جمعه پنجم خرداد ماه، در یک سفر غیر منتظره فرانسوا اولاند رئیس جمهور جدید فرانسه وارد کابل شد تا وی نیز به اثبات برساند که برای ورود به افغانستان نیازی به هماهنگی و اجازه گرفتن از وزارت خارجه افغانستان ندارد.
به گزارش خبرگزاری مهر ازکابل، سفر سرزده رییس جهمور فرانسه به کابل یک بار دیگر حریم و خطوط قرمز این کشور در سطح ارتباطات خارجی را شکست و نشان داد اولاند هم برای ورود به افغانستان نیاز به اجازه کسی ندارد.
هرچند هنوز هدف دقیق این مقام بلند رتبه کشور فرانسه از سفر به کابل مشخص نشده، اما به احتمال قوی گفتگو با مقامات بلند پایه دولتی و دیدار از وضعیت سربازان فرانسوی در افغانستان از برنامه های کاری فرانسوا اولاند در این سفر باشد.
این سفر را بهانه قرار دادیم تا نگاهی داشته باشیم به آخرین تصمیم دولت فرانسه مبنی بر خروج سربازان فرانسوی از افغانستان تا پایان سال جاری میلادی، که قرار است یک سال زودتر از برنامه تعیین شده صورت گیرد.
فرانسه در حال حاضر قریب به سه هزار و پنجصد سرباز در افغانستان دارد و تعداد تلفات نیروهای این کشور از سال 2001 تاکنون بالغ به هشتاد سرباز بوده که درعملیاتهای نظامی و حملات انتحاری جان خود را از دست دادند.
کارشناسان سیاسی درافغانستان معتقد فرانسویان مطیع سرسپرده کاخ سفید بوده، واز ویژگی‌های سیاست خارجی فرانسه در دوران سارکوزی، گرایش کامل به سیاست‌ها و خواسته‌های آمریکاست. به نحوی که بسیاری از تحرکات پاریس در عرصه جهانی به خواست آمریکا انجام می‌شد و در این راستا چند بار نیروی نظامی بیشتری به افغانستان اعزام نمود.
فهیم دانشور استاد دانشگاه درکابل میگوید: فرانسه نشان داده، سیاستهای توسعه‌طلبانه سیاسی، نظامی واقتصادی بسیاری را در عرصه جهانی پیگیری می‌کند. در این راستا آنها حضور در اقصی نقاط جهان را در دستور کار دادند تا به اهدافشان دست یابند. چرا که آرزوی پاریس تبدیل شدن به قدرت اول اروپاست.
به باور این کارشناس افغانستانی، سیاستمداران الیزه تلاش می کنند تا به بهانه‌های امنیتی درسراسر جهان به احداث پایگاه نظامی بپردازند. اقدامات آنها درآفریقا، خاورمیانه، آمریکای لاتین، برای افزایش حضور نظامی سندی بر سیاستهای نظامی گرایانه جهانی این کشور است که به آرامی و با نام امنیت بین‌الملل اجرا می‌شود.آنها با نام صلح و مقابله با تروریسم، سیاستهای مذکور را پیگیری می‌کنند تا با انتقاد و بازخواست جهانی مواجه نشوند.
البته مخالفت‌های مردم و سیاستمداران فرانسه با این اقدام، چالشی بود که سران الیزه را به دگرگونی کلان در سیاستهای توسعه‌طلبانه در افغانستان وادار ساخت و باعث شد تا مردم به اولاندی رای دهند که خروج سربازان فرانسوی از افغانستان را شعار خود ساخته بود.
پیشینه تاریخی حضور فرانسه در افغانستان نشان می دهد که این کشور با استفاده از شیوه های انسانی بهتری نسبت به دیگر کشورهای غرب، به اهداف خود دست یافته و بر اساس گزارش ها تا کنون کمک های مالی فراوانی در زمینه های مختلف به افغانستان نموده است که با این وجود، نگاه کشور فرانسه به افغانستان صمیمانه و دوستانه تر بوده است.
به گفته " دانشور" آنچه باعث شد تا سران الیزه تصمیم بگیرند یک سال زودتر از کشور ما خارج شوند، ناامیدی از کسب منافع بیشتر در افغانستان است. شواهد نشان می دهد که سیاستهای توسعه طلبانه فرانسه طی دو سال اخیر در تضاد با منافع کاخ سفید قرار گرفت و ترس از تقابل آمریکا و فرانسه، سبب این تصمیم شده است.
هرچند که فرانسویان قرار نیست به طور کامل از افغانستان خارج شوند و آنطور که مقامات این کشور ادعا کرده اند، برخی از نیروهای آنان در قالب گروه های آموزشی و حمایتی در افغانستان باقی می مانند تا برنامه های ناتمام خود را تمام کنند.
اونوقت از کی باید اجازه بگیرن؟!
حرفا میزنیا!