محققان انگليسي پروژه جنجال برانگيزي را در دست تحقيق دارند كه شامل لقاح مصنوعي با سه والد به اميد ايجاد نسلي فاقد بيماري هاي ميتوكندريال است.
روش لقاح مصنوعي (IVF) از سال 1978 و با تولد نخستين نوزاد آزمايشگاهي در مناطق مختلف جهان گسترش يافت.
محققان مركز باروري و جنين شناسي (HFEA) دانشگاه نيوكاسل به سرپرستي پروفسور «ليزا جاردين» پروژه اي تحت عنوان لقاح مصنوعي با سه والد را در دست تحقيق دارند كه در صورت مثبت بودن نتايج تحقيقات و امكان استفاده از اين فناوري كه در حال حاضر ممنوع مي باشد، انگليس تا پنج سال آينده به نخستين كشور داراي اين فناوري تبديل خواهد شد.
محققان هدف از اجراي اين پروژه جنجال برانگيز را مقابله با بيماري هاي ميتوكندريال مانند ديستروفي عضلاني و آتاكسي كه باعث بروز نقص در گفتار مي شود، عنوان مي كنند.
به گفته محققان، اين روش شامل هسته DNA به عنوان ژن مسوول هويت بيولوژيكي افراد نخواهد بود و تنها DNA ميتوكندري را در بر مي‌گيرد.
برخي بيماري هاي ارثي به دليل نقص ميتوكندري روي مي دهند. محققان انگليسي مدعي هستند كه با كمك اين روش، زنان داراي ميتوكندري ناقص مي توانند از انتقال ژنتيكي اين نقص به نسل هاي آينده پيشگيري كنند.
دو تكنيك مطرح شده در روش لقاح مصنوعي سه والد شامل انتقال اسپيندل (spindle transfer) است كه طي آن مواد هسته اي از تخمك مادر جدا شده و در پوسته تخمك اهدايي حاوي ميتوكندري سالم و فاقد هسته سلول كه با اسپرم پدر لقاح داده مي شود، قرار مي‌گيرد.
تكنيك دوم، انتقال هسته‌يي (pronuclear transfer) نام دارد كه شامل ايجاد دو جنين آزمايشگاهي يكي با اسپرم پدر و تخمك مادر و ديگري از تخمك اهدايي است. مواد ژنتيكي مركزي تخمك اهدايي جدا شده و با مواد ژنتيكي گرفته شده از تخمك مادر جايگزين مي شود.
جنين در اين روش داراي ژن هايي از پدر، مادر و DNA ميتوكندري تخمك اهدايي است، اما كودك متولد شده از لحاظ ژنتيكي كاملا شبيه پدر و مادر اصلي خود مي باشد.
محققان اين روش را مانند تعويض باتري لپ تاپ توصيف مي كنند كه اطلاعات مهم هارد درايو با تعويض باتري تغييري پيدا نمي كند.
مخالفان اين طرح تأكيد مي كنند كه كودك متولد شده با اين روش داراي ژن هاي بيگانه بوده و به دليل وجود اسپرم و تخمك اهدايي، مشكل هويتي و تشخيص والدين كودك مطرح مي شود