عباس عبدی در بهار نوشت:
دوستانی که پس از اعلام اسکار بهترین فیلم، مصاحبه‌های احساسی انجام دادند، بهتر است بگویند که چرا به «آرگو» اسکار ندهند؟ این «فیلم» است و «تاریخ» نیست و از قدیم هم گفته‌ایم که فلان موضوع، فقط یک «فیلم» بوده است.
اما درباره روایت سیاسی آن، کافی است به صحنه آخر بنگرید. انگار یک مشت آدم منگل بلد نیستند حتی شیشه را بشکنند، بیایند و جلوی هواپیما را بگیرند یا بگویند هواپیما متوقف شود. آنها به ارزش سیاسی آن جایزه داده‌اند.
عصبانی بوده‌اند و ما هم اگر به جای آنها بودیم شاید همین کار را می‌کردیم. ما که نتوانستیم «جشنواره فجر» را به اسکار تبدیل کنیم اما توانستیم اسکار را به «جشنواره فجر» بدل سازیم. همه تصمیمات در اسکار و جشنواره‌های معتبر، سیاسی نیست.
در مقاطعی تصمیم می‌گیرند این کار را انجام می‌دهند. همین اسکار در برهه «جنگ سرد» وقتی علیه امثال چارلی چاپلین عمل می‌کرد، کاملا سیاسی بود. در مقطعی هم این نیاز احساس نشد اما هر موقع لازم شد این کار را می‌کنند.
در «جشنواره فجر» هم با وجود نگاه متفاوت سیاسی مسوولان، به خانم پگاه آهنگرانی جایزه می‌دهند و قرار نیست همه جوایز به آقای ده‌نمکی داده شود. اسکار هم همینگونه است.
باید به انتخاب آنها احترام بگذاریم و عصبانی نشویم. ضمنا این جایزه توسط آمریکایی‌ها و در جشنواره خودشان داده شده نه توسط ما!