فرارو- استاد حسن کسایی
پس از سپری کردن یک دوره طولانی بیماری در منزلش در شهر اصفهان دیده از جهان فروبست.
به گزارش سرویس هنری فرارو، استاد حسن کسایی نوازنده و موسیقیدان برجسته کشورمان پنجشنبه گذشته پس تحمل دوران طولانی بیماری در سن 84 سالگی در اصفهان از دنیا رفت.
پیکر این چهره برجسته تاریخ موسیقی ایرانی نیز بامداد روز جمعه بدون اطلاع رسانی و در سکوت خبری و تنها با حضور اعضای خانواده و جمعی از شاگردان وی در آرامگاه تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد.
حسن کسایی نوازنده نی و سه تار و ردیف دان موسیقی ایرانی در سوم مهرماه 1307 در خانواده اهل موسیقی متولد شد.
مراودات خانوادگی با اساتید برجسته موسیقی آن زمان چون ادیب خوانساری، تاج اصفهانی، سید حسین طاهرزاده، غلامحسین سارنج، اکبر نوروزی و ابولحسن صبا و استعداد ذاتی وی باعث شد که در جوانی به عنوان استاد برجسته نی شهرت یابد.
او گرچه در نی نوازی شاگرد مهدی نوایی از شاگردان نایب اسدالله بود اما خیلی زود جایگاهی مهمتر از استادان خود در نوازندگی این ساز به دست آورد.
او در دوران نوازندگی خود در رادیو با هنرمندانی چون جلیل شهناز، مرتضی و رضا محجوبی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، احمد عبادی، حسین یاحقی، ورزنده، تاج اصفهانی، و محمد رضا شجریان و... همکاری و همنوازی داشت.
چندی پیش فروغ بهمن پور توانست مجموعه ای از عکس های قدیمی و نادیده استاد کسایی را به کمک خانواده استاد، مهرداد دفتری، شیرین ادیب و احمد ریحان گرد آوری و در قالب نمایشگاه به معرض بازدید قرار دهد؛ به مناسبت درگذشت این هنرمند بی نظیر در زیر تعدادی از این عکس ها را مشاهده می کنید.
دوران کودکی
دوران جوانی
در کنار پدر
در کنار استاد خود ابوالحسن صبا
در کنار جلیل شهناز دوست دیرین خود و ابوالحسن صبا
در کنار زاینده رود با ادیب خوانساری و تاج اصفهانی
پرتره استاد در جوانی
در کنار از چپ؛ تجویدی، شنجرفی، برزنده
ادیب خوانساری، صبا، محجوبی، عبادی
در کنار نواب صفا، جلیل شهناز، تاج اصفهانی و فرزند تاج اصفهانی
در کنار محمد طاهر پور، منوچهر سلطانی، جلیل شهناز
با جلیل شهناز
با زنده یاد پرویز یاحقی و منوچهر همایون پور
سال های پایانی عمر استاد
از کجا می آید این آوای دوست
راهش پر رهرو باد
هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود
کم کم نسل هنرمندان منقرض میشه، تنها چیزی که تو این دوران مهم نیست،موسیقیه
کسایی که تو این دوران دنبال موسیقی هستن دارن خون جگر میخورن، یا مثل امثال من بی خیالش می شن یا اینکه باید با خیلی نا ملایمتیا بسازن، تو مملکتی که همه دنبال نون شبن، خودشکوفایی از بین میره
نام تو با ناي ني قرين است
تا ناي ني نواخته مي‌شود صدا تو را در گوش به ياد مي‌آوريم
استاد غريب يادت گرامي
آیا تاریخ را نیز می توان شبانه دفن کرد؟
ما که مدعیان آزاده خواهی و آزاده اندیشی و خداپرستی هستیم چگونه متوانیم از این ادعا دفاع کنیم .
سرمایه های سترگ هنر ایران ، در خاموشی بر باد می روند . گناه از کیست ؟
من و همصحبتی اهل ریا دورم باد از گرانان جهان رطل گران ما را بس
قصر فردوس به پاداش عمل می‌بخشند ما که رندیم و گدا دیر مغان ما را بس
ثبت است در جریده عالم دوام او..