فرارو- نیکلاس تامپسون یادداشتنویس نیویورکر، به بررسی وقوع تیراندازی در کنهتیکت پرداخته و دلیل آن را عمیقتر از آزادی سلاح، در خشونت فرهنگی آمریکا میداند. در زیر این یادداشت را میخوانید:
جوانی افسرده در کنهتیکت، سلاحهایی را که هیچ شهروند غیرنظامی نباید در دسترسش باشد به دست میگیرد و کاری میکند که هیچ جامعهی متمدنی نمیبایست به خود ببیند. مشخصترین راهی که برای جلوگیری از حوادث مشابه به نظر میرسد، کنترل سلاح است. و صدالبته که همین حالا باید به دنبالش رفت. رایدهندگان باید مصر باشند و سیاستمداران باید شجاع باشند، و لابی طرفداران سلاح باید شکست داده شود. شاید باراک اوباما که دیگر دغدغهی انتخاب شدن را ندارد، بتواند این بار بر ترسش غلبه کند. آمارها، ایالت به ایالت و کشور به کشور حکایت از کاهش خشونت همزمان با افزایش کنترل سلاح دارند، و به نظر این شواهد برای اقدامی عاجل باید کافی باشد.
اما خشونت آمریکا تنها از خرید سلاح و گردش شهروندانش در نمایشگاههای اسلحه ناشی نمیشود. قضیه عمیقتر از این حرفهاست. آمریکا کشوری است که سهچهارم تجارت سلاح در دنیا را در دست دارد. فروش این سلاحها از سوی رییسجمهور منتخب مردم تایید میشود. صادرات سلاح ایالات متحده مابین سالهای 2010 و 2011 سه برابر شده است. رییس جمهور منتخب همچنان سیاست ترور هدفمند در پاکستان را دنبال میکند.
آمریکا همچنین عرضهکننده بیشترین محصولات سرگرمی خشن هم هست. آمریکا نه تنها پیشروی خشونت در دنیای واقعی که در فیلم هم طلایهدار آن است. پرفروش ترین فیلم این هفته "اسکایفال" بود که شدیدا سرگرم کننده است، اما در هر صحنهاش که عواطف به اوج میرسد، همزمان تیراندازی هم به اوج میرسد، گاه با تفنگی کوچک و گاه با تفنگهای بزرگ. تفنگ از دیرباز در فرهنگ عامه با مردانگی گره خورده است. اما کم کم گویا که با زنانگی هم پیوند مییابد. پرفروشترین بازی این هفته "هیلو 4" بود، پرفروشترین رمان "مسیر تهدید" اثر تام کلانسی، و پرفروشترین لقب کتابهای غیر داستانی نیز به ترتیب به دو کتاب "کشتن کندی" و "کشتن لینکلن" رسید. هر نویسنده و هر خالق اثری باید حق داشته باشند که آنچه را که میخواهند بسازند. اصل اول قانون اساسی (آزادی بیان، رسانه و مذهب) نیازی به تغییر ندارد، در اصل دوم (حق حمل سلاح) است که باید تجدیدنظر کرد.
خشونت در هنر گهگاه لازم است و در سیاست خارجی
هم اغلب. اما کشتار در نیوتاون، بدترین حادثه از این نوع در یازده سال و سه ماه
گذشته، باید ما را به واکاوی عمیق وادارد. وقت آنست که راجع اسلحه بحث کنیم، ولی
همزمان نباید یادمان برود چیزهای بسیار دیگری نیز هست که باید راجعش صحبت شود.
منبع: نیویورکر