فرارو- در هوای گرم و آلوده، ترافیک شهر را تا داروخانه 13 آبان تحمل می‌کند. با زحمت فراوان از میان صف طولانی و مردم مضطرب، بالاخره موفق می‌شود داروهای شیمی درمانی را به مبلغ 3 میلیون تومان خریداری کند. بیرون در مردی که شباهت جندانی به دلال‌ها ندارد، انتظارش را می‌کشد. نزدیک می‌آید و آهسته می‌گوید: «بروشور و جعبه‌های خالی داروهایت را 500 هزار تومان می‌خرم. داروها رو خالی کن، جعبه‌هایش را بده.» پاسخ مرد را با عصبانیت می‌دهد و راهش را می‌گیرد تا برود. اما این فکر رهایش نمی‌کند: «آیا کسی مجبور می‌شود به خاطر تأمین بخشی از هزینه‌های درمان، جعبه‌هایش را بفروشد؟ آن وقت در این جعبه‌های خالی چه دارویی و با چه قیمتی دست مردم می‌رسد؟ آن وقت ... آن وقت... آن وقت...»
به گزارش سرویس اجتماعی فرارو؛ هر سال 70 تا 100 هزار نفر به شمار بیماران مبتلا به سرطان افزوده می‌شود. بر اساس تحقیقات این بیماری سومین عامل مرگ و میر در ایران به شمار میرود و جان بسیاری از مردم را می‌گیرد. اما واقعیت این است که اگر بیماری یک سوم این افراد به موقع تشخیص داده می‌شد و در اسرع وقت درمان آنها با داروهای باکیفیت آغاز می‌شد، امروز کودکان زیادی یتیم نبودند و مادران بی‌شماری در سوگ فرزندانشان رخت سیاه بر تن نداشتند.
در حال حاضر شرایط و امکانات موجود جوابگوی نیازهای اولیه بسیاری از بیماران سرطانی نیست و آنها با مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم میکنند. از سوی دیگر خبرهای امیدوارکننده‌ای در این زمینه به گوش نمی‌رسد. به طوری که محققان و پزشکان هشدار می‌دهند که طی چند سال آینده بسیاری از مردم کشور در سونامی سرطان گرفتار خواهند شد.
هزینه‌هایی که برخی را از صرافت زنده بودن می‌اندازد
دارو کمیاب می‌شود. نایاب می‌شود و قیمتش سر به فلک می‌کشد. این رنج مضاعفی است که بیماران مبتلا به سرطان به دچارند. اگرچه این بیماری پایان زندگی نیست و روحیه قوی و درمان مستمر در ریشه‌کن کردن آن نقشی به سزا دارد، اما هزینه‌های سرسام‌آور که حدود 100 میلیون تومان برآورد می‌شود، نبرد با سلول‌های سرطانی را بیش از پیش دشوار می‌‍سازد. به همین دلیل بسیاری از بیماران هزینه بالای شیمی درمانی و آمپول‌ها را بهانه میکنند و از ادامه درمان سر باز می‌زنند.
بیماران گله میکنند که مراکز بیماریهای خاص آنها را جزء بیماران خاص به حساب نمی‌آورند و حمایتشان نمی‌کنند. حتی به برخی توصیه می‌شود که خودشان برای خودشان فرد خیّری پیدا کنند تا کمک حالشان باشد. سازمان غذا و دارو هم تنها در صورت تمام شدن دوره درمان، 10 درصد هزینه‌ها را پرداخت می‌کند. نامه‌های ریاست‌جمهوری، استانداری، دانشگاه و ... که شامل چند درصد تخفیف می‌شود نیز دردی از بیماران دوا نمی‌کند و همچنان قشر متوسط و ضعيف جامعه قادر به پرداخت بخش عمده هزینه‌ها نیستند.
