شکست تلخ فوتبال ایران مقابل ازبکستان و از دست رفتن تقریبی شانس حضور تیم ملی در جام جهانی 2014 برزیل آنقدر تلخ هست که بعد از 4 روز از رخداد آن همچنان از آن بنویسیم و از آن بگوییم، شکستی که به نظر می‌رسد حسرت 4 ساله نرفتن ما به جام جهانی را 8 ساله کرده است.
حشمت مهاجرانی که به گمان همه پیشکسوتان این عرصه موفق ترین مربی تاریخ فوتبال ایران بوده در گفت و گو با قانون، به چرایی شکست تیم ملی مقابل ازبکستان و شانس آینده فوتبال ایران برای صعود به جام جهانی پرداخته.
آقای مهاجرانی! از شکست غم‌انگیز تیم ملی مقابل ازبکستان بگویید. آیا همچنان شانس حضور به جام جهانی برای ما مهیاست؟
متأسفانه تیم ملی ما چهارشنبه شب یکی از تلخ‌ترین شکست‌های چندسال اخیر خود را تجربه کرد. ما فرصت بسیار خوبی برای صعود به جام جهانی داشتیم اما همین باخت آینده را برای فوتبال ما نامفهوم کرد. ما تا یک قدمی جام جهانی رفته بودیم اما اکنون فرسنگ‌ها از آن فاصله گرفته‌ایم.
به نظرم از 3 بازی باقیمانده باید حداقل 7 امتیاز بگیریم تا صعود کنیم. کاری که به نظر بسیار سخت است. اگر تا قبل از این همه‌چیز دست خودمان بود اکنون دیگر تکلیف در دستان ما نیست و اصطلاحا باید همه چیز را به قضا و قدر بسپاریم.
شکست مقابل ازبکستان از منظر شما توجیه فنی داشت؟
ببینید ما در بازی با لبنان از روی ضربه ایستگاهی گل خوردیم. در بازی با کره جنوبی چندین بار به همین شکل تهدید شدیم و در بازی با ازبکستان هم از روی یک ضربه ایستگاهی دروازه‌مان باز شد. این یعنی مشکل فنی. نمی‌دانم چرا کی‌روش با این همه تجربه سعی در ترمیم خط دفاع تیم ملی نداشت.
تیم ملی ما از یک سوراخ چند بار گزیده شد اما سرمربی ما باز هم تغییری در سیستم بازی تیمش ایجاد نکرد. سوای این سرمربی تیم ملی لیگ را 16 روز تعطیل کرد که چه کار کند؟ آیا در این مدت فرصت کافی برای پوشش این نقیصه وجود نداشت؟ اصلا دلیل بازی تیم ملی با تاجیکستان چه بود؟ این بازی اگر برای ما اهمیت داشت چرا با تیم دوم بازی کردیم.
تیم ما در این بازی 6 گل زد اما چرا کی‌روش از هیچ‌یک از گلزنان این دیدار استفاده نکرد. اینها همه سوالاتی است که باید این مربی پرتغالی به آنها جواب بدهد.
وقتی فدراسیون تمام تصمیماتش را تحت‌تأثیر تفکرات سرمربی تیم ملی می‌گیرد آیا باید انتظاری غیر از این شرایط داشت؟
متأسفانه این اتفاق نوبرانه‌ای بود که در فوتبال ما بروز کرد. جالب است گاهی اوقات فکر می‌کنم این کی‌روش است که رئیس فدراسیون فوتبال ایران شده نه کفاشیان. الان تیم ملی ما در مخمصه بدی گرفتار شده و اگر شرایط به همین منوال ادامه پیدا کند نهایتا بلای چهار سال پیش سرمان خواهد آمد.
بی‌شک تیم ملی ما برای بازیهای آینده نیاز به یک تجدیدنظر کلی دارد و سوای این فدراسیون فوتبال باید شیوه رفتاری خود در قبال کارلوس کی‌روش را تغییر دهد.
کدامیک‌از 4 تیم گروه ما در مقدماتی جام جهانی شانس صعود دارند؟
تیم ملی ما پس از شکست مقابل ازبکستان 3 فرصت دیگر برای کسب امتیازات لازم جهت صعود به جام جهانی دارد. ما یک بازی در سئول با کره و یک بازی هم با قطر در دوحه داریم.
اگر 3 امتیاز بازی با لبنان در تهران را کسب شده بدانیم، و بتوانیم از دو بازی دیگر هم 4 امتیاز بگیریم صعود می کنیم. در غیر این‌صورت کار بسیار سخت خواهد شد.
چرا اندیشه‌های کی‌روش به‌عنوان یک مربی درجه اول فوتبال دنیا نتوانست در فوتبال ایران جواب دهد و باز هم به روال دوره‌های قبل کار تیم ملی ایران برای صعود به جام جهانی به اما و اگر کشیده شده ؟
ببینید در این خصوص دو بحث مطرح است: اول اینکه متأسفانه تیم ملی ما بالانس کاری خوبی ندارد. در همین بازی با ازبکستان شاگردان کی‌روش 20 دقیقه اول خوب بودند ولی بلافاصله دچار افت شدند.
اما بحث دوم مرتبط با کل مربیان بزرگ دنیاست که برای کار به کشورهای حوزه خلیج‌فارس می‌آیند. من فکر می کنم مربیان بهتر از کی‌روش هم در این منطقه موفق نمی‌شوند. این به دلیل ضعف آنها نیست بلکه به خاطر شرایط خاص فوتبالیست‌های این منطقه و شرایط طبیعی منطقه خلیج فارس است.
یعنی می‌خواهید بگویید کی‌روش مربی مناسبی برای فوتبال ایران نیست؟
در این که این مربی پرتغالی تمرین‌دهنده بسیار خوبی است هیچ شکی نیست، اما باید دید که همین مربی در تیم‌های بزرگی هم که حضور داشته به لحاظ نتیجه‌گیری عملکرد مطلوبی داشته یا خیر. من انتقادات زیادی به شیوه بازی تیم ملی دارم.
چرا باید تیمی که تمام کننده خوبی ندارد دائما با یک سیستم بازی کند. چرا در بازی ای که مدافعان رقیب سرزن‌تر و تنومند هستند باید از تاکتیک سانتر استفاده کرد یا قوچان نژاد چرا باید مهاجم هدف باشد در حالی که در فضاهای کناری بسیار خوب حرکت می‌کند.
حتما شنیده‌اید که قرار است تلاش‌هایی در جهت برکناری کارلوس کی‌روش صورت بگیرد. آیا کنارگذاشتن سرمربی تیم ملی را در این شرایط به صلاح می‌دانید؟
به عقیده من اکنون تیم ملی ما در شرایطی نیست که بتوان سرمربی آن را تغییر داد. ما هنوز در جدول مسابقات حضور داریم و شانس صعودمان کاملا منتفی نشده است.
مسئولان فدراسیون فوتبال بهتر است در این شرایط به جای کنارگذاشتن نفر اول کادر فنی یک مربی باتجربه بین‌المللی ایرانی را به کادر هدایت این تیم اضافه و یک سرپرست خوب را هم برای این تیم به خدمت بگیرند.
اما کی‌روش با اضافه شدن مربی داخلی و سرپرست به تیم ملی موافق نیست. اگر به این شکل نگاه بکنیم که کی‌روش علاوه بر مربیان و کارشناسان اصلا فوتبال ایران را قبول ندارد، این فدراسیون فوتبال است که باید نظر خودش را به کی‌روش تحمیل کند نه اینکه بنشیند و ببیند که این مربی چه می گوید و چه می‌خواهد.
فکر می‌کنید همه تقصیرات در بروز این ناکامی را باید به گردن کی‌روش بیندازیم یا فدراسیون فوتبال هم در این شکست مقصر است؟
مطمئنا وقتی فدراسیون فوتبال خودش را شریک در پیروزی‌های تیم ملی می‌داند در شکست‌ها هم شریک است. البته ممکن است فدراسیون تأکید کند که همه نیازهای کی‌روش برای موفقیت تیمش را فراهم کرده اما سوال این است که آیا همه خواسته‌های سرمربی تیم ملی بجا بوده؟ او لیگ را تعطیل و خواستار برگزار نشدن جام حذفی شده اما این خواسته‌ها معقول است؟
و در پایان فکر می‌کنید که اگر یک مربی ایرانی جای کی‌روش بود مسئولان و رسانه‌ها چه رفتاری با او داشتند؟
ما تجربه این‌چنین شرایطی را 4 سال پیش و در زمان سرمربی‌گری علی دایی داشتیم که بعد از شکست مقابل عربستان او را امان ندادند. فکر می‌کنم اکنون اگر هر مربی ایرانی جای کی‌روش بود دارش می زدند.