سال84 و پس از آنکه محمود احمدی‌نژاد سکان هدایت دولت نهم را در دست گرفت، در اقدامی که به گفته خودش تمرکززدایی بود، سفرهایی را به شهرهای مختلف کشور شروع کرد که سفرهای استانی نام گرفت.
در آن زمان رئیس‌جمهور به‌همراه چند نفر از اعضای کابینه به بیشتر نقاط ایران سفر کرده و حتی اعلام می‌کرد که دورافتاده‌ترین نقاط ایران از برق و راه آسفالت برخوردار شده‌اند. اما تاکنون 262روز است که دولت روند سفرهای خود را به شهرها و استان‌های کشور قطع کرده است. داریوش قنبری معتقد است دولت به دلیل هزینه‌هایی که این سفرها دربرداشته دیگر سفری از نوع سفرهای استانی گذشته نخواهد داشت.
گفت‌وگوی آرمان با وی درمورد تصمیم دولت به ادامه این سفرها را در ادامه می‌خوانید.
به نظر شما سفرهای استانی دولت به چه دلیل متوقف شده و آیا امکان از سرگیری این سفرها وجود خواهد داشت؟
به واقع باید گفت که قطع شدن سفرهای استانی از سوی دولت کار مثبتی است به این دلیل که از هدر رفتن منابع جلوگیری می‌کند و هزینه‌های مازادی را برای دولت نخواهد داشت. درمجموع این سفرها هزینه‌هایی را به دولت تحمیل می‌کند. از سوی دیگر عمر دولت رو به پایان است و اگر در این مقطع سفری صورت بگیرد حتی فرصتی برای مرور مصوبات گذشته نیست. از همه مهم‌تر آنکه شاید دولت به زوایای جدیدی در این زمینه رسیده که این مساله در اجرای برخی مصوبات سفرهای استانی تاثیرگذار بوده است.
مصوبات دولت در سفرهای استانی بیشتر بر چه اولویت‌هایی تاکید دارند؟
مصوبات سفرهای دولت به‌طور عمده به سه دسته تقسیم می‌شوند. این مصوبات شامل اداری، تسهیلات و اعتباری هستند. دسته اول مصوبات که اداری هستند بیشتر مصوباتی برای گردش کار ادارات دولت است.
به‌طور مثال ساختمانی از ساختمان ادارات دولتی فرسوده شده و در آن سفرها مصوب می‌شده که مورد بازسازی قرار بگیرد یا اینکه مصوب می‌شده است فلان اقدام اداری صورت بگیرد، برای نمونه مصوب می‌شد که فلان جا تبدیل به بخش یا تبدیل به شهرستان شود یا فلان روستا ارتقا پیدا کند.
این دسته از مصوبات تا حدودی اجرایی شدند اما آنچنان که باید در ایجاد رفاه تاثیرگذار نبودند.
دسته دوم، مصوبات تسهیلاتی هستند. به‌طور مثال دولت تصویب می‌کند که فلان مبلغ از تسهیلات بانکی را به فلان جا اختصاص دهد. با توجه به اینکه منابع بانک‌ها نیز محدود است تمام این مصوبات جنبه اجرایی ندارند. به‌خصوص اینکه دم زدن از کار عمرانی و اختصاص دادن امکانات کار چندان مثمرثمری نیست.
به‌طور مثال از 41هزار میلیارد تومان بودجه عمرانی طبق اخباری که به دست ما رسیده تا مهرماه سال جاری حدود 4هزار میلیارد تومان اختصاص داده شده که تا آخر سال این بودجه درنهایت به 7 تا 8 هزار میلیارد بیشتر نخواهد رسید. اگر این مقدار را تبدیل به دلار 3600 تومانی کنیم چیزی حدود 2میلیارد دلار بودجه عمرانی کشور خواهد شد که اختصاص این بودجه برای کشوری با 75میلیون نفر جمعیت و بیش از یک میلیون و 600هزار کیلومترمربع وسعت، به نظر بسیار کم است. به واقع باید گفت که دولت با توجه به اینکه اعتباری در اختیار ندارد چندان امیدی به کارهای عمرانی ندارد. دولت در دو ماه باقیمانده تمام هم و غم خود را برای آن گذاشته که در امور جاری کشور در نماند و حقوق کارمندان را به موقع پرداخت کند.
چقدر احتمال دارد دولت در سال92 بخواهد پنجمین دور از سفرهای استانی خود را شروع کند؟
این امکان وجود دارد که دولت بخواهد نزدیک به انتخابات دور پنجم سفرهای استانی خود را شروع کند. اما اگر چنین سفری را آغاز کند حرف تازه‌ای برای گفتن نخواهد داشت. حتی اگر دولت به سفرهای استانی برود و مصوباتی را به تصویب برساند، اگر بخواهد حرف تازه‌ای را بزند باید کارنامه مصوبات اجرایی شده را به مردم ارائه دهد که به نظر نمی‌رسد با توجه به بودجه‌ای که در اختیار داشته است، بتواند کارنامه قابل قبولی ارائه کند.
رئیس‌جمهور در ابتدا معتقد بود که این سفرها برای دولت هزینه‌ای دربرندارد و هزینه آن را برابر یک نان و پنیر ساده دانسته بود. با توجه به این مساله هنوز معتقد هستید که دولت به خاطر هزینه اضافی این سفرها را لغو کرده است؟
سفرهای استانی هزینه‌بر است. با توجه به تورم موجود همان نان و پنیر هم هزینه‌هایی دارد ضمن آنکه 300 تا 400 نفر در این سفرها تیم دولت را تشکیل می‌دادند. این تعداد هزینه‌هایی از قبیل حق ماموریت، رفت و برگشت و هزینه‌های دیگری نیز داشتند.
با توجه به همین موضوع چقدر احتمال دارد که دولت توقف سفرهای خود را به علت هزینه اضافی معرفی کند؟
بعید است که دولت چنین موضوعی را اعلام کند اما به‌واقع به این نتیجه رسیده است. تردیدی وجود ندارد که دولت باید در رابطه با عملکرد خودش پاسخگو باشد. البته این مصوبات مشکلاتی را ایجاد کرده است. به این دلیل که بر مبنای همین مصوبات بعضا مردم هزینه‌هایی را متحمل شدند. در کل باید گفت که سفرهای استانی کاملا به نتیجه‌‌ای که مدنظر و مورد انتظار دولت بود، نرسید.