از طرفی مدتی است که در پی کمیاب شدن داروهای شیمی درمانی، موتوسواران «داروقاپ» داروها را از مقابل داروخانه 13 آبان سرقت میکنند. این مسئله خود مهر تأییدی است بر قیمت بالای داروها و کمیابی آنها.
بیماران مقاوت کنند، بیمه می‌آید!
سال گذشته در ردیف بودجه‌های متفرقه، 50 میلیارد تومان برای یارانه داروهای بیماریهای صعب‌العلاج در نظر گرفته شده بود. اما دولت از کل این مقدار تنها 5 درصد یعنی دو نیم میلیارد تومان را به وزارت بهداشت پرداخت کرد. به این ترتیب سال گذشته به یکی از سال‌ها سنگین و پرفشار بر جمعیت مبتلایان به سرطان تبدیل شد. علاوه بر این نرخ داروهای وارداتی با هر نوسان ارز به یکباره اوج می‌گرفت و درصد قابل توجهی گران می‌شد.
حدود یک ماه هم پیش وزارت بهداشت اعلام کرد که 200 عدد از داروهای کمیاب بیمارستان سرطانی و صعب العلاج تحت پوشش بیمه قرار گرفت. اما
با وضعیت نابسامان بیمه، بیماران عادی هم این روزها شرایط مساعدی ندارند و اکثرا داروها را آزاد تهیه میکنند.
یکی از نمایندگان مجلس هشتم نیز در این باره گفته است: «پيش از اين نيز دولت وعده‌هايی در مورد داروهای گران قيمت و کمياب داده بود، اما به هيچ يک از آنها عمل نکرده است.»
به عقیده بسیاری از کارشناسان باید پذیرفت که اگر اقدام جدی و اساسی صورت نگیرد تحریم‌ها بخش سلامت کشور را فلج خواهند کرد و مردم بسیاری در اثر سهل‌انگاری جان خود را از دست خواهند داد یا متحمل سختی‌های فراوان خواهند شد.
ندیدم سری به سرداری مگر سرهای بسیاری به پایش افتاده باشد.
مردم دارن له میشن آقایان در خواب خوشن
آیا واقعا" مسئولین محترم گذرشان به داروخانه 13 آبان نیافتاده ؟ درد و رنج این بیماری به اندازه ای هست که خانواده ها را نگران و پریشان کنه چرا نباید مشکل بهداشت و دارو در این مملکت حل نشدنی باشهههههههه
فقط کاش فقط یک عکس از این بیماران رو توی خانه شان نگه می دارشتند
نمی دونید ذره ذره آب شدن عزیزت چه دردیه به خدا نمی دونید
مادرم سرطان تخمدان دارد و هر 21 روز یکبار باید شیمی درمانی شود و هزینه هر مرحله دارو دومیلیون پانصد هزار تومان است که علیرغم بیمه تامین اجتماعی و بیمه تکمیلی ،هیچکدام زیر بار پرداخت هزینه ها نمی روند و من و پدرم که درآمد هر دو روی هم یک میلیون و دویست هزار تومان است هر دو از تأمین هزینه دارو عاجز شده ایم و بدهکار. و بیمه ها در ایران فقط به درد سرماخوردگی و اسهال می خورند. فقط مانده ایم فردای قیامت چگونه جواب بدهیم که مادرمان جلوی چشممان مرد و ما نتوانستیم هزینه درمانش را تأمین کنیم. و سئوال از وجدان مسئولین ایرانی : آیا مادر من و امثال مادران من حق زندگی کردن ندارند؟ آیا نباید بیماران سرطانی جز بیماران خاص باشند تا علاوه بر درد جانکاه مشکل هزینه درمان نداشته باشند؟
جالبه كه در فاصله 200 متري اين داروخانه يه لشگر پليس ايستادن تا با "بدحجابي" برخورد كنن!!!! هر چي باشه اين موارد جزئي كه مشكل خاصي نيست، مسأله اصلي بدحجابيه!!!