کفاشیان رییس خندان فدراسیون فوتبال ایران در روزهایی که در تمرینات دومیدانی شرکت داشت فکرش را هم نمی کرد روزی بر مسند پرحاشیه ترین فدراسیون ورزشی ایران بنشیند!
به گزارش گل برتر gol.ir؛ ازمهمترین پست‌های اجرایی وی می‌توان به مدیریت اداره نظارت ارز بانک مرکزی، معاون ورزشی و امور فدراسیون‌های سازمان تربیت بدنی و دبیرکل کمیته ملی المپیک اشاره کرد.
کفاشیان از قهرمانان تیم ملی دوومیدانی کشور و رکورددار رشته دوی ۱۱۰ متر با مانع بوده‌است.خود کفاشیان در خصوص نحوه ورودش به فوتبال گفت: سال ۸۶ قرار بود که آقای علی آبادی به عنوان رئیس فدراسیون فوتبال معرفی شوند اما بالاجبار ایشان کنار کشیدند و من به عنوان تنها کاندیدا ماندم و به صورت تحمیلی و اشتباهی رئیس فوتبال شدم. روزهای سختی در فوتبال داشتم. در ابتدای امر این پست جدید برای من ناآشنا بود. البته هرچند من ۳۰ سال در ورزش حضور داشتم اما فوتبال فضای خاص خودش را داشت!
راست می گوید فوتبال برای خودش تبدیل به صنعتی بزرگ شده است. راهی برای توسعه و افزایش دوستی ملت ها بشمار می رود. اداره فدراسیون فوتبال به مثابه اداره کردن یک دولت کوچک می باشد.
هزینه های میلیادری، ره صد ساله را یکشبه رفتن، زیر ذره بین بودن و مشهوریت از خصوصیات اولیه فوتبال است. فوتبالی که میلیون ها و شاید میلیاردها طرفدار در جهان دارد. از بچه کوچک روستایی تا سیاستمداران بنام جهان!
فوتبال امروز به یک ابر ورزش تبدیل شده. اما در دولت نهم ایران، این ابر ورزش از روی خوش شانسی به علی کفاشیان رسید. او دراین مدت عملکردی را از خود برجای گذاشت که بی تفاوت ترین افراد به فوتبال هم آرزوی رفتنش را از فوتبال می کردند. پس از ناکامی در راه صعود به جام جهانی گذشته، تیم ملی در مسابقات غرب آسیا نیز در فینال مغلوب کویت شد و از تکرار سه قهرمانی پیاپی خود بازماند. در مسابقات جام ملت‌های ۲۰۱۱ نیز تیم ملی در مرحله یک چهارم نهایی مغلوب کره جنوبی شد و از دور مسابقات کنار رفت. شکست تحقیرآمیز جوانان برابر کره جنوبی و عملکرد دور از انتظار و ضعیف تیم ملی فوتسال در جام جهانی نمونه های بارزی از ثمرات تصمیمات اشتباه مسئولان فدراسیون فوتبال بود که هر چقدر می‌باخت، باز هم در شوک این باخت‌ها و ناکامی ها تصمیمات اشتباه‌تری گرفته می شد.
کفاشیان در دوره اول ریاستش، رئیس فدراسیونی بود که حتی اجازه نداشت لیوان آب را جابجا کند چه برسد بخواهد علی دایی را یک شبه سرمربی تیم ملی نماید و یک شبه هم بر کنار کند! او رییس فدراسیونی بود که تیم هایش در رده های مختلف یک به یک از عرصه های گوناگون حذف می شدند و نسل بود که پشت به پشت هم می سوخت.
او رییس فدراسیونی بود که مشاورش در اوین بسر می برد و تیم ملی امیدش با یک اشتباه بچه گانه حذف می شد! او ریاست فدراسیونی را داشت که تیم ها را با یک اشاره به شهری دیگر منتقل می کرد و بازیکن محروم تیم ها را در پی سفر استانی مسولان مورد بخشش فرار می داد! او فدراسيوني، ناکام را اداره می کرد و ما را مانند حسرت حضور در المپیک که برایمان چهل ساله شد حسرتی مضاعف می داد!
4 سال گذشت و او در انتخابات پر حاشیه ای دیگر، مجدد بر صندلی فدراسیون فوتبال تکیه زد! این بار ورق به نفع کفاشیانی که در سایه کی روش پنهان شده بود برگشت. تیم ملی به جام جهانی صعود کرده است. فوتسال در آسیا آقایی می کند و بانوان برای اولین بار مدال گرفتند. تیم های نوجوانان و ساحلی و ... هم برای خود افتخار آفرینی ها می کنند.این روزهای گرم بهار و تابستان 92 برای وی و فدراسیونش روزهای خوبی است.
کفاشیان نیزمعتقد است: «صعود مستقیم به جام جهاني 2014 برزيل بر عملكرد موفق فدراسيون فوتبال در چند سال گذشته صحه گذاشته است »!. این گذاره را شاید بتوان با دو بار کسب جایزه بهترین فدراسیون فوتبال آسیا توسط کفاشیان آ« هم در میان ناباوری همگان توجیه کرد اما سوال اینجاست: آیا این موفقیت ها را باید به حساب مدیریت علی کفاشیان گذاشت؟
در حالی که جواب منفی به این سئوال محتمل تر به نظر می رسد لیکن اگرهم بخواهیم بخاطر لب خندان رییس فدراسیون این اتفاقات را به پای مدیریت او بگذاریم تازه با آقای کفاشیان عزیز یک بر یک مساوی می شویم.
باید باور داشت فوتبال همانند سیاست نیاز به نیروی تازه نفس و متخصص دارد. نیرویی که مورد حمایت مردم، ورزشی ها و دولت باشد. فوتبال رئیسی محبوب و کاربلد می خواهد کسی که راه در آمد زایی را بداند و ازجنس مدیران فوتبال باشد.