با توجه به پیشرفت تکنولوژی و وجود امکانات مواصلاتی از جمله پل و قایق، عشایر از این امکانات محروم هستند و برای عبور و مرور از رودخانه کارون در منطقه بازفت شهرستان کوهرنگ از "کلک دست ساز بادی" استفاده می کنند!
مو کُر بختیاریُم . نئونم خوشحال بووم یا ناراحت !!؟
فقط دونم زنده ای داره سی ایما زجرآور ایبو دیه !!
ناشناس
۱۲:۵۳ - ۱۳۹۱/۰۵/۰۴
اين كه سالهاي ساله دارن ازش استفاده ميكنن كجاش ابتكاره؟
مشكل هم همينجاست كه بعد از سالهاي سال هنوز تغيري توش بيدا نشده اونوقت شما ميكيد ابتكار درحالي كه شركت هوندا داره وسيله اي ميسازه كه هم تو اب هم تو خشكي و هم تو هوا ميتونه حركت كنه
ناشناس
۱۷:۰۲ - ۱۳۹۱/۰۵/۰۳
این روش یکی از قدیمترین روشهایی است که بواسطه ان ایل بختیاری به زردکوه رسیدند
فیلم مستندی هم حدود 70 سال پیش بنام (حیدر و لوفتا) توسط چند سیاح انگلیسی تهیه شده و از سیما مدتی پیش پخش شد.
علی
۱۶:۴۰ - ۱۳۹۱/۰۵/۰۳
این وسیله دست ساز برای عبور از رودخانه کارون در مناطق بختیاری نشین سال هاست که مورد استفاده قرار می گیردو از چند پوست گوسفند باد شده ساخته می شودو در گویش بختیاری به آن " تولایی " گفته می شود. موسوی- ایذه
تیام
۱۵:۱۲ - ۱۳۹۱/۰۵/۰۳
این وسیله - گدار - نام دارد.عشایر کوچ نشین قوم بختیاری از ان برای عبور از رودخانه ها در هنگام کوچ استفاده می نمایند.
يك دوست
۱۷:۰۶ - ۱۳۹۱/۰۵/۰۳
پس اينكه ميگن "بي گدار به آب نزن" از اينجا اومده!
مرسي يه چيزي به اطلاعاتمون اضافه شد.
فقط دونم زنده ای داره سی ایما زجرآور ایبو دیه !!
مشكل هم همينجاست كه بعد از سالهاي سال هنوز تغيري توش بيدا نشده اونوقت شما ميكيد ابتكار درحالي كه شركت هوندا داره وسيله اي ميسازه كه هم تو اب هم تو خشكي و هم تو هوا ميتونه حركت كنه
فیلم مستندی هم حدود 70 سال پیش بنام (حیدر و لوفتا) توسط چند سیاح انگلیسی تهیه شده و از سیما مدتی پیش پخش شد.
مرسي يه چيزي به اطلاعاتمون اضافه شد.
شير مادرتون حلال وجودتون