یک نشریه آمریکایی با پرداختن به موضوع هسته ای ایران و هیاهوی صهیونیستها در مورد آن اینطور نتیجه گیری کرد که اگر جمهوری اسلامی به بمب اتم دست پیدا کند نیز خطری جهان را تهدید نمی کند.
به گزارش مهر، "استفان والت" از اساتید دانشگاه هاروارد در مقاله ای که در فارین پالیسی به چاپ رسانده می نویسد: بدترین وضعیت را در مورد ایران تصور کنیم. گفتگوهای زیادی در باره برنامه هسته ای ایران و اینکه آیا ایران به سمت سلاح هسته ای خواهد رفت، تهران چه زمانی این تصیم را می گیرد؟ آیا حاکمان ایران از خطوط قرمز رد می شوند؟ و ... پیرامون موضع هسته ای این کشور وجود دارد.
بدترین مورد در خصوص برنامه هسته ای ایران آن است که تصور کنیم ایران به سلاح هسته ای دست پیدا کرده است. آیا دستیابی تهران به این سلاح خطرناک خواهد بود؟ پرسش روشنی که در این مورد وجود دارد آن است که آیا اقدامات قبلی جلوگیری از گسترش سلاح های هسته ای چنین سرانجامی داشته که ایران به چنین جایی ( دستیابی به سلاح هسته ای ) رسیده است؟
پاسخ به این سوال ها این است: دستیابی ایران به سلاح هسته ای خطری را متوجه جهان نمی کند. در حقیقت اشاعه سلاح های هسته ای تاثیر کمی بر ماهیت سیاسی جهان و حتی رده بندی قدرت های جهان دارد.
به نوشته والت، مهمترین تاثیری که اشاعه سلاح های هسته ای دارد آن است که باید در رفتار دو گروه احتیاط بیشتری شود. یکی کشوری که سلاح اتمی را در دست دارد و دیگری کشوری که می خواهد با کشور دارنده سلاح هسته ای برخورد کند.
اشاعه سلاح های هسته ای موجب نمی شود که کشورهای ضعیف تبدیل به بازیگران مهم بین المللی شوند. دستیابی به این سلاح ها موجب نخواهد شد که کشور دارنده بر کشورهای همسایه خود حکمرانی کرده و این کشورها مجبور به سجود و اطاعت در برابر کشور دارنده سلاح هسته ای شوند.
و همچنین دستیابی یک کشور به سلاح هسته ای حتی در کوتاه مدت موجب آغاز جنگ تسلیحاتی نیز نمی شود. خلاصه انکه این فرضیه که ایران در صورت دستیابی به سلاح هسته ای تبدیل به یک بازیگر بین المللی می شود اغراق آمیز است.
والت در ادامه برای توضیح بیشتر در مورد دیدگاه خود به ذکر چند نمونه تاریخی پرداخته و می نویسد:
آیا زمانیکه در سال 1949 اتحادجماهیر شوروی نخستین بمب خود را آزمایش کرد جهان از هم پاشید؟ اگر چه در آن زمان هشدار داده می شد که این امر موجب افزایش نفوذ شوروی می شود اما توسعه هسته ای شوروی موجب یادآوری این موضوع شد که هر دو ابرقدرت در حال قدرت نمایی هستند.
در آن زمان آمریکا اتحاد جماهیر شوروی را به عنوان دشمن تصور می کرد و از همین رو اصول ابتدایی برای مقابله با این دشمن را به اجرا گذاشت و سازمان پیمان آتلانتیک شمالی ( ناتو ) در برابر شوروی و متحدان آن شکل گرفت.
اما داشتن بمب اتم موجب نشد که ترومن بتواند خواسته خود را به استالین دیکته کند و همچنین دستیابی استالین به بمب اتم موجب نشد که شوروی بتواند به کشورهای همسایه خود حکمرانی کرده و یا حتی متحدان آمریکا را تهدید کند.
علاوه بر این موضع در اختیار داشتن بمب اتم موجب نشد که کشوری رویکردش را رد قبال مسکو تغییر دهد. همچنین در اختیار داشتن زرادخانه هسته ای موجب از بین رفتن اعتراضات ضد کمونیستی در آلمان شرقی، مجارستان، چک اسلواکی، و یا لهستان نشد.
علاوه بر آن داشتن بمب اتم موجب پیروزی شوروی در افغانستان نشد و حتی این سلاح از فروپاشی شوروی نیز جلوگیری نکرد.
در مورد فرانسه و انگلیس نیز وضعیت به همین شکل است. آیا دستیابی این دو کشور به سلاح هسته ای از کم شدن قدرت آنها به عنوان دو قدرت جهانی جلوگیری کرد؟ و آیا انگلیس بواسطه داشتن بمب اتم توانست جزایر فالکلند را از آرژانتین بگیرد؟
آیا دستیابی چین به سلاح هسته ای در سال 1964 موجب شد که این کشور به سرعت تبدیل به یک ابرقدرت شود؟ چین بواسطه سه دهه رشد اقتصادی و پذیرفتن قوانین بازارهای جهانی توانست خود را به عنوان یک قدرت نشان دهد و تبدیل شدن این کشور به یکی از قدرتهای جهان بواسطه داشتن بمب اتم نبود.
در مورد اسرائیل چطور؟ آیا زرادخانه هسته ای اسرائیل به تل آویو این امکان را داد که قدرت خود را به کشورهای همسایه و حزب الله لبنان و گروه های فلسطینی دیکته کند؟ و آیا داشتن بمب اتم موجب شد که مصر و سوریه در سال 1973 از حمله به اسرائیل خودداری کنند؟ پاسخ منفی است.
در مورد آفریقای جنوبی نیز همینطور است. دولت سفید پوست این کشور اقدام به تولید بمب می کرد، اما آیا این بمب ها مانع سقوط آنها شد؟
در مورد هند و پاکستان چطور؟ آیا توسعه هسته ای هند در سال 1974 موجب شد که این کشور تبدیل به ابر قدرت شود؟ یا آنکه فعالیت های اقتصادی هندی ها موجب آن شد؟ هند و پاکستان رقیب یکدیگر هستند و هر دو به سلاح هسته ای مجهزاند اما آیا توانسته اند از سلاح هسته ای علیه یکدیگر استفاده کنند؟
و سرانجام در مورد کره شمالی نیز وضعیت همینطور است. آیا در اختیار داشتن بمب اتم موجب شده تا کره شمالی تبدیل به یک قدرت جهانی شود. آیا داشتن بمب اتم موجب شده تا کره شمالی بتواند بر کشورهای همسابه خود حکمرانی کند؟
والت در بخش پایانی مقاله خود می نویسد: بر خلاف آنچه بسیاری از مردم فکر می کنند هم تاریخ و هم فرضیه به ما می گوید که سلاح هسته ای تاثیر کمی در قدرت یک کشور و نفوذ آن دارد.
سلاح هسته ای برای جلوگیری از حملات دشمنان خوب است. همچنین داشتن این گونه سلاح ها موجب می شود تا رهبران جهان با احتیاط در مورد شما تصیم گیری کنند. این سلاح ها موجب نمی شوند که یک کشور ضعیف تبدیل به ابرقدرت شده یا کشوری بواسطه داشتن بمب اتم بتواند از دیگران اخاذی کند.
دستیابی یک کشور به سلاح هسته ای همچنین موجب آن می شود که کشورهای همسابه برای دفاع از خود به یکدیگر نزدیک تر شوند و بر اساس همین دلایل اغلب کشورهای قدرتمندی که مجهز به سلاح هسته ای هستند به این نتیجه رسیده اند که دستیابی به سلاح هسته ای ارزشش را ندارد.
اما با این وجود کشورهای کمی و بویژه آنهایی که نگران حمله دیگران هستند تصمیم می گیرند که به سلاح هسته ای دسترسی داشته باشند. خبر خوب در این رابطه آن است که وقتی این کشورها به سلاح هسته ای دست پیدا می کنند تاثیر بسیار کمی بر تحولات جهان دارند.
بر همین اساس یک راه هوشمندانه برای تشویق ایران بمنظور کنار گذاشتن فعالیت هسته ای خود آن است که در ابتدا گزینه نظامی از روی میز حذف شود تا تهران به این فکر نباشد که برای دفاع از خود نیازمند بمب اتم است و در مرحله بعد به ایرانی ها گوشزد شود که دستیابی به سلاح هسته ای منافع استراتژیکی را برای تهران به دنبال نخواهد داشت.
در حالی که تا چند سال پیش، غربی ها مُنکر توانمندی جمهوری اسلامی در پیشرفت هسته ای بودند و می خواستند کشور را حتی از غنی سازی 3 محروم کنند، حال آنها مجبور شده اند که حتی بخواهند احتمالِ دستیابی ایران به قابلیت نظامی هسته ای نیز را توجیه کنند.
داره جراغ سبزها يكي بعد از ديكري روشن ميشه