دانشمندان در آزمايشات خود موفق شدند خشم افراطي در موش‌ها را مسدود كنند.
دستاورد تازه دانشمندان مي‌تواند به درمان‌هاي جديد براي ممانعت از پرخاشگري‌هاي شديد، طغيان انفجاري و واكنش افراطي خصمانه به استرس كمك كند.
در اين آزمايش، دانشمندان ايتاليايي و آمريكايي نوعي مولفه عصبي خطرناك در پرخاشگري را شناسايي كردند. اين عامل نوعي گيرنده مغزي است كه در موش‌هاي داراي رفتار بيش از اندازه خصمانه، به طرز مخربي فعال بود. هنگامي كه آن‌ها اين گيرنده كه در انسان‌ها نيز وجود دارد را غيرفعال كردند، پرخاشگري افراطي ناپديد شد.
مسدود كردن گيرنده خشونت در مغز كليد قابليت‌هاي بالقوه اين مطالعه است. به ادعاي بورتولاتو، اين گيرنده كه NMDA نام دارد، همچنين نقش مهمي در كمك به دانشمندان براي درك جريان‌هاي چندگانه همزمان اطلاعات حسي ايفا مي‌كند. اين محققان هم اكنون در حال بررسي عوارض جانبي بالقوه داروهايي هستند كه فعاليت اين گيرنده را تقليل مي‌دهند.
ماركو بوتولاتو نويسنده ارشد اين تحقيق و همكارانش همچنين نوعي تمايل ژنتيكي خاص به خشونت پاتولوژيكي را شناسايي كردند و آن سطوح پايين آنزيم مونوآمين اكسيداز A (MAO A) بود. موش هاي نر و انسان‌هاي مذكر داراي كمبود مادرزادي اين آنزيم، با خشونت به عامل استرس‌زا پاسخ گفتند.
آن‌ها عناصر دخيل در خشونت پاتولوژيكي انسان شامل نه تنها سطوح پايين آنزيم بلكه تعامل ژنتيكي با مناسبت‌هاي استرس‌زا مانند تروما و مورد غفلت واقع شدن طي دوران كودكي را در موش‌ها تكرار كردند و دريافتند كه افزون بر سطوح پايين آنزيم نامبرده، مواجهه با بدرفتاري و تركيب اين دو به بروز خشونت و پرخاشگري در بزرگسالي منتهي مي‌شود.
يافته‌هاي اين متخصصان در ساخت داروهايي براي درمان آلزايمر، اوتيسم، اختلالات دوقطبي، اسكيزوفرني و ساير اختلالات رواني نقش مهمي را ايفا خواهند كرد.
نتايج اين تحقيق در مجله The Journal of Neuroscience انتشار يافت.