس و تحقیق در این دانشگاه کرده است؟ علم و عالم در این دانشگاه با چه مؤلفه‌هایی ارزیابی می‌شود که برخی مستحق رفتارهای تحقیرآمیزی این‌چنینی هستند.
حقیقت این است رفتارهای رئیس دانشگاه، برخی اقدامات رؤسای دانشکده‌ها را در سایه برده است و پس از آشکارشدن تدریجی ابعاد مدیریت صدرالدین شریعتی، باید به رفتار، گفتار و نگرش‌های رؤسای دانشکده‌ها نیز پرداخت.
در مقابل رفتارهای صورت‌گرفته با استادان و دانشجویان در ۸ سال گذشته شاید تخلیه‌ی یک اتاق ناچیز بنماید اما لازم است این قصه از جایی سرآغاز بگیرد و روایت شود. تقریر این داستان‌ها، هم به آشکارشدن وضعیت دانشگاه علامه می‌انجامد و هم تنبهی است به این نوآمدگان که در هیچ‌کجای دنیا چنین رفتاری با یک استاد مسبوق به سابقه نیست.