يك فوق تخصص غدد گفت: ابتلا به ديابت «بي‌مزه» قابل پيشگيري نيست و فقط بايد آن را تشخيص و درمان كرد.
دكتر محسن خوش‌نيت افزود: علائم ديابت «بي مزه» مشابه ديابت «شيرين» است چرا كه مبتلايان به ديابت بي‌مزه عطش زيادي دارند بويژه آب سرد به مقدار فراوان مي‌نوشند و دفع ادرار آنان زياد است. افراد مبتلا به ديابت شيرين نيز همين علايم را دارند با اين تفاوت كه قند در خون و ادرار مبتلايان به ديابت بي‌مزه افزايش نمي‌يابد.
وي با بيان اينكه افراد به دو دليل عمده مبتلا به ديابت بي‌مزه مي‌شوند، افزود: اين بيماران يا دچار اشكال در ترشح هورمون تغليظ كننده ادرار از غده هيپوفيز خلفي هستند يا اين هورمون به علت ابتلا به برخي از بيماري‌هاي كليوي تاثير لازم را بر بدن نمي‌گذارد.
اين عضوهيات علمي مرکز تحقيقات غدد و متابوليسم دانشگاه علوم پزشکي تهران در ادامه گفت: به طور طبيعي پلاسما در كليه در جريان است و به نفرون‌هاي كليوي وارد و مقدار زيادي از آن بازجذب و مقدار كمي از آن به صورت ادرار دفع مي‌شود اما اگر اين هورمون ترشح نشود يا به خوبي عمل نكند بيشتر پلاسماي وارد شده به كليه‌ها، دفع مي‌شود و به جريان خون باز نمي‌گردد در نتيجه غلظت سديم خون افزايش مي‌يابد.
وي افزود: بيمار در اين شرايط به شدت احساس تشنگي مي‌كند به گونه‌اي كه شب‌ها به عللي مانند تشنگي يا احساس دفع ادرار از خواب بلند مي‌شود علاوه برآن حجم خون او كاهش مي‌يابد.
اين فوق تخصص غدد با بيان اينكه ديابت بي‌مزه هم علل ژنتيك و هم غيرژنتيك دارد، گفت: اشكال در ترشح هورمون ممكن است علت ژنتيك داشته باشد يا از تغييرات سيستم ايمني بدن عليه غده هيپوفيز خلفي ناشي شود. مشكلات كليه هم امكان دارد منشاء ژنتيك يا اكتسابي داشته باشد.
خوش نيت در پايان درباره درمان ديابت بي‌مزه گفت: هورمون ABH در بدن اين بيماران ساخته نمي‌شود. در نتيجه مبتلايان به ديابت بي‌مزه مي‌توانند اين هورمون را به صورت قرص و اسپري روزانه 2 تا 3 بار مصرف كنند تا بيماريشان كنترل شود.