فرارو- یک فعال نهادهای مدنی درباره امکان ایجاد نهاد مدنی ضدتحریم در ایران گفت: «تجربه ای که ما داریم حاکی از آن است که چون در داخل ایران به سازمان های مردم نهاد بهایی داده نمی شود قدرت مانور آنها در عرصه بین المللی پایین است؛ چنانکه ما اکنون نتوانستیم از مقام مشورتی سازمان های مردم نهاد در سازمان ملل استفاده کنیم.»
حسین کنعانی مقدم فعال نهادهای مدنی در گفتگو با فرارو گفت: «تجربه ای که در این خصوص در ایران وجود دارد نشان می دهد سازمان های مردم نهاد و احزاب و تشکل های سیاسی می توانند در ایجاد کمپین مدنی ضدتحریم موثر باشند و ممکن است این NGO و احزاب برنامه ای برای ارسال نامه و پیام به سازمان ملل و سران کشورها و یا تشویق دیگر نهادهای مدنی برای مقابله با توسعه طلبی آمریکا از جمله بحث تحریم علیه ایران داشته باشند.»
وی ادامه داد: «یکی از مسئولیت های جدی دولت آینده مربوط به کاهش تحریم ها است که به نظر می رسد آقای روحانی هم به آن توجه داشته و عنوان کردند با اقداماتی که انجام خواهند داد جلوی تحریم ها را خواهند گرفت. اما ما شاهد بودیم آمریکا پس از انتخابات ایران تحریم های جدیدی علیه ایران اعمال کرد.»
وی افزود: «اکنون به لحاظ حقوقی در چند بخش از جمله دارو و نیازهای اساسی مردم می توان اقدامات آمریکا را در سازمان های بین المللی پیگیری کرد و دولت باید شکایات خود را تنظیم کند و اقدامات خودسرانه آمریکا را در مجامع بین امللی مطرح کند.»
این فعال سیاسی اصولگرا خاطرنشان کرد: «متاسفانه چون دولت قبلی اعتقاد داشت تحریم ها کاغذ پاره ای بیش نیست هیچ اقدام قانونی در این باره صورت نگرفت؛ اما ما اکنون می توانیم در سازمان هایی که عضو آن هستیم مانند سازمان ملل، جنبش غیرمتعهدها، سازمان کنفرانس اسلامی و سازمان شانگهای که عضو ناظر آن هستیم فعالیت دیپلماتیک جدی داشته باشیم.»
وی افزود: «حتی ایرانیان خارج از کشور که به ایران علاقه مند هستند می توانند در اعتراض به وضع تحریم های نامشروع علیه ایران در مقابل دفاتر سازمان ملل در کشورهای مختلف تظاهرات کنند.»
کنعانی مقدم در پاسخ به این سوال که آیا به نظر شما در مسئله مقابله با تحریم ها نقش دولت بایستی نسبت به نهادهای مدنی پررنگ تر باشد؟، گفت: «دولت باید اقدامات قانونی خود را انجام دهد و در کنار آن نهادهای مدنی و سازمان های مردم نهاد هم وارد میدان شوند.»
کنعانی مقدم درباره امکان بروز و ظهور نهاد مدنی ضد تحریم در ایران گفت: «بنده دبیر انجمن بین المللی ضدصهیونیست هستم و وقتی بحث بایکوت کالاهای اسرائیلی را دنبال می کردیم NGOهای خارج از کشور بیشتر از داخل ایران از این موضوع استقبال کردند و سایت های بسیار زیادی فعال و اقداماتی انجام شد.»
وی ادامه داد: «در ایران سازمان های مردم نهاد به علت محدودیت هایی که دارند و توجهی که به آنها نشده فعالیت های جدی ندارند؛ در حالی که سازمان های مردم نهاد مقام مشورتی در سازمان ملل دارند و نظرات آنها در سازمان ملل تاثیرگذار است.»
دبیر انجمن دوستی ایران و عراق در پاسخ به این سوال که چرا سازمانهای مردم نهاد در ایران شکل نگرفته است؟، گفت: «علت آن این است که تاکنون هیچ اراده ای برای توجه به سازمان های مردم نهاد یا دیپلماسی عمومی وجود نداشته است؛ در حالی که تاثیر دیپلماسی عمومی بسیار بیشتر از دیپلماسی رسمی است.»
وی افزود: «تجربه ای که ما داریم حاکی از آن است که چون در داخل ایران به سازمان های مردم نهاد بهایی داده نمی شود قدرت مانور آنها در عرصه بین المللی پایین است؛ چنانکه ما اکنون نتوانستیم از مقام مشورتی سازمان های مردم نهاد در سازمان ملل استفاده کنیم.»
وی در عین حال تاکید کرد: «مسئله سازمان های مردم نهاد پتانسیلی است که می توان از آن در مقابله با تحریم ها استفاده کرد و در این موضوع تاثیر بسیار زیادی دارد.»
کنعانی مقدم در پاسخ به این سوال که اگر کمپینی در ایران برای جمع آوری امضاء جهت مخالفت با تحریم ها ایجاد شود چه تاثیری بر افکار عمومی دنیا و سیاست های تحریمی غرب خواهد داشت؟، گفت: «قطعا در مدیریت افکار عمومی مبنی بر اینکه آمریکا با اعمال تحریم علیه ایران بر حقوق بشر و حقوق انسانی صدمه می زند تاثیرگذار است و ممکن است خیلی از NGOهای سراسر دنیا به این کمپین بپیوندند. اما متاسفانه در کشور ما مرکزیتی که بتواند این کمپین را مدیریت و اداره کند وجود ندارد.»
کنعانی مقدم در پاسخ به این سوال که اگر قرار باشد چنین نهاد مدنی در ایران شکل بگیرد رهبری آن باید بر عهده چه کسی باشد؟، گفت: «به نظر می رسد اولا باید کاملا مردمی باشد و دولت مدیریت آن را بر عهده نگیرد؛ چون سازمان های بین المللی در خصوص نهادهای مدنی این حساسیت را دارند که اگر احساس کنند از سوی دولت دخالتی در آن نهاد می شود هیچ بهایی به آن نهاد مدنی نخواهند داد.»
وی ادامه داد: «نکته بعدی این است که احزاب و NGOها باید با هم وارد این قضیه شوند. چون احزاب NGOهایی هستند که کار سیاسی می کنند؛ اما سازمان های مردم نهاد حق کار سیاسی ندارند.»
وی افزود: «اگر امکانی ایجاد شده و سمیناری برگزار شود که همه احزاب و NGOها گرد هم آیند که حدود 240 حزب و بیش از 2000 NGO داریم که مجموعا حدود 3000 مجموعه می شود؛ اگر اینها در آن سمینار موضوع را مطرح کنند و رسانه ها هم موجی ایجاد کنند به نظر می رسد می توان این موضوع را گسترش داد.»