"راندا" دختر 22 ساله مصری، در طول دو سال حرکت انتقالی کشورش به سمت دموکراسی مانند پسرهای نوجوان لباس می پوشد. این دانشجوی پزشکی معتقد است که این تنها راهی است که می توان مانع آزار و اذیت های جنسی در زمان کنونی شد.
او که از گفتن نام کاملش می ترسد، درحالی که لباس ورزشی بسته و تی شرت یقه دار به تن دارد و کلاه بسکتبالی بر سرش گذاشته است، در تظاهرات اعتراض آمیز مصری ها شرکت می کند. او با این شکل و شمایل می تواند به راحتی در میان خیل عظیم مردان قرار بگیرد و اگر کسی متوجه جنسیت او شود، به راحتی فرار کند.
راندا پس از انتشار گزارش سازمان "دیدبان حقوق بشر" درباره "اپیدمی آزار جنسی"، می گوید: "به عنوان بانوی جوان با تفکر سیاسی به راحتی مورد توجه جمعیت قرار می گیرم اما یک پسربچه ضعیف چنین تصویری را از خود به نمایش نمی گذارد."
در گزارش این سازمان آمده بود که آزار جنسی در طول بهار عربی به یکی از متداول ترین رفتارها تبدیل شده است؛ فضایی که باید نمونه روشنفکری و پیشرفت باشد. تا پایان ماه ژوئن سال جاری میلادی، حدود یک صد زن مورد حملات جنسی قرارگرفته اند و حداقل یک زن پس از حمله شدید صورت گرفته نیاز به عمل جراحی داشته است.
راندا ادامه می دهد: "تنها چیزی که حمله کنندگان به آن علاقه دارند، زن بودن است، برای آنان جوان یا پیر و پیشینه زنان فرقی نمی کند. اگر تنها زن باشید به شما به عنوان فردی نگاه می شود که ارزش تنبیه شدن دارید. این خشونت ها اکنون از سیاست پیشی گرفته اند و نشانگر تعصب و نفرت هستند. در حقیقت مشکل اصلی آن است که شرایط هر روز بدتر و متداول تر می شود."
اکنون به زنان مصری توصیه می شود که به صورت گروهی حرکت و اسلحه حمل کنند و به خانواده و دوستان خود هر لحظه اطلاع دهند که در کجا هستند و یا مانند راندا تغییر شکل بدهند.
"لارا لوگان" گزارشگر تلویزیون "سی بی اس" برای نخستین بار توجه جهانی را به این مسئله جلب کرد. او در 11 فوریه 2011 میلادی به مدت 25 دقیقه و در میان 300 مردی که پیروزی شان را در تحریر جشن می گرفتند، مورد آزار و اذیت قرار گرفت. پس از این حمله، او به آمریکا بازگشت و چهار روز در بیمارستان بستری بود. هیچ یک از کسانی که در این حمله حضور داشتند، تاکنون دستگیر و مجازات نشده اند.
"هانیه موحد" یکی دیگر از قربانیان در مصاحبه ای ویدئویی به دیده بان حقوق بشر، می گوید: "آنان دور من حلقه زند و تمامی بدن مرا لمس کردند و به من حمله کردند."
اما بسیاری از مردان مصری در این مورد زنان را سرزنش می کنند و معتقدند آنان خود را در معرض چنین رفتارهایی قرار می دهند.
"احمد محمود عبدالله" یکی از اسلام گراهای تندرو، خطاب به زنان مصری حاضر در میدان تحریر می گوید: "خجالت نکشید و اجازه دهید."!
در فوریه سال 2012 نیز یکی از اعضای پارلمان مصر، زنان را به خاطر آزار و اذیت ها مورد سرزنش قرارداد. "عادل عفیفی" گفت که زنان صددرصد در این آزارها مشارکت دارند چرا که خود را در معرض آن قرار می دهند.
این سخنان به شدت نمایانگر اعتقادات به شدت محافظه کارانه در مورد زنان است که آنان به جای حضور در فرآیند سیاسی باید در خانه و در کنار اعضای خانواده شان بمانند؛ دیدگاهی که پس از انتخاب محمد مرسی به عنوان یکی از کاندیداهای اخوان المسلیمن، زنان را از حضور در سمت های سیاسی محروم کرد.
اکنون بعید به نظر می رسد دولتی که در چند ماه آینده پس از اعتراض های جدید بر سر کار بیایید، جلوگیری از آزار و اذیت های جنسی علیه زنان را در اولویت کاری خود قرار دهد. در عوض لابی هایی مانند "محافظان میدان تحریر و مبارزه با آزار و اذیت جنسی" می توانند با تقویت اعضای خود و به جای استفاده از گلوله و چماق، حمله کنندگان را منصرف و دلسرد کنند. اما در کشوری که تقریبا تمامی افراد به نوعی قربانی هستند، جای امیدواری برای زنان وجود ندارد.