فرارو- در حالی که تاریخ معاصر افغانستان پر است از جنگ و نا آرامی و کودتا و اشغال و مردم این کشور همچنان به دنبال امنیت و ثبات نسبی هستند مورخان همچنان دوران پایانی محمدظاهر شاه را زمان ثبات در این کشور می دانند.
به گزارش سرویس تاریخ فرارو، از تاریخ ۱۷۴۷ میلادی که پس از مرگ نادرشاه افشار، احمدخان سدوزایی خود را حاکم افغانستان کرد تا زمان استقلال افغانستان در سال ۱۹۱۹ میلادی، این کشور به زیر سلطه دو امپراطوری آن دوران يعني بریتانیا و روسیه در آمده بود.
اما یک دوره کوتاه‌مدت که به نام دهه دموکراسی نامیده می‌شود در این کشور در ده سال پایانی دوره پادشاهی محمد ظاهرشاه ثبات و تلاش برای آنچه مدرنیزاسیون خوانده می شود به وجود آمد که با کودتای سال ۱۳۵۲ داوود خان به پایان رسید.
محمد ظاهر پس از ترور پدرش توسط نوجوان افغان در 19 سالگی به حکومت رسید و دوره فرمانروایی وی بر افغانستان از 1933 تا کودتای داوودخان دوره آرامش و ثبات و امنیت نسبی در این کشور بود. این کشور حتی در جنگ جهانی دوم نیز اعلام بی طرفی کرد.
ظاهرشاه در سال ۱۹۶۴، قانون اساسی جدید کشور را انتشار داد که بعدها و در سال ۲۰۰۱ میلادی با سقوط طالبان و بازگشت آرامش به افغانستان به عنوان قانون اساسی موقت (با حذف مواد مربوط به سلطنت) پذیرفته شد.
واژهٔ افغان که هم‌معنی قوم پشتو بوده‌است برای نخستین بار در سال ۱۹۶۴ و در قانون اساسی تصویبی محمد ظاهرشاه با تعریفی جدید و به معنی همهٔ افراد شهروند کشور افغانستان به‌کار رفت. با این حال هنوز اکثریت فارسی‌زبانان افغانستان واژهٔ افغان را به معنی مردم پشتو به کار می‌برند.
ظاهرشاه به قصد مدرنیزه کردن افغانستان، به اصلاحات سیاسی و اقتصادی، تأسیس سیستم قانونگذاری دموکراتیک، ترویج نظام آموزش و پرورش مدرن، تأسیس دانشگاهها و آموزش برای زنان اقدام کرد.
اما در سال 1973 میلادی زمانی که ظاهرشاه برای عمل جراحی به رم رفته بود عموزاده وی، سردار محمد داود خان که در سالهای ۱۹۵۳ تا۱۹۶۳ صدر اعظم یا نخست وزیر شاه بود با انجام کودتای سفید، شاه را از قدرت خلع کرد و با پایان دادن به نظام شاهی، در افغانستان نظام جمهوری اعلام کرد.
داوودخان که از ابتدا دارای افکار چپی و یک ناسیونالیست قوی بود با حزب دموکراتیک، روابط حسنه ای برقرار کرد اما در اواخر سالهای قدرتش از آنها فاصله گرفت و حتی در صدد نابودی ایشان بر آمد. این اقدام وی باعث شد تا حزب دموکراتیک خلق دست به کودتای ۷ اردیبهشت ۱۳۵۷ بزند و در همان سال او و ۳۹ نفر از اعضای فامیلش را به قتل رسانیدند.
مجموعه زیر که عکس های آرشیوی خبرگزاری اسوشیتدپرس و کتابخانه کنگره ملی امریکا است توسط "آلن تیلور" دبیر عکس خبرگزاری آتلانتیک گرد آوری شده و دوران موسوم به "مدرنیزاسیون" در افغانستان را به تصویر می کشد.
محمدظاهر شاه در کنار جان اف کندی در سفر به واشنگتن دی سی. 1963
استقبال از نیکیتا خروشچف (سمت راست) در بدو ورود به افغانستان؛ محمد داوود خان(سمت چپ) به استقبال وی آمده است. 1955
عبور رهگذران از خیابانی در کابل. 1966
پارک تفریحی در کابل. 1968
بزرگراه هرات که این شهر را به مرز افغانستان با ایران متصل می کرد.
ساختمان وزارت دارایی افغانستان با معماری مدرن غربی. 1968
چند افغان در کنار حوضی در کابل مشغول وضو گرفتن. 1961
کارگران مشغول کار در چاپخانه دولتی کابل. 1966
کاخ "امان الله خان" با معماری مدرن غربی. 1949
نمایی از بازار سنتی کابل. 1969
نمایی از فراز شهر کابل ساختمان های قدیم و جدید ساز این شهر را نشان می دهد. 1969
ساروان افغان با شتر به سمت کابل می رود. 1959
بازی کودکان افغان در کنار یک جوی آب در کابل. 1959
بازار میوه و آجیل در کابل. 1961
تردد زنان با روبند و چادر در خیابان های کابل. 1961
نمایی از مسجد نوساخته در حومه کابل. 1961
کودکان کابلی در مقابل دوربین عکاس. 1954
لیموزین حامل ظاهرشاه در کابل. 1968
حیف افغانستان که صاحب نداره.....
خداوند تمام مسلمین رو در برابر کفار پیروز گرداند
احسنت
حق مطلب رو گفتین جناب
دوست عزیز ساروان و ساربان مترادف هستند.
کلی افراد خوش ذوق در فرارو مشغول به کارند
ممنون
آخه اگه یه کامیون بخواد از این بزرگراه!!!! استفاده کنه که باید یه نصف روز بزرگراه! رو قرق بکنن!!!
معلوم نیست اینو کدوم دکترای ترافیک ساخته...
این بزرگراه 50 سال قبل هست تقریبا . یعنی زمانی که از مرز دوغارون تا تایباد (سمت ایران) حتی اسفالت هم نبود
این ها عبرت تاریخ است یعنی به حال امروز مغرور نشو
لطفا اصلاح کنین
منظورش محمد ظاهر شاه پادشاه افغانستان هست
این همه کامنت؟!
یه چیزی هم می خوام بگم ولی چون منتشر نمیشه نمیگم.