فرارو- استاد جلیل شهناز نوازنده پیشکسوت موسیقی و شهنواز تار در سن 92 سالگی دار فانی را وداع گفت.
به گزارش مهر، جلیل شهناز پس از یک دوره بیماری صبح امروز دوشنبه 27 خردادماه در بیمارستان آراد درگذشت.
استاد شهناز در سال ۱۳۰۰ در اصفهان به دنیا آمد. تقریباً همه اعضای خانواده وی با موسیقی آشنایی داشتند و در رشته‌های مختلف هنر از جمله تار، سه‌تار، سنتور و کمانچه مقام استادی رسید. پدرش شعبان خان علاقه وافری به موسیقی اصیل ایرانی داشت و علاوه بر تار که ساز اختصاصی او بود، سه‌تار و سنتور هم می‌نواخت. عموی او غلامرضا سارنج هم از نوازندگان کمانچه بود.
جلیل شهناز از کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد و نواختن تار را در نزد عبدالحسین شهنازی و برادر بزرگ خود حسین شهناز به خوبی ساز می‌نواخت، آغاز کرد. پشتکار زیاد و استعداد شگرف جلیل به حدی بود که در سنین جوانی از نوازندگان خوب اصفهان شد.
شهناز در جوانی با حسن کسایی آشنا شد که این آشنایی آغاز همکاری بلندمدت آن دو بود. جلیل شهناز از سال ۱۳۲۴ در تهران ساکن شد و با رادیو تهران شروع به کار کرد و در بسیاری از برنامه‌ها به عنوان تک‌نواز شرکت کرد.
جلیل شهناز با سفر به تهران و اقامت در این شهر کارمند افتخاری شهرداری شد. این زمان مصادف بود با پخش برنامه‌های تخصصی موسیقی از رادیو و تلویزیون که جلیل شهناز از تکنوازان بی بدیل این دوران بود.
امکانات ضبط و استودیوهای تازه به خدمت گرفته رادیو تلویزیون این فرصت را به او داد تا بتوانند با پنجه و مضراب سحرآمیز خویش دل هر شنونده و بیننده‌ای را تسخیر کند. ضبط برنامه‌های فراوان و نیز کنسرت‌های مختلف با نوازندگان و خوانندگان معروف آن عصر در تهران حاصل این دوران است.
این نوازنده تار در طول زندگی هنری خود با هنرمندان والای کشور از جمله فرامرز پایور، حبیب الله بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزنده، امیر ناصر افتتاح، جهانگیر ملک، اسدالله ملک، حسن کسایی، محمد موسوی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، اکبر گلپایگانی، حسن خواجه امیری و محمدرضا شجریان همکاری داشته‌است.
وی در دههٔ 60 همراه بافرامرز پایور، علی اصغر بهاری، محمد اسماعیلی و محمد موسوی گروه اساتید را تشکیل داد و با این گروه، مسافرت‌های متعددی به کشورهای اروپایی، آسیایی و آمریکا داشت.
وی در سال 83 به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد. همچنین در ۲۷ تیر سال ۱۳۸۳، مدرک درجه یک هنری (معادل دکترا) برای تجلیل از یک عمر فعالیت هنری به جلیل شهناز اهدا شد. در سال ۱۳۸۷، محمدرضا شجریان گروهی که با آن کار میکرد به افتخار جلیل شهناز، گروه شهناز نام گذاشت.
جلیل شهناز، علاوه بر نواختن تار که ساز اختصاصی او بود با نواختن ویولون، سنتور و تمبک نیز آشنایی داشت. معروف است که او در شیوه نوازندگی می‌تواند با ساز خود علاوه بر نواختن، آواز هم بخواند.
فرارو این مصیبت را به جامعه هنر و موسیقی و بازماندگان این استاد تسلیت می گوید.
روحشان شاد.
تارو پودم در اهتزاز آرد / سیم ساز ترانه پردازت
حیف نای فرشتگانم نیست / تا کنم ساز دل هم آوازت
وای ازین مرغ عاشق زخمی / که بنالد به زخمه سازت
چون من ای مرغ عالم ملکوت / کی شکسته است بال پروازت
شور فرهاد و عشوه شیرین / زنده کردی به شور و شهنازت
نازنینا نیازمند توام / عمر اگر بود می کشم نازت
سوز و سازت به اشک من ماند / که کشد پرده از رخ رازت
گاهی از لطف سرفرازم کن / شکر سرو قد سرافرازت
شهریار این نه شعر حافظ بود / که به سر زد هوای شیرازت
روحت شاد استاد عزیز
در سوگ تو سربر گریبانیم...
جاي استاداني چون تاج اصفهاني و صبا براي همه ي ما خالي است.
مطرب عشق این زند وقت سماع
بندگی یند و خداوندی صداع
روحش شاد و یادش گرامی
جامعه موسیقی سنتی ایران دوباره داغدار شد...
روحش شاد و یادش گرامی باد...
تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید
وز میان خرد هزاران بیش
همه زندگی موسیقیایی ام را مدیون استادان بزرگوارم جلیل شهناز و پرویز یاحقی میدانم.
ایکاش قدر بازماندگان کاروان مویسیقی را بیشتر بدانیم و بدانند.
بدرود استاد عزیز. هیچگاه زخمه های جانگدازت را فراموش نخواهم کرد.
هر انسانی در زندگی تصویری از خودش به یادگار خواهد گذاشت ای کاش همه می توانستیم تصویری آرامش بخش برای مردم باشیم.
استاد شهناز با تار جاودانه اش چه دلهایی را تسخیر نکرد سالها در شرایط بحرانی به ساز استاد پناه بردیم با افتخار هنوز هم کوک حال ما با ساز استاد است
این ساز با آواز استاد شجریان چه گنجینه ها برای ما ایرانیان ساخت
استاد شجریان تسلیت ما را بپذیر سایه ات مستدام باد
تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید.
ایران امروز یکی از اسطوره های موسیقی خود را از دست داد.نواختهای ایشان واقعاً بی نظیر است.همه ما وامدار لحظه های نابی هستیم که با ساز ایشان داشته ایم.روحشان شاد
هنرمندی بس عزیز و گرانقدر از میان ما رفت.
بودیم به یک شراب در مجلس عمر.یک دور زما بیشترک مست شدند
خیلی دلمون برات تنگ میشه استاد....روحت شاد
يادش گرامي
یادش گرامی
کاش قدر اساتیدی مثل ایشان و استاد شجریان را بیشتر بدونیم.
به امید آنکه هر روز بر تعداد هنرمندان فاخری مانند ایشان افزوده شود.
وز میان خرد هزاران بیش
روح استاد شاد! بی نوای شیرین مضراب ایشون شهر دلتنگ خواهد شد! تسلیت به تمام ملت که یک وزنه بزرگ هنری و فرهنگی رو از دست دادن